Ertesi gün normal, bir şey yokmuş gibi dünkü işlerin aynısını yaptık, bu sefer parayı Kenan’a vermek istedik. Mustafa tamam dedi. Aslında amacımız farklıydı, Kenan’ın odasında ne var ne yok bakmamız lazımdı. Odaya girerken telefonla konuşuyordu Kenan. Bizi görünce ‘’Tamam abi hadi eyvallah.’’ Diyip kapattı. Kesin yine o Eren ile konuşuyordu. Neyse biz girdik selamın aleyküm diye. Aleyküm selam dedi. Dedik abi bu kadar topladık. Parayı uzattık. Tamam dedi, Parayı altta büyük bir kasa vardı, oraya koydu. Ama içindekileri göremedik. Dedi ki ‘’Bu kasa sizin için, yemekler yataklar masraflar hep buradan alınıyor.’’ Çocuk kandırıyor sanki. Neyse biz de yağladık adamı abi kral adamsın saol falan diye. Bu iyice havalandı ‘’Tamam çocuklar çıkın şimdi işlerle ilgileneyim’’ dedi. Sanki ne iş yapıyor amk.

Biz çıktık odadan. Neyse gittik oturuyoruz koltuklarda. Yavaştan başlamamız lazım konuşmaya. Milleti örgütlememiz lazım. Ben düşündüm, dedim ‘’Önce büyükleri halledelim, diğerleri yanımızda büyüklerin olduğunu görünce bir şey demezler, onlar da katılırlar.’’ Murat tamam dedi. Gittik en büyük olan çocuğun yanına. Adı Kadirmiş. Yaklaşık 10 yıldır sokaklardaymış, şu an 23 yaşındaymış. Gittik yanına, selam sohbet falan baya kaynaştık.

Söze ben girdim ‘’Abi ne olacak halimiz bu adam için çalışmaya devam mı edecez?’’ falan diye. O da bıkmış sanki biraz. ‘’Valla kardeşim ben de istemiyorum ama bulaştık artık. Yaklaşın 4 aydır buradayım.’’ Dedi. Biz şaşırdık. 1 ay geçmiş göndermemişler adamı diye. ‘’Abi hep buradamıydın 4 aydır?’’ dedim. Güldü, ‘’Beni diğer depoya göndermediler, merak etmeyin.’’ Dedi. Demek bu adam da biliyordu. ‘’Abi sen de biliyorsun demek, niye hiçbir şey yapmadın peki?’’ dedim. ‘’Bunların arkası sağlamdır. Bu Kenan Eren’e çalışır. Eren Ahmete çalışır Ahmet Veliye çalışır böyle gider bu. Kenan’ı devirdik diyelim, sonra ne olacak?’’ dedi. Haklıydı. ‘’Abi başka çocukları da örgütleriz baya genişleriz büyürüz yaparız abi.’’ Dedim. ‘’Kardeşim, deneriz. Ama herkes karşı çıkar mı bilmiyorum. Benim kadar olan kişilerle ben konuşurum. Yaklaşık 8-10 kişi kesin katılır. Siz diğerlerini halledin. Daha küçükler, vaatlere kanıyorlar. inandırmak zor olabilir.’’ Dedi. Tamam dedik ayrıldık.

Birkaç çocuğu ikna ettik, ama zordu beyler. Yaklaşık 30-40 kişi vardı. 15 kişi falan tamam demişti. Bizle birlikte 19-20 oluyorduk. Yarısı tamamdı, ama ikna edene kadar 5-6 gün geçmişti. 1 haftamız kalmıştı beyler. Her an bizim birkaç kişiyi örgütlediğimiz duyulabilirdi. Sonra biraz daha burada kalınca öğrendik, yemekleri yapan çocuğu buradaki herkes çok severmiş. Adı Emir’miş. Çocuk 18 yaşında, 2-3 aydır buradaymış. Herkes severmiş bunu. Eğer Emir’i aramıza alırsak işimiz kolaylaşacaktı yani.
Bir hafta geçtikten sonra Deniz geldi yanımıza, ‘’Buradaki herkesi göndereceklermiş, sadece yeni olanları değil. Beni bile. Mustafayı bile.’’ Dedi.

NOT: Bir entry önce yeni getirilenler 2 hafta sonra gidecek yazmıştım. Şimdi herkes gidecek yazdım. Hata var gibi gözüküyor ama yok.

NOT2: Bi yarım saat ara beyler.