sobanın üstüne tükürmek

evet hayatının bi dönemini sobalı evde geçirenler ve sobanın üzerine tükürüp çısss diye yuvarlanarak o sıcak metalin üzerinde gezinip sonradan kuruyup yok olmasını seyredenler var mı benim gibi

edit:birlikte,kısık sesle
http://fizy.com/#s/16y1u3

ardından resmi dikkatli inceleyin.siz de kendinizden detaylar bulacaksınız
http://imgim.com/298497_1...5_8599210_940386321_n.jpg

sabah üstünde ayrı bi tel ile ekmek kızartıp akşam çay kestane, ıslak çamaşırları o üstündeki katlanır tellere asardı annem çocukluğumda, elektrikler kesilince aradan sızan titreyen ışıklar tavanda izlerdik parlak gözlerle

sobalı odada yatırmazdı bizi peder bey zehirlenme olayları korkusu haliyle.buz gibi odada yatardım sabah okula gitmek için kalktığımda kıyafetlerimi çantamı alıp hafif hafif yanan sobamım yanında giyinirdim.o soğuk pantolonu sobanın önünde ısıtırdım biraz çünkü titrerdim çocukluğumda, üşümeyi hiç sevmezdim sinirlenirdim hemen

ramazan kışa denk geldiği bi dönem. davulun sesiyle irkilir kalkardım hemen televizyonu açardım trt de "bu toprağın sesi" progrdıbının tekrarı olurdu biraz ona bakar sahur programlarını açardım. çocukken ilahiler çok ilgimi çekerdi nedense. sonra babam gelir sobanın alt demirini çekerdi soba alevlensin diye üstten 2 odun atardı. annem sofra bezini bana verirdi hep çocukluğumda hemen gider sererdim ardından annem küçük tepsiyle gelirdi kahvaltılıklarla. babam çaydanlığı getir sobanın üzerine koyardı hemen ekmekleri ısıtırdık. annem tereyağlardı ekmeklerimi çok severdim bi yandan televizyona bakar bi yandan ekmek dolu ağzımın bi kenarıyla çay içmeye çalışırdım. sobanın önünde yerde sahur ederdik. sonra her gece sormaktan bıkmadığım ve hoşlandığım"anne nasıl niyet etcektik ne dicektik he? " sorusunu sorardım ince sesimle

duygulandım lan :(

verdim şukunu ama gece gece kalkmış gibi indirdin bunuda söyleyim ne güzel 31 çekecektim oldumu şimdi :(

kolonyayı içine fazla döktüm bi seferinde kaş, göz dümdüz olmuştu bildiğin sıfır

duygulandım amk. ne desem bilemiyorum bu başlık tutar beyler

hüzünlendim bin bunun yanı sıra o sobada kestane yemeyi özledim

vayy orrrospu çocugu adamın dibisin

gecemin dıbına koydun bin.. harbi entry-nickmişsin.. elma kabuklarını dizerdik üstüne.. babam eve bereket getirir onun kokusu melekleri doyurur derdi.. ne alaka amk derdim.. bir de kömürlük dışarda olunca gece gidip kömür getirme derdinden kavga ederdik.. hem gecenin korkusundan hem de kömürün karanlığından ürperirdi minik yüreklerimiz.. yere kül dökülünce evde herkes put kesilirdi.. annem durun! külü dağıtacaksınız şimdi eve diye peşin paylardı bizi.. kışın ıslak ayakkabılarımızı sobanın arkasına koymak için bile kavga ederdik.. 5 kardeş büyüdük amk.. ne zaman körebe oynasak annemin yüreği ağzına gelirdi.. oğlum yanıcaksınız.. hadi yeter bu kadar isim şehir oynasınıza güzel güzel.. oooofff anne oofff.. sanki p den şehir var..

lan ne tukururdum kucuk kucuk toplar halınde ılerlerdı

gözlerimden yaş geldi panpa eski günleri hatırlattın al sana şuku

kestaneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

vay be nerden geldi aklına amk bu la şimdi ama aklıma eski günler geldi be

oha a.q, duygulandım

panpa balgam yoktu o zamanlar daha icat edilmemişti tükürür fokurdatırdım hey gidi günler amk

vay amk suku lan
super olurdu amk ben tukuruk biriktirirdim agzimla amk hemen bitmesin diye

mandilanın kabuğunu sıkıyordum ben.

şukuladım güzel kardeşim

yediğim elmanın çöpünü sobanın üzerine koyarak ortama otantik bir koku yayardım