sizin üç yılınız hiç boşu boşuna gitti mi

sınav zamanı gelmişti..
ne yapacağımı biliyordum zaten..
dershaneyi bile bırakmıştım bir hocayla kavga edip..
olay vatana laf etmeye kalkmasıydı..

sırf bu yüzden 4 kişi bıraktık dershaneyi..
her neyse ben başka bir tanesine de gitmedim..
zaten o dershaneyi eski kız arkadaşım ile beraber seçmiştik..
ikimizde oradaydık..
onu görmemek iyi olurdu...

bu arada sınava girmeme bir buçuk ay kala matematik fen alanından türkçe matematik alanından sınava girmeye karar vermiştim..
sene kaybına gerek yoktu..
ne yapıp edip kazanmam gerekiyordu..
ama ben yerimi biliyordum zaten..
doksan bin küsürüncü oldum sınavda..
biliyordum ve bekliyordum da..

herkes kendisini bilir..
bir tek kendinizi kandıramazsınız sakın unutmayın..

sonuca göre istanbul olacağı belliydi..
yeni açılan bir okulun siyaset bölümü hedefimdeydi...
ona ise habire ankarada kalacağımı söylüyordum..
onu asla bırakmayacağımı...

ikinci sınava kadar sürekli oyaladım onu..
habire ankara ankara diye..
ama biliyordum ki istanbula gitsem bile hep sevecektim onu..
kararlıydım lan ben evlenecektim..
hiç düşünmesem de evlenecektim...

iki sınav arası annesi ve babasıyla tanıştım.
daha sonra duyduğuma göre beni çok sevmişlerdi..
düzgün bir çocuk demişlerdi..
bir sürü iltifat..

bense zaten aileme herşeyi anlatırdım küçüklüğümden beri..
çoktan anlatmıştım..
aileme göre yine 1 hafta da bitecek ilişki çoktan zaman aşımı yaratmıştı..
hayırlı diyordu duyuyordum bunu..

ama kafama koymuştum..
ailesi bile sevmişken beni o benim olacaktı..
evlenecektik biz...
liseli kafası işte..
gerçi üniversitede de değişmez bu..
istersen kırk ol..
yine değişmez...

http://www.youtube.com/wa...mp;NR=1&v=Q8Tiz6INF7I

http://www.youtube.com/watch?v=BfuWXRZe9yA

ikinci sınava çok kısa bir süre kala benim istanbula gideceğimi anlamıştı..
o kadar çok üzülüyordu ki..
ama bana göstermiyordu işte..
bu yüzden seviyordum onu..
farkındaydım yıkıldığının..
biteceğini düşündüğünün...
ama bana göstermiyordu sınava gireceğim için...

bense sadece aptalı oynuyordum her zaman ki gibi..
gitsem bile geleceğim..
hiç bir şey olmayacak..

zaten çevremdeki kızlar uzaklaşmış..
onun çevresindeki erkekler de..
oraları anlatmıyorum bile..
lise zamanlarını geçmek bence en doğrusu...

ama zor olan bir şey vardı ki her gün onun o üzgün yüzünü görmek..
sesinin titremesini duymak..
düşünsenize..
gülümsemesi sizi alıp zütüren birisi..
karşınız da sesi titreyerek konuşuyor..
gözleri de doluyor..
ama size hissettirmemeye çalışıyor..
işte kötü adam sen oluyorsun o an..
bilsen de hep seveceğini ..
kötü adam sen oluyorsun...

ikinci sınava da girdim..
geçti bitti her şey..
artık koca adamsın ya başka bir havalar onlar..

nereye gideceğim belli..
ama hala itiraf edemiyorum..
hala sallıyorum salladıkça...

o ise çoktan biliyor benim nereye gideceğimi...
kendi içini yakıp yıkıyor..
ama bana söylemiyor...

ilk defa birlikte bir yaz geçirecektik o sene..
ilk yazımız..
çok özel ya hani..
ilk sinemaya gittiğiniz yer..
ilk buluştuğunuz yer..
ilk öpüştüğünüz yer.
hani hep özel sanarız ya filmler yüzünden..
bizim için özeldir belki..
ama onlar için bunların özel olduğunu hiç ama hiç sanmıyorum...

izmirdeyim..
o da izmirin bir beldesinde..
ailesi beni öyle seviyor ki yazlıklarına çağırıyorlar..

her sabah 6.30 da kalkıp 8.30 arabasına yer alıyorum..
onu görebilmek uğruna...

beraber denize girdiğim bir çok kız oldu..
ama hiç birisi için kendimi suda ki bir şeyin önüne atmadım.
bu şey küçük bir deniz anası bile olsa yapmadım..
vay be ne özel bir şey değil mi bu?

http://www.youtube.com/wa...9OoZI&feature=related

kardeşim dediğim insanın bir araba freni ile yıkıldığını biliyorum..
nefesinin kesildiğini..
21 yaşında koca adamın gözünden yaş geldiğini..

