sizin hiç babanız öldü mü

vay dıbını gibiyim senin @1... süper bi espri gelmişti aklıma, benden önce açmışın başlığı, duygusala bağlamışın amk! tühh lan...

çok güzel, çift r ile brravo amk

iki üç tane ölmüştü

http://www.facebook.com/n...olacaksiniz-/385406247196

atatürk düşmanı yobazlar ataya küfrediyor aq

mahallemizin sütcüsü öldü yılda bikere mezarına çicek bırakırım aklıma takılıp durcağına

ilk kez inci'den bi yazıyı copy paste yapıp arşive koydum duygulandım a.q

ziyan oldum..

benimki 92 senesinde öldü.. hemde kendi mallığı yüzünden.. şimdi taşşak geçer bir modda birşeyler yazmışsın ufak ufak bilmiyorum belkide çok içtendir ama sana laflar hazırladım @1

ulan muallak ne geveliyon
kafiye yapmaya çalışıyon
ama hiç beceremiyon
senin dıbını giberim

@8 senin arşivine sokayım.. al bunu da koy..

30 yıl önce tam bugün ben daha 10 yasında olan bitenin farkında değilken davam dedigi olaylar zinciri için kendi sonunu hazırlayarak göçüp gitti hemde hep benim gozumda kararlı ilkelerinden vazgeçmeyen bir adam olarak kaldın baba keşke keşke bir kere daha görebilseydim anlayabilseydim seni...

çok güzel şiirdir.

çok güzel şiirdir.

çok güzel şiir.

Öldü ulan öldü. adaletini gibiyim dünya.

huur çocukları başlığı hortlatıp acımı deşmesine

25 aralık 2010. bigün önce yoğun bakımda yanına girdiğimde iyi değildi. çok yorgun gözüküyodu. ağlamak istedim, onu hiç bu kadar bitkin görmemiştim hayatımda. beni görünce önce bi gülümsedi, "ne gerek vardı gelmene o kadar yoldan" dedi. sonra da ağrısı başladı yine. "sen çık dedi, sonra görüşürüz". ağladım yoğun bakımın kapısından çıkarken, annemlerin yanına gittiğimde de "iyiydi, merak etmeyin" dedim. cumartesi sabah da çok canım sıkkındı artık. çıktım sigara içmeye. annem yanına indi yoğun bakıma bişeyler yedirmek için. ama sokmamışlar içeri, çocuklarınızı da çağırın demişler. haber geldi hemen gelin diye. o yoğun bakımın kapısının açıldığını hatırlıyorum, doktor arkasında intörnleriyle çıktı. elimizden geleni yapıyoruz ama 5 dakikayı geçti, kalbi durdu dedi. siz metanetli olun dedi. olduğum yere çöktüm en son. "lan" dedim, "dönüp kurtarsana babamı." o kadar yoğun ağlarken insanın cümleleri anlaşılmıyormuş onu farkettim. sonra yaklaşık 2 saat kesintisiz ağladığımı biliyorum başka da bi sahne yok aklımda. çok bayıldım o gün. kime ne dediğimi, ne yaptığımı hatırlamıyorum. pazartesi de çok güzel bi törenle kendisine yakıştığı gibi gitti babasının, kızlarının yanına. 27 siydi, cenaze namazı. musalla taşında dururken, "hadi baba, yer değişelim" dedim, kalkmadı. televizyon seyrederken hep "rahat edemedim burda" der, sırf beni kaldırmak için yer değiştirirdi. sevmezdi öyle yatarak televizyon izlememi. mezarlıkta tabutuna da omuz veremedim. kendimi taşıyamıyordum ki, babamı taşıyayım.

tam 1 sene oldu. inanır mısınız 1 gr eksilmedi o acı. rüyama da gelmedi hiç ama hâlâ çenesi düşmesin diye bağladıkları o beyaz bez gözümün önünde. cansız birini öper misiniz? ben öptüm babamın sakallarını son kez. ama mezarı çok güzel oldu. özenerek seçtik o granitleri. siyah-beyaz olsun istedim, o fenerliydi ya, bi kere daha şakalaşalım diye. yapma oğlum dedi annemler, peki dedim. pazar günü yine oradaydım. 1 senede bilmem kaçıncı kez. yine çok ağladım. yine tertemiz yaptım mezarını. ektiğimiz bütün mevsimlik çiçekler açmış. bi tane de kuş ötüyodu, sanki bana seslendi. "çok özledim baba" dedim, "ben de gelicem yanına yakında."

hakkatten çok özledim be baba. bu kadeh de senin şerefine

açmayın böyle başlık aq