Bu Mkdumun yazısını maksimum 10 kişi okur bazıları yarıda bırakır hatta... Biliyorum Kimse gibime bile takmayacak...

Çoğunuz bilgisayar başında saatlerinizi geçirirsiniz. Bazılarınız Pelin su düşürmek için insatgarm facebook ta falan dedektör gibi arama yaparsınız... CEBiNiZDE paranız ekgib olmaz. Hiç aç yatmazsınız yatağa... istediğiniz ne olursa alınır... Sizin hayatınızı kötü etkileyen şey Pelin Su nun neden size pas vermediğidir... Ya da ipon 7 için babamı nasıl ikna ederim diye düşünürsünüz...

Peki ya benim gibi olan diğer insanlar... Onlar için hayat nasıl gidiyor biliyormusunuz...
Anlatayım...

Hatırlıyorum ilk okul yıllarımı... O zamanlar şimdikinden daha da yoksulduk. Bir pantolonum vardı , ama kalça kısmı delikti. Ama onu giymek zorunda kalmıştım. Başka pantolonum yoktu. Pantolonun üzerine mavi önlük, onun üzerine biraz uzun ince bir mont giydim. Montun uzun olması , pantolon daki deliği kapatıyordu. ama dikkatli hareket etmem gerekiyordu... Sınıfa girdim. Sırama oturdum ... Sonra arkadaşım ile sırada konuşmaya başladım. Sonra hoca derse girdi .. Herkes ayağa kalktı vesselam ... Sonra geri sıraya oturduk. Hoca bana tahtayı silmemi söyledi. Bende tahtaya doğru yürüdüm. Tahtayı tam olarak silebilmem için silgiyi tutarak kolumu yukarıya kaldırdığım anda her kez kıçımı gördü... Ve herkes bana gülmeye başladı...

O kadar çok utanmıştım ki... Sonra ağlamaya başladım... O arada hoca sınıfı susturmaya çalışıyordu her kez gülüyordu. Hoca yanıma gelip birşeyler söylüyordu... Ama onu duyamıyordum... O kadar çok ses vardı ki...

işte o gün anladım bazı insanlar bu hayata 10-0 geride başlıyor...

Edit: Devam ediyorum.. 1-2 part daha kelam edeyim...

ilk okul bir şekilde biter ... Daha sonra lise başlar... Artık büyümeye başlarız. Bende ne yapim gidip bir yerlerde çalışmaya başladım... Para kazanıp en azından kendi ihtiyaçlarımı karşılamaya çalışırdım... Bu süreçte diğer maddi durumu iyi olan çocuklar dershanede Pelin Su ile kantinde geyik yaparken ben Markette çalışırdım... Açık söylemek gerekirse boylu postlu yakışıklıda bir insanım... Ama ne bir kız ile aşk yaşayabilecek zamanım oldu ne de gönül eylendirecek kadar karaktersiz oldum lise hayatımda...

Benim lise hayatım çalışmakla geçer. Diğer çocuğun ise hiçbir sıkıntısı olmadan ve hayat ile taşak geçercesine hem dersleri iyi olur hem de hayatta ekgib yaşamaz..

Biz hem çalışacaz para kazanacaz, geçim kaygımız olmayacak , hem hiçbir ekgibliği yaşamayacağız hem derslerde başarılı olacaz he amk oldu...

Lise 4 e geçtim ve o sene Üniversite sınavı diye birşey olduğunu öğrendim...

Duruma göre devam edicem...

Sınav benim için bir kurtuluş olabilirdi... Bu durum kafama da yatmıştı ama ders konusu bomboştu.. Bu sebepten iyi ders çalışmam gerekiyordu... Daha sonra çok yoğun bir şekilde ders çalışmaya başladım... 3. Girişimde sınavı kazandım. Ama diğer geliri yüksek bebeler ilk senelerinde bayağı iyi yerlere gitmişlerdi. Ama ben 3. Girişimde Türkiye de %5 e girerek zar zor Sınıf Öğretmenliği bölümünü kazandım... Ama ben daha iyi yerlerde okumak istiyordum. Bu 3 yıl ders çalışma sürecinin sonunda Lenf TBC hastalığına yakalandım. Halk dili ile bu hastalık VEREM ... Kolay değil 3 defa sınava tekrar tekrar hazırlanmak ... 3. Hazırlanışım tamamen kamikaze gibi birşeydi... Kendimi kaybettim... Her gün dert , sıkıntı, stres , geçim kaygısı , gelecek kaygısı... Ayda 50 TL ile geçinmeye çalışıyordum... Yapacak hiçbirşeyim yoktu. Hem ders çalışıp hem işte çalışamazdım.. Çünkü ilk girişimde bunun yanlış olduğunu fark ettim...

Peki şimdi ne oldu... Ben bu hayatta kıçımı yırttım bir yerlere gelmek için, hayatım kaydı , o 10-0 lık geriden başlama dalgasını her solukta hissettim... Ama diğer bebe çok rahat bir şekilde sağlam bölümlere girdi...

Sonra Üniv. Ye gittim...

Devam edicem..

Üniv. 1. Sınıfta hem verem tedavisi gördüm hem de okula gittim... Hayyatımda hiç kız arkadaşım olmadı. Bir kez aşık oldum, o da bana bakmadı... Şu anda üniv. 2. Sınıftayım, geçim kaygısını hala iliklerimde hissediyorum... Üniv. Okuyorum ama zorla amk... Diğer bebeler şu anda hayatları bayağı iyi geçiyor. Bense kyk hasta bir vaziyette uzanmış yatıyorum... Cebimde 15 TL para var... Ayın 6 sına kadar idare etmem gerekiyor. Diğer bebeler şu anda hangi cafede hangi kızla buluşacaklarını düşünüyorlardır...

Şimdi söyleyin bana hayat mı lan bu...