bir sonraki hafta yine yengemde beraberiz. ama aramızda bi soğukluk var, arada bi tartışıyoruz felan, öyle devam ettiriyoruz ilişkiyi.
baktım bu yine aldı eline telefonu, birileriyle mesajlasıyor. zaten biraz sinirliyim buna, çıkıştım direkt;
- kimle konuşuyosun sen ya?
- eski işyerimden bi arkadaşımla ya.
- kim bu kız mı erkek mi?
- ne erkeği be. kız tabii.
- bakayım mı bi şuna?
- fotografı yok ki, kardeşinin bebek resmi var sadece.
- iyi göster.
- al bak.
- iyi tamam, merak ediyorum ama konuşmalarınızı. bakayım mı ne konuşuyosunuz?
- ya kızların kendi aralarında konuşabildigi özel şeyler vardır senin bakman dogru olmaz.

böyle diyince bişey diyemedim anasını satayım. kızların sadece kendi cinsleriyle ilgili özel muhabbetleri olabilirdi ve bi erkek olarak benim o özel konusmalara göz sokmam dogru bi davranıs olamazdı. o yüzden pek sorgulamadım bunun uzerine. ama yine de aklımın bi kosesinde kafamı kurcalayan şeyler oluyodu.
böyle bi muhabbet geçti o gün işte. bu diyalog aklınızın bi tarafında kalsın simdi

bikaç gün daha geçti aradan, bu benle bildiginiz soguk konusuyor. lan dedim niye böyle yapıyosun? neden soguk davranıyon bana? bi tak mu yaptım hayırdır? dedim.
yok soguk yapmıyorum, sana öyle geliyor minvalinde şeyler söyledi. ben çıldırmak üzereyim ama. o benim içime düşen kız gitti, suratsız soguk bi kız geldi artık.
bikaç gün daha sabrettim, sonra yeter artık, istemiyorum. bitsin uzatmaya gerek yok dedim. akabinde telefondan engelledim ve sildim. elim titreyerek yaptım bunu. ve gündüz vakti vurdum kafayı yatmaya calıstım.
uyuyorum, aradan 3-4 saat geçmiş, uyurken odamın kapısının acılma sesini duydum. tam gözlerimi acıcam bi baktım biri yanagımdan optu. şok oldum kal geldi o an anasını satayım, annem de arkadan bizi izliyor. günaydın dedi gözlerimin içine bakarak. nasıl diyim ya, o an böyle enkazdan kurtulmuş gibi çıkıp sarıldım buna. baktı yine şöyle bana. seni kaybetmekten korkuyorum, bi daha ayrılmak etmek yok dedi. gözlerinin içine bakıp güldüm sadece, oturduk laptoptan film felan izledik. öyle geçti günümüz. hatta annem o gittikten sonra geldi yanıma, olum bu kız sana çok aşık, söz möz bişey yapın o kadar ciddiyseniz dedi. yapacağız zaten dedim.

ömrü hayatımın en güzel ve en unutulmaz günüydü o gün.

askere gitmeme 1 gün kaldı.
son akşam otobüse bindim gittim bunun kapısına. telefonuna mesaj attım.
"yarın askerde olacagim, gidişim kesin ama dönüşüm kesin olmayacak. en az 1 yıl gorusemeyecegiz. 2 haftadır kopek gibi özlüyorum seni, 1 yil buna nasil katlanacagim? kapıya çık, kapında bekliyorum seni. beni daha fazla yıpratma."
hem odasının cdıbına dogru hem de kapıya dogru bakıyorum.
en son cama çıktı, perde arkasından bana baktı. ona dogru baktım, kalbim yerinden çıkacak gibi atıyo, küçük bi umutla bekliyom çıkmasını.
5 saniye daha baktı camdan bana, sonra odasının ışıgını kapattı. yarım saat kapıda beklesem de çıkmadı kapıya.
ciğerimin gerçekten alev alev yandıgını o an hissettim.
çıktım eve dogru, geçtim odama.
https://www.youtube.com/watch?v=Wykf4UC4lyo açtım şunu. sabaha kadar acıdan uyuyamadım. 1 paketi sadece o geceden sabahına kadar bitirdigimi hatirliyorum

