Tamam beyler kısa tutucam buraları. Ama az şuku atın boşa mı yazıyoruz.

Beyler hayatımın en güzel 30 gününü burada yaşadım. Mükemmel bir aydı, her istediğim oluyordu. Ama şımarmıyordum beyler, istesem de yapamazdım çünkü beni geri verebilirler diye korkuyordum. Her akşam güzel yemekler, güzel yüzlü bir aile. Yetim bir çocuk daha ne isteyebilir ki? Bilgisayar kullanmasını biliyordum az biraz. Ama Oya abla tam öğretmişti bana. GTA 4 oynuyordum. Sabah akşam görev falan yapıyordum. Yani mükemmel bir hayat yaşıyordum. Abur cubur alıyorlardı bana teşekkür ediyordum afiyet olsun diyorlardı, yani tam bir aile gibiydik. 1 ay boyunca böyle yaşadık. Aile gibi.

1 ayın sonunda Yusuf abi ile Oya ablanın odalarından bağrışmalar gelmeye başladı. Ben şaşırdım dedim ne oluyor hafiften dinlemeye başladım. Tam ses gelmiyordu ama sanırım Yusuf abi artık bizim çocuğumuz olsun falan diyordu. Benim kanımdan olsun diyordu. Oya abla olmaz yapamıyoruz falan diyordu. Böyle bağırıyorlardı birbirlerine. Neyse o gece geçti, ertesi gün akşam yemeğinden sonra ben ellerimi yıkarken ikisi yine bağrışmaya başladı. Ben odaya gittim, meğer Yusuf abi diyormuş ki, taşıyıcı anne bulalım, öyle çocuğumuz olsun. Oya abla kesin bir dille reddetti. Ve dedi ki Bizim çocuğumuz var zaten! Beyler o an Oya ablayı annem gibi görmeye başladım. Ama tam mutlu olmuşken Yusuf abi Ya kabul edecen, ya da! dedi. Oya abla naparsın der gibi Yusuf abiye bakıyordu. Yusuf abi de Ya da onu geri veririm. dedi.

Ben ne yapacağımı şaşırdım. O an kavgalarının arasına girmek istedim ama hangi sıfatla beyler? Kimim ki ben? Neyse oturup dinlemeye devam ettim. Oya abla yine hayır falan dedi. Yusuf abi gitmeye yeltendi Oya abla elinden tutunca bu huur çocuğu dönüp Oya ablaya vurmaya başladı. Ama nasıl beyler, yüzüne ayağına beline her yerine. Ben sinirden deliye döndüm gittim tutmaya çalıştım ne yapıyorsun abi diye, beni de itti. Kafam koltuğun kenarına çarptı. O an beynime kan gitmedi beyler, ne yaptığımı ben de bilmiyordum ama kalkıp Yusufa Ulan huur evladı! diye bağırıp bir vurmaya başladım ama ne vurmak. ilk defa öyle sinirlenmiştim beyler. Bu ilk darbelerle sarsıldı, sonra beni ittirdi sen kimsin lan falan dedi. oya ablaya vuramazsın! dedim. Sanane lan sen nasıl bana vurursun dedi. Sonra biraz düşündü ve sonra gibtir git evimden dedi. Beyler o an benim hayatımı değiştirecek bir andı.