öyle çok özlemişim ki bir gün onu..
hani her erkekte aynıdır ya olay..
yanından geçen bir kız vardır güzeller güzeli..
seni geçip gider..
ama bir koku bırakır..
'o'nun kokusudur o..

başka kimse de olamaz o koku..
dönersin omu diye..
hiç bir zaman o olmaz..
hiç bir zaman orada değildir o..
işte öyle bir günde bir telefon geldi bana...
bir arkadaşım arıyordu..
onun yazlığının olduğu bölgede ki bir motor kazasından bahsetti..
abi dedi..
galiba ona çarptılar...

bu anı aşık olan her insanın yaşadığını anladım..
ama bilmeyenler için o anı anlatayım sizlere...
bir anlığına ilk okuldaki sınav sonucu bekleyen halinize dönersiniz..
içiniz içinize sığmaz..
sadece o olmasın diye içinizden dualar edersiniz..
bir an sonra sevdiğiniz kızın size daha önce bir çok kez fiziksel ilişki yaşadığını açıkladığı bir an gibidir..
ne beyniniz kalır.ne başka bir şeyiniz..
ve bir anı vardır ki..
işte o en çok koyandır.
onsuz ne yapacağınızın düşüncesidir..
içinizi kemirir.
tıpkı ölümü hissettiğinizde yaşadığınız o an gibi..
derin bir boşluğa düşersiniz..

ve yalnızca dua edersiniz..
o olmasın diye...

http://www.youtube.com/wa...REBpS8&feature=fvwrel

şanstır ya , açmadı telefonunu..
etrafımda iki kişi vardı..
onlar bile mesaj atıyordu..
sonra öğrendiğime göre arayan arkadaşa gidip bakmasını söylüyorlardı..
arkadaş ise çoktan denediğini ama ambulansın çoktan çarpılan kızı zütürdüğünü söylüyordu..
telefonu aldım ve nasıl o olduğunu anladığını sordum..
olay onun sitesinin önünde gerçekleşmişti..
uzaktan benziyordu dedi..

o an bir şey o olmadığına inandırdı beni..
ulaşamiyordum belki ama o değildi..
biliyordum..
nasıl bilmiyorum ama o değildi...

öyle ilginç dakikalardı ki..
arkadaşın motoruna gidiyorduk oraya gitmek için..
telefon ediyordum..
bir taraftan polisi arayarak öğrenmeyi düşünüyordum..
ama asla mesajlarıma bakmak aklıma gelmemişti..
denize gidiyoruz ailem ile demişti oysa ki..
kazanın tam tersi istikamete doğru hemde...

telefonu açtı sonunda..
neredesin dedim..
ne oluyor dedi..
telaşlıydı..
çabuk nerede olduğunu söyle dedim..
plajda olduğunu , zaten bunu söylediğini söyledi..
aklım yerine geldi..
durduk yere güldüğümü hatırlıyorum..
içimin ısındığını ama vücudumun titrediğini..
seni seviyorum diyerek kapattığımı hatırlıyorum...

o an anlamıştım işte ne kadar özel birisi olduğunu..
doğru bir iş yapıyordum..
doğru bir beraberlikti bu..
her erkeğin hayatında bir kez karşılaşacağı kişiydi benim için o...

sonuçların açıklandığı gün yine ortalama bir dereceye sahiptim..
yazacağım yerler belirliydi ..
bir kaç ankara ve istanbul...

öyle zor gittim ki tercih yapmaya..
son gün gitmiştim..
çünkü ne yapacağımı düşünüyordum..
bazen yalnız başıma.
bazen ailem ile..

babam çoktan istanbula yerleşmişti..
annem de yanına gidecekti ama ankara da kalmak istiyordu..
ve derken kararımı verdim..ilk on sıradan yedisi istanbul üçü ankaraydı..
gelebilecek iki tanesi vardı..
gerisi laf olsun diye..

on sekiz mi yirmi mi tercih ne yapmıştım..
on birinci tercihim geldi..
beklemiyordum ama gideceğimi çoktan biliyordum...

bu arada sınavdan iki ay önce bir kaç arkadaş ile bir yere oturmaya gitmiştik..
bir kadın arkadaşlara türk kahvesi için bir şeyler söylerken bana senden ve çevrendeki birisinden çok iyi uluslararası ilişkiler mezunu olacak demişti..
çevremdeki birisini de tarif etmişti..
kim olduğu belliydi işte bu entryleri yanında girdiğim adam , ama sorun şuydu ki ikimiz de fen bölümü öğrencisiydik..
ama ne hikmettir ki ikimizde uluslararası ilişkileri kazandık ve ikimizin de hayatını birer kız söndürdü..
en azından birimizin kini söndürdü..
benimki ise hala umut dolu...

her neyse bahsettiğim gibi on birinci tercihim geldi..
istanbul..