neyse bikaç gün geçiyor gene bi ayrılıp bi barışıyoruz. benim ayrılma sebeplerim genelde onun bana soguk yapmasıyla ilgiliydi. gerçekten bazen öyle bi soguk yapıyodu ki sanki onun hiçbişeyiymişim, öylesine takıldıgı bir insanmısım gibi hissettiriyodu.
neyse gene ayrıldık, bu sefer bu bana dedi ki, senden sadece beni hep sevmeni istiyorum. söz veriyorum herşey güzel olcak, evleneceğiz. yuvamızı kuracağız. artık böyle yapma felan. bu sekilde konustu. ulan bu o gün öyle diyince herşey değişti. ben artık cool moddan çıktım, sanki o karım olmuşcasına hep sevgimi belli etmeye başladım, herşey yolunda gitmeye başladı. o verdigi sözden sonra onu gerçekten elde ettigimi dusunmustum. o yuzden artık trip yapmayı, boş şeyler yüzünden kavga cıkarmayı felan bıraktım. o da aynı şekilde kendine ceki duzen vermeye başladı.

neyse aradan biraz daha zaman geçiyor, artık bi ayrılıp bi barışıyoruz. ilişki o gunden sonra gittikce sarpa sarmaya başlıyor. 1 hafta o konusmuyor ben mesaj atıyorum, sonra 1 hafta ben konusmuyorum o mesaj atıyor. berbat sekilde ilerliyo ilişkimiz.

bi gün yine ayrıyız, ablama geldi bu. ben de ordayım. sürekli benle ugrasıyor, güldürmeye calısıyor felan. ben yüz vermiyorum, tabiri caizse o ara kız gibi trip yapıyorum. en son aksam oldu, otobüse binip eve gidecek. mecbur erkeklik görevi duraga kadar bırakacaksın.
duraga geldik, arkada kuafor kaldırımında oturdum tek basıma otobusun gelmesini bekliyorum. yanımızda da yengem ve küçük oglan kardesi var. ben orda otururken geldi yanıma. gözleri dolu dolu gözümün içine bakıyor. lütfen bana bak, ne yaptım ben sana, neden böyle yapıyosun minvalinde konusuyor. ama inanın hakediyodu beyler gene kısa kısa yazmaya calısıyorum o ara baya tartışıyoduk.
herneyse bişey demedim yine ben yüzüne dahi bakmadım. otobüsten inerken mesaj attı bana "eve dogru gidiyorum haberin olsun, pek umrunda degilim ama"

askerde günler iyi gidiyor, artık mutluyum. her anımı iyi hissettiriyor.
yemek muhabbeti açılsa, askerden gel, hepsini yapacağım sana diyor.
onu kızdırmak için almam ben seni desem, sen beni almazsan ben de seni kaçırırım diyor.
artık eski günlere dönebiliyoruz yani, eskisi gibi birbirimizi sevebiliyoruz. aradan 1.5 ay geçiyor

derken

..

bir gün

birden bire

hiçbirşey ortada yokken

- bana mesaj atma ve bir daha beni arama. seni üzdüğüm için özür dilerim, bitti.

dedi.

lan o otobüsle izmir'e girdim ya, oyle bi mutluluk yok anasını satayım. harbiden özgürlük ve ait oldugun yerde bulunmak en büyük mutlulukmus.
neyse annemler gordu beni agladılar sevindiler felan yattım uyudum o gun.
sabah oldu kalktım gittim yengemlere. o da gelecekti.
geldi bu, sarıldım ettim.
konustuk biraz, eskiyi açmadım bilerek daha cok tartısacagız diye. unutamıyordum, cok fazla seviyordum onu. tekrar onsuz kalmayı goze alamazdım.
tekrar sevgili olduk.
o 10+2 izin 1 gün gibi geldi sanki, hemen bitti.
geldim tekrar birligime. ama benden mutlusu yok. 1 yıl degil 10 yıl yapsam askerligi koymaz artık. cünkü artık her sabah onun mesajıyla uyanıp, her gece onun mesajıyla uyuyacagım. askerde bundan daha büyük nimet, bundan daha büyük mutluluk olamazdı.

