Sn. Erdoğan hepimizin bildiği üzere sade giyinimi hülasa sade yaşamı seven biridir. hatta bir gün oğlu Bilali süslü bir elbiseyle görünce "oğlum anan Emine Sultana giyecek bir şey bırakmamışsın" cümlesi bu konuda bize yeterli olacaktır.

günlerden bir gün rus elçisi Sn. Erdoğanla konuşmak için gelecekmiş. devlet adamları falan yalvarıyor adeta başkanım güzel giyinin bizi hor görmesinler. Erdoğan kimseyi dinlemiyor "bana milletim yeter"den başka bir kelime etmiyor.

Elçi, Koca Sultan’la görüşüp ülkesine geri döner. Ülkedeki üst düzey yöneticiler başta olmak üzere herkes bu heybetli sultanın nasıl birisi olduğunu öğrenmek istemektedir. Elçiye cihan sultanı Yavuz’un nasıl birisi olduğunu sorarlar.

- Göremedim, der elçi. Merak ederler:

- Huzuruna girdiğin, yanına kadar vardığın hâlde nasıl göremedin?

Bunun üzerine elçi şu müthiş itirafta bulunmak zorunda kalır:

- Kılıcı öyle parlıyordu ki, yüzüne bakamadım.

Kısa sürede Venedik elçisinin bu sözleri Osmanlı Sultanı’nın da kulağına gelir ve haşmetli Sultan şunları söyler:

- Paşalarım, der. Osmanlı Devleti’nin kılıcı parladığı müddetçe zalimlerin boynu daima eğik gezecektir. Ama Allah korusun, bu kılıç ne zaman ki kınına girer de paslanmaya başlarsa, işte o zaman kafalar yavaş yavaş dikilir ve bir gün bize yukarıdan bakmaya başlarlar.