şehir belliydi..
o aradı..
hem o kadar üzgün olup hem de nasıl mutlu olunur o gün öğrendim..
zar zor konuşuyordu..
ama çok mutluydu benim adıma...
asla beni unutma diyordu..
asla bırakma..

asla unutmayacağıma dair sözler verdim..
asla bırakmayacağıma...
çünkü o tektir ya..
özeldir..
bırakırsanız onu..
bir daha bulamazsınız aynısını..
korkunuz budur..
bu yüzden vaz geçemezsiniz ondan...
o sizden vaz geçene kadar...

http://www.youtube.com/wa...yu5i3k&feature=relmfu

üniversite zamanına geçiş yapacağız artık..
hızlı hızlı geçtim özellikle..
görüyorum ki aynı durumda olan o kadar çok adam var ki..

hepimizi birisi indirmiş işte..
olmuyor beyler ben yaparım ederim demek ile..
hepimizi birisi oturduğumuz tahttan indirebiliyor güzelce...

üniversitenin ilk günü neredeydim ben biliyor musunuz?
ankaradaydım..
onun yanında...

öyle bir kopmuştum ki hayattan okulun başladığı günü bile bilmiyordum..
toparlanıp istanbula gitmek için bilet almam 2 saat sürdü sadece..

o gün okula gitmemiş olsam da ikinci gün gidecektim..
ama yine 'o'nun için gitmemiş gibiydim..
öyle korkuyordu ki bir şeyler olacağından..
onu bırakacağımdan..
başkasını bulacağımdan..

babam otel de kalıyordu..
bende yanına yerleştim..
ve bana göre yeni bir hayatın ilk günü başlıyordu..
ama her zaman aklımda o vardı...

üniversite liseden yeni mezun olan adam için çok farklıdır.
kızlar..
insanlar..
genelde her şey çıkar arkadaşlığına dayanır yazın bunu bir kenara..

etrafımda bir çok insan vardı..
bizim bölüm zaten 36 mı 37 kişimiydi neydi..
tanışmak kolaydı sadece 9 kız vardı..
ama diğer bölümlerle de içli dışlı olunuyordu..
ben ise kızlara öyle bir mesafeliydim ki..
okul yeni bir okul..
ilk öğrencileri bizdik..
herkes birbirine yanaşıyor..
ben ise bana yanaşıldıkça uzaklaşıyordum..

işte öyle bir aptaldım ki hala öyleyim..
belki nice değerli insani kaybettim bu yüzden..
ama yinede sırf o üzülmesin diye uzak durdum neredeyse tüm karşı cinsten..

http://www.youtube.com/watch?v=7OTLkafwomg

biraz mola verelim , bir sigara , bir bira..

@106 keşke panpa sakara diye bir marka.
burada bulamıyoruz ikimizde güzel ülkemizin biralarını.

http://www.youtube.com/watch?v=A1pxpYfM8Bc

üstelik etrafımda sevilmeye başlamıştım..
ama üniversite öyle bir yer ki..
herkes birbirinin arkasını kazıyor..
millet para için neler yapıyor..
evet üniversite gerçekten öğretiyor bir şeyler..

hayatı mesela..
bu yüzden ya eski arkadaşlarınıza kaçmanız gerekiyor..
ya da hayatı paylaşabileceğiniz bir güzele..
ki kafanız dağılsın..
en büyük sorununuz onunla kim kimi daha çok seviyoru tartışmak olsun...

o öyle farklı davranıyordu ki bana..
şöyle diyeyim size 8 erkek esnaf lokantasına gittiğimiz de bile sorun çıkarttı.
neden gittin diye..
o kadar ileriydi karışmaya çalışması..
ben ise kızlara bakmıyordum bile..

okulda çeşitli kulüp oluşumlarını uygulamamız gerekiyordu ama..
çevre olarak benim de bir şeyler yapmam isteniyordu..
zorla da olsa bir arkadaşım ile bir kulüp kurduk..
bir çok üye geliyordu..
ama resmen kızlar ile konuşmaktan kaçıyordum ben..
olaya bak..
konuşsan ne olacak?
her kız potansiyel bir sevgili ama değil mi..
nereden bilecek peki?
sen söyleyeceksin..
neden..
çünkü ben koca bir aptalım.

bu arada tuttuğum takımın da üniversite temsilciliğini almıştım..
yani tribün de yer alacaktım ve okulda oluşumunu kuracaktım..
ulan tribün de bu kadar kız olacağı hiç aklıma gelmezdi..
170 üye vardı takım için.
140ı kızdı..