lan olum ne sövüyonuz, anca hatırlamaya calısıyorum zaten onumde kitap yok ki hepsini birden size yazayım

facebook felan herşeyi kapatıp donduruyor. hiçbirşekilde ulaşamıyorum.
yengemi arıyorum, bi ara bi sor cevap versin bana, neden böyle yapıyor diyorum.
en son arattırıyorum.
- lütfen arama ve beni sorma. bitti işte. başka birisi var, kabullen sen de bunu. özür dilerim, yapabilecek birşey yok. seni sevmiyorum.

ve kapattı.

bu sözlerden sonra, harbiden yaşarken ölmek neymiş onu gördüm

aradan 2 ay daha geçiyor.
ben acıdan patlama noktasına gelmişim artık.
özlemekten, hasretten, onun başkasıyla birlikte oldugundan dolayı cigerim parcalanıyor.
numarasını felan da degistirmis bu tabi. hiç bişekilde ulasamayayım diye.
dayanamayıp yengeme mesaj atıyorum

- Allah rızası için ver şunun numarasını sesini duyayım, ölüyorum anasını satayım ölüyorum.
- kanka olmaz, söz verdim ona vermeyecegim diye, istemiyor. bırak boşver artık sen de.

bunun uzerine baya baya ısrar ediyorum yengeme ama nafile. vermiyor numarasını.

üzerinden 2-3 hafta daha geçiyor.
ben gene dayanamıyorum, yine yengeme atıyorum mesaj

- kanka ölüyorum diyorum sana anlamıyor musun? yaşarken ölüyorum anasını satayım daha nasıl anlatabilirim sana? bırak sesini duyayım yemin ederim istemezse rahatsız etmeyeceğim bir daha.
- kanka yemin ettim biliyosun, ayrıca parmagında yüzük var. sevgilisiyle yüzük takmıslar.
(o an başımdan kaynar sular döküldü, boğazım dugumlendi)
- (titrek sesle) kimle peki?
- valla ben de tanımıyorum, bizle de tanıştırmadı. ama sahiden iliskisi var, kendi aralarında yüzük felan takmıslar. ayrıca açıldı o artık kapalı da değil.
- peki, eyvallah.

bölükte az sayı oldugu için 2 günde 1 nöbet yazıyolardı bana, kantinci olmama ragmen. gece 3-5 nizamiye nobetim vardı. dolu sarjorle gittim nizamiye nobetine.
ölü gibi yaşamaya devam ediyorum, gözlerim sürekli dolu dolu oluyor.
boş şarjörü çıkartıp dolu şarjörü koydum ak47 ye, kendime sıkıp tüm bu acılardan kurtulacaktım.

cesaret edemedim beyler, sıkmaya yemedi. ölüm acısı değildi korktugum, ahiret korkusuydu.

memleket nere kızın?

1 hafta 10 gün dinlendim sadece. hemen işbaşı yaptım kafayı dağıtabilmek için.
özel bi yerde garsonluk yapacaktım, söylemesi ayıp ortalama 2 milyar gelirim olacaktı.
neyse her geçen gün daha da fazla özlemeye başlıyorum bunu. sözlü oldugunu bildigim halde yüzsüzlük yapıp yengeme mesaj atıyorum, ver numarasını sesini duyayım diye. yok hiçbir şekilde vermiyor. bırak artık sen de bunun peşini diyor.
herneyse ben hâlâ yaşamaya çalışıyorum, pgibolojim allak bullak.
her sabah kalk işe git gel, akşam dostlarla buluş, sigara yak. rutin şekilde devam ediyor böyle hayatım

