sokak çocuğu olarak büyüdüm şuan emrimde

reserved

benim anlamadığım doğuş neden kameraya tükürüyo ?

@66 oda sokak çocuğuydu ya ondan

selpak istemiorum sagol

dinliyoruz panpa

hikaye bitti la @64 son amkkk

zekter laaaaaaaan!

panpa sıkışık durumdayım paraya ihtiyacım var bi 1000 liracık verebilirisin

reserved

salak lan bu

rizörved

giblemiyorum taşşak geçen hiçkimseyi burda hayatımı anlatıyorum inanmayan gibtirip gidebilir.

2 yıllık muhasebe okuduktan sonra mezun oldum ve mezun olduktan sonra gibtir et türkiye'yi diyerekten yurtdışına hiç bi yannan bilmeyerek tamamen maddi olarak gibtirip gittim.. en başlarda yarım yamalak fransızca öğrenmeye başladım o zamanlar daha meşhurdu. sonradan dilim dönmeyince ona ingilizce kurslarına başladım daha sonra ingiltere'ye geçtim okulu falan bırakıp zaten..
para falan tak gibiydi annem ve babam olarak görmeye başlamıştım onları her 3 ayda bir türkiyeye geliyor daha sonra gibtirip gidiyordum..

onları çok seviyordum kimseye bu kadar bağlanmamıştım e tabi uzakta kalmak istemedim haliyle..
ingiltere'de bütün haftalık ilişkilerimi, gece hayatımı bırakıp yine bu ülkeye dönmüştüm..
geldikten yaklaşık 6 ay sonra falan babamın kanser hastası olduğunu öğrendik ve çok geç teşhis edildiğini de..
kısa bi süre sonra öldü ve annemle tek kaldık dublex evde..
her tak vardı ama ölüm acısı da vardı hem de 2 tane..
babamın bi çorap fabrikası vardı babam öldükten sonra işleri yürütemedik fabrikalar 5 ildeyken bata bata şimdi sadece 1 tane kaldı ve 200 kişi dediğim de o..
hiç bi yardımım bulunamamıştı bu beni kahrediyodu

beyler inanmayacaksınız ama ben yine de çok mutluydum. sokak hayatından, pislikten kurtulmuştum. babam öldükten sonra annem ve ben tek başımıza kalmıştık hizmetçi falan da çalıştırmıyorduk artık onun her ihtiyacını ben karşılıyordum. zaten çocuğu ölmüştü daha sonra da kocası.. dayanamadı.. malesef annem dayanamadı.. ben markete gittiğim bi sıra kendini kocasının ölürken elini tuttuğu odada astı.
babam öleceğini anlayınca evde ölmek istemişti oğluyla uyuduğu odaymış..
hiç bu kadar sarsılmamıştım tam bi ailem oldu derken anne ve baba dediğim insanlar ölmüştü.. artık dünyada tektim.. hala tekim.. ama dik durmaya yaşamaya onlardan bana kalan bu fabrikayı işletmeye devam ediyorum..

bu hikayeyi hiçkimseye anlatmadım..
bi kaç gün sonra bayram var ve ben hayatımda sadece 5-6 bayramı bir "aile" ile geçirdim.. yine onlarsızım, yine yalnızım..

bu arada annem pgibiyatr tedavisi gördü. evlatlık almaları onun işine hiç yaramadı sanırım.. hep ilaçlar kullanıyordu. anti depresanlar falan filan..
annemi de babamı gömdüğümüz mezarlığa gömdük. bu arada taksimde yaşıyorum şuan.
bu olaylar kadıköy civarlarında oldu..

biliyorum çoğunuz salladığımı düşünüyorsunuz..
bu olaylardan dahası da var ama yazacak cesaretim yok beyler..

hepinizin ailelerinizin kıymetini iyi bilin.. benim öyle bi şansım oldu ve kaybettim..
hepiniz ailenizle bayram geçireceksiniz..

@79 ben bu bayram yanlızım içim burkuldu lan okuyunca hayatta başarılar sana

"reserved" devam et panpa her şeyi anlat kısa kesme

ne yapabilirsin ki...

http://tinyurl.com/3hwttnw

@81 tamam panpa hatrına..

bu ülkeyi bırakıp gitmemin tek bi sebebi vardı. evlatlık geldiğim ailenin çocuğunun doğum gününde annem sinir krizine girdi.. ne yaptık ettik yatıştırdık. kriz geçtikten sonra yine de üzüntü ve siniri vardı.. hastaneden eve gelirken hayatımda beni yıkan tek cümleyi duydum ondan;

"keşke seni almasaydık" demişti bana yıkılmıştım ama sinirine veriyor gibi yaptım babam yanımdaki koltukta oturuyordu arkaya dönüp dudak büzdü bi anneme annem de "ne?" diyerek cevapladı.. daha sonra hiçbirimiz konuşmadık zaten verecek bi cevap da bulamadım..
herşeyi bırakıp gitmeyi düşündüm daha sonra pişman olurum diye okul bahanesiyle yurtdışına gitme kararı aldım.. neresi olursa olsun diyerekten önce fransa'ya uçtum, uyum sağlayamayınca ingiltere'ye londra'ya uçtum. hoş orda da uyum sağlayamadım ama fransa'dan daha iyi geldi bana.
düzenli olarak para alıyordum. okulu mokulu giblemiyordum gece 4'e 5'e kadar içiyordum barlarda karı kızla harcıyordum parayı. bi süre sonra okulu bıraktım sadece yaşıyordum orda. ingilizcem iyi bile değildi şimdiki liselilerin ingilizcesi kadar var ya da yoktur binler..
o sene babamın kanser olduğunu öğrenip yurda döndüm. hepsi bana çok sinirliydi..