öyle büyük tartışmalar yaşadık ki bunun için..
ulan tribüne girmek isteyen kızdan ne zarar gelebilir ki?

bir taraftan kurduğumuz kulübün bir kaç organizasyonu olmuştu..
çok tutulmuştu ve insanlar sürekli konuşmaya çalışıyordu..
ben ise sürekli konuşmaktan kaçıyordum..
evet öyle bir eziklik işte..
aranda 400 km vardır..
sen bir kızla konuşamazsın..
sinirlenecek diye değil..
üzülecek diye..
çünkü sevdiğiniz kızın gözünden akan yaş.
sizin için her şeyin yerle bir olması demek..
ve eminim ki bir çoğunuz bunu biliyorsunuz..

http://www.youtube.com/wa...mp;NR=1&v=ABuWphlnZ1A

ankara ya gittiğim bir gün otelime gitme kararı aldık..
odama girer girmez deli gibi öpüşüyorduk..
sevgi..tutku..
o an var ya..
anlatılması çok ama çok zor..
karşınızdakini gerçekten çok ama çok istemek..
çok nadir bir şeydir bu genelde..

istesem onu alabilirdim..
ama yapmadım.
neden bilmiyorum lan..
yapamadım değil..
yapmadım..
evet o meşhur söz..
kıyamadım..
neden?
bilmiyorum..
belki kısa bir süre içinde cinsel olarak yakınlaşmamız..
belki başka sebepler..
ama yapmadım..
sarılarak yattık bir süre..
işte bunu istiyorum dedi..
benim için düğüm çözüldü..
omzuma yatmak için deli olan bir güzellik..
bunu hangimiz istemeyiz ki?

o gün ileriye gitmedik..
gitmedim daha doğrusu..
şansım da vardı.
isteğimde..
ama olmadı...

çıkıp bir yerlerde bir şeyler yedik..
yalnızca sarılarak yürüyordum ona..
o kadar güzeldi ki..
az önce neler olduğunu bilmiyordum..
ama bu kıza aşık olduğumu biliyordum..
ve daha önemli bir şey yoktu..
her zaman ilişki yaşanabilirdi..
ama o an her zaman bulunamazdı..
bir gün anlarsınız sizde..
bir kızın omzunuza yatmasını ve sizin onu sıkıca kavramanızı...

evet öyle..
bazı şeyler ciksten bile güzel olabiliyor bazen...
bazen bu bile gerekebiliyor..

istanbula dönmüştüm..
öyle şaçma şeylerden kavgalar çıkartıyordu ki...
bazen dayanacak güç bulamıyordum..

ama yine de benim için çok önemliydi..
hepimiz için öyle değil mi..
herkesin bir aşkı yok mu..
isim asla önemli değil işte..
her zaman bir şeyler yaşanıyor ve her zaman düşenler biz oluyoruz...

umursamayan hem cinslerimiz değil..
romantik adam olan.
delikanlı olan bizler acıyı çekiyoruz...

onun için öyle fedakarlıklar yapıyordum ki...
dışarıya bile çıkmıyordum neredeyse..
her gün eşofman giydiğimi bilirim bir zamanlar..

bir taraftan bazı işler kurmayı planlıyordum..
zaten ufak ufak çalışıyordum ticaret üzerine..
ama düzenli bir iş gerekiyordu çünkü geleceğimi erkenden kurmak istiyordum...

ama o buna hep engel oluyordu..
kızlar ile hiç bir şey olmuyordu..
ama selamlaşsam bile bir sıkıntı çıkıyordu..
o zaman ki düşüncelerimi şu an bile anlayamam..
neden her şeyi söylediğimi..
galiba onunda bana her şeyi söylediğini düşünüyordum..

hala da düşünüyorum...
inanmak en büyük hatadır belki..
şu ana kadar söylediklerini yalanlayan bir kanıt bulamasam da bilemiyorum..

ama şu var ki bunu yapan tek ben değilim..
hepimiz ekgibsiz anlattık..
belki karşılık bulduk..
belki bulamadık..
ama ne olursa olsun , biz her zaman yalnız kaldık..
bazen bir deniz kıyısında serinlemek için dışarı da otururken..
bazen ise kurak bir iklimi içimize çekerek odamızın içinde bir sigara yakmışken..
bizler etrafımız ne kadar kalabalık olursa olsun her zaman yalnızız..
çünkü bizler yalanların ortasında çok fazla dürüstüz...
çünkü bizler gerçekleri göremeyecek kadar körüz..
ve işin kötü yanı bunu anlamak istemiyor oluşumuz...