japonyada bir çocuk 10 yaşlarındayken trafik kazası geçirmiş ve sol kolunu kaybetmiş. oysa çocuğun büyük bir hayali varmış. büyüyünce judo ustası olmak istiyormuş. tabi çocuk kolunu da kaybedince haklı olarak depresyona girmiş. bunu gören babası hemen ünlü bir judo klübüne gidip durumu judo hocasına anlatmış.
judo hocası da tamam yarın getirin çocuğu da bir bakalım demiş.
bunun üzerine ertesi gün çocukla baba heyecanlı bir şekilde klube gitmişler. çocuk çok heyecanlıymış...
hoca çocuğa yalnızca bir hareket göstermiş ve eve gittiğinde buna çok iyi çalış demiş. çocuk 1 hafta boyunca aynı hareketi tekrarlamış, 1 hafta sonra hocasının yanına gitmiş. hocasına "bana başka bir hareket göstermeyecek misiniz?" diye sormuş. hoca da hayır buna çalışmaya devam et demiş.
2 ay, 3 ay , 6 ay derken çocuk 1 yılını bu harekete çalışarak geçirmiş 1 yıl sonra hocasına gidip " yeter dıbına koyayım başka hareket göstermeyecek misin?" diye sormuş, hoca ise gayet usul bir şekilde " terbiyeni koru evladım, zamanı gelince yeni hareket gösteririz sen buna çalışmaya devam et" demiş.
yıllar böyle geçerken çocuk judodaki 10.yılını doldurmuş. hocası bir gün gelip buna "hazırlan evlat büyük turnuvaya çıkacaksın" demiş çocuk da "nasıl olur, oradakiler benim ecdadımı giberler" diye cevap vermiş. hocanın tesellileri ısrarı üzerine çocuk da kendisine inanıp katılmış turnuvaya.
ilk maçına çıktığında rakibi bu çocuğun sol kolunun olmadığını da görünce tek vuruşta çocuğu yere sermiş.
bunun üzerine hastanelik olan çocuk hastaneden çıkınca hocasının yanına gitmiş ve demiş ki "senin ananı gibeyim huur çocuu"