okuldan geliyorum. arkamda topuk seslerinden ve konuşmalarından anladığım kadarıyla 2 tane harika kız var. arkamdan yürüyen insanları yıllardır düşünürüm. onlara bakmadan tiplerini, kıyafetleri tahmin ederim. proyum o konuda yani, kendime güveniyorum.
tabi benim yürüyüşüm bi değişti, eli sağa sola sallıyorum, defter var, onun ucundan tutuyorum (düştü düşecek tutuşu) kasılıyorum iyice falan.
kızlar erkeğin poposuna bakarmış önce diye zütü de hafif dışarı verdim öyle yürüyorum.
ben biraz yavaşlayınca bunlar daha bi yaklaştı, ne konuştuklarını duyabilecek mesafedeyim yani. işte derslerden falan bahsediyorlar, teyzesinin yeni çocuğu olmuş çok tatlıymış, ismi tuna'ymış dinliyorum tatlı tatlı.
sonra baktım yolun kenarında çeyrek ekmek var. binin teki yarısını yemiş, gerisini atmış.
ulan dedim şunu alayım da kenarı koyayım kızlar da
bak ne kadar duyarlı çocuk der, bunu duyunca da hafifçe dönüp gülümserim falan karizmama karizma katarım.
sabah da yağmur yağmış yollar ıslak, her taraf gri, böyle siyah beyaz bir atmosferde yürüyoruz. yürüyüşümü değiştirdiğim için de bi garip hareketlendim ekmeğe doğru, hızlandım, hemen eğilip alıp kenarı doğru atacağım diye düşünürken ayağım bi kaydı. defteri havaya fırlattım, öbür ayağım kayan ayağıma takıldı
annassskkkmmm diye ekmeğin üzerine düştüm. bildiğiniz ekmek ağzıma girdi. burnum yere çarptı, kanla karışık sümük aktı ekmeğin üzerine. doğruldum ekmek ağzımda, burnum sümüklü, kızlar şok içinde bana bakıyor. hani öyle bi gözüktü ki, ekmeği görünce üzerine atlamışım, ağzımla kapmışım gibi.
bunu düşününce dedim ki düşmekten iyidir, ekmeğimi elime aldım, defteri göstererek
abla 5 liraya bırakırım hiç kullanmadım diye ağlamaya başladım. 10 lira verdi sarışın olan, defteri de almadı.
bununla bi iddia yaparım şimdi, oh.
(bkz:
özet yok)volkangl
