merhaba beyler. sizlere dün başımdan geçen ve beni çok derinden etkileyen bir olayı anlatacağım. dün 15.00 sularında atmden maaşımı çektim. arabama bindim. eve doğru yola koyuldum. yol kenarında uzanmış suriyeli bir çocuk gördüm.(bazılarınız bilir dün bursa da yağmur yağıyordu ) küçücük vücudu ıslanmış soğuktan tir tir titriyordu.

yanına gidip sırtına dokundum. gözlerini açtığında korkunun masmavi gözlerine yansıdığını gördüm. yanına çöküp"adın ne senin küçük"dedim. "hüsam" dedi "karnın aç mı?" dedim. kafasını yere eğdi."gel bakalım"dedim elinden tutup arabaya zütürdüm.

yeni temizlediğim koltukların ıslanmasını göze alarak ön koltuğa oturttum. arabanın içi sıcaktı ama üşümesin diye klimayı açtım. birkaç sokak ötede lokanta vardı. 5 dakka geçmeden varmıştık. inip kapısını açtım. kendini özel hissetmesini istiyordum. beraber lokantaya girdik. bir masaya oturttum ama sipariş vermeden önce sormak istediğim şeyler vardı.

B: ben S:çocuk
B: nerelisin
S: şam
B: türkçeyi ne zaman öğrendin
S: 3 yıldır buradayım abi
B: okuyormusun
S: yok abi. ilk geldiğimizde okula yazdırdılar. sonra babam...
B: ne oldu babana
S: suriyeye gitti abi. "vatanım yanıyorken ben burada duramam" dedi.
B:...
S: bir daha haber alamadık. cesedini bile görmedim şehit babamın.

gözlerinden süzülen yaşları görünce içim gitti. daha fazla soru sormak istemedim. garsona seslendim. iki tane menü getirdi. "ben yemeyeceğim" dedim."sadece çocuk ne istiyorsa getir. ben lavaboya kadar gidip geleceğim" işimi görüp çıktım elimi yıkarken aynaya bakıp "ne iyi insanım lan" dedim. lavabonun kapısını açtığımda gördüklerime inanamadım. çocuk lokantada ne çeşit yemek varsa masaya doldurtmuş, nerden baksan 200 lira masrafı var. kapıyı açtım tuvalete döndüm ve "ne salak insanım lan ben" dedim. çocuk beni resmen kullanmıştı. bu parayı lokantaya verirsem geri kalan para kiraya bile yetmezdi. o anda tuvaletin camı gözüme takıldı. cama tırmanıp dışarı baktım. birinci kat olduğu için atlamak gibi bir sıkıntım yoktu. camdan çıkıp arabamın yanina geldim. sonra geri dönüp çocuğu yemek yerken görünce yanlış birşey yaptığımı anladım. sonra arabama binip gittim.

Beyler sonuna kadar okuyun prim olmadığını anlayacaksınız