https://www.youtube.com/watch?v=5rwlxwj8rv8

şunda da yakayım bi sigara, yazıyorum bi yandan

Yaz be okuyalım dostum

berbat bi şekilde bitirdim askerligi.
geldim izmir'e.
bunlar yengemlerin hemen yan tarafına tasınmıslar ailecek, belki orda olur diye gittim yengemlerde kaldım geldiğimin 2. günü.
bekledim bekledim gelmedi, yüzsüzlük ettim diğer gün de onlar da kaldım.
akşam oldu bu çıktı geldi.
baktım ona şöyle bi, başındaki türbanı cıkarmıs, beline kadar salmıs saclarını.
bana askerdeyken sana şöyle böyle yemekler yapacağım, benim olmazsan ben seni kaçırırım diye şakalar yapan kız, suratıma bakıp bi hoşgeldin bile demedi lan.
yarım saniye suratıma baktı sadece, sonra kafasını çevirdi ve kalktı gitti evine.

artık harbiden her geçen gün aşkım daha da artıyodu bu kıza karşı. çok fazla seviyordum, başı da kapalıydı lan. hem aşırı aşırı derecede güzel ve aynı zamanda namuslu(!) ya da öyle sanıyordum. tam istediğim gibi birisiydi işte. tahmin edeceğiniz üzere izmir'de evlenilecek kız bulmak çok zor. böylesi bulunmayacak bi nimet burda.
herneyse, bigün yine yengemde beraber oturuyoruz, bunun elinde telefon birileriyle mesajlaşıyor. ama ben kızı sıkmak istemiyorum, hemen katı kurallar koymak da istemiyorum bu kıza karşı. aldırış etmedim o gün, konuşsun dedim kendimce. hem ne yapabılırdı ki? benim yanımda başka bi erkekle mi mesajlasacaktı?

bunun üzerine aradan 1 ay geçiyor. ben askerde ölü gibi yaşıyorum, kimseyle konuşmuyorum etmiyorum. bana verilen görevi yapıyorum sadece. askerde de kantinci olmuştum en son.

birisi beni facebooktan ekliyor, fake bir hesap ve tek arkadaşı benim.

- nasılsın?
- tanıyamadım sizi?
- senden hoslanan ve seni bekleyen biri.
- fırat abi sen misin ya? sen mi fake hesaptan beni işletiyosun(fırat abi arada bi böyle manyaklıklar yapardı)
- yok hayır, gerçekten senden hoşlanan ve seni bekleyen biriyim
- kimsin o zaman, madem seviyosun göstersene kendini?
- daha sonra gösteririm, ee ne yapıyosun gunlerin nasıl geçiyor?
- valla ben tanımadıgım kimselerle pek konusup muhabbet etmem. sana ne benden?
- öf konus iste ne var bunda.
- ya fırat abi sensin deme. bırak abi kafa bulma
- ya yemin ederim erkek degilim
- kimsin o zaman?
- dugunde gormustum seni, orda begenmistim.
- lan ben dugunlerden nefret ederim, hiçte gitmem. ayrıca son 1 sene hiç dugunlere gitmedim. sıctın yani.
- ister inan ister inanma.
- mesaj atmazsan sevinirim.
- hâlâ onu mu seviyosun?
- kimden bahsediyosun?
- malum şahıstan işte.
- ben kimseyi sevmiyorum, ayrıca sen kimi sevdigimi nerden biliyosun?
daha sonra bu kızın adını ailesini felan herşeyini anlatıyor.
-e peki sen kimsin?
- dedim ya işte seni begenen biri.
- ya daha fazla uzatma şu muhabbeti söyle hadi.
- sen hâlâ o kızı seviyosun, ama o kız bütün kemeraltını elinden geçirdi haberin yok. neyse uzatmayacagım ben de sen bilirsin hâlâ onu seviyosan demek.
- olur uzatmayalım hadi güle güle

durun lan bi sigara daha yakayim

https://www.youtube.com/watch?v=kN3FBR7yL6Q

durun lan sigara yakayım öyle devam edeyim

şimdi gireceğim entry uzun olacak baya, hikayeyi tek seferde bitirip bütün olayların iç yüzünü anlatagım. yarım saat 1 saati bulabilir.