adres ver elifi gibelim panpa :D

hhahahahahhahahaha haykırdım huur çocuğu

özet: çantaya sıçarken huurya yakalanmak

Direk bodruma niye sıçmadın çıldırmışın evladı

tutar rez

Pipini gorseler daha rezil olurdun

Tutar rez

Rez rez hadi başla

O zamanlar 4. sınıfa giden kendi halinde, sessiz, ve aşırı utangaç bir çocuktum. O gün okula gittim ve 4. derste ortamda metin2 muhabbeti dönerken karnıma giren sancı etkisiyle millete salladığım 95 seviyeyim yalanınından uyanmam bir oldu. Okulda asla sıçamazdım bu yüzden hiç düşünmedim bile. Eve kadar dayanacaktım tek çare buydu. Son 10 dakika kala artık kan ter içinde gözlerimi saatten ayırmıyordum. En sonunda zil çaldı ve koşarak servise gittim. Oturdum bir yere. Hüsnü abi çalıştır şu servisi pekekent dedim. Tabi ki içimden. Duysa iflahımı giberdi o ayrı mesele. Herneyse servis hareket etti ve 5 dakika sonra eve vardık.

Servisten uçar gibi fırladım ve sanki 4 yılda bir memlekete geri dönen çocuğunu karşılamak için koşan baba gibi hissediyordum. Gözlerim sevinç gözyaşlarıyla bozulmuştu. Kapıyı açtım ve merdivenleri tırmandım. Kapının önüne geldim ve kutsal düğmeye bastım. Basmamla beraber o harika senfoni duyuldu kulağımda: "Ding Dang Dong". Baktım kimse açmıyor. Gibtiğimin düğmesine 10 kez bastım açan yok, kapıyı yumrukladım, tekmeledim açan yok. Gözlerim doldu. Ağlamak üzereydim. O an aklıma annemin dün söylediği o iki cümle geldi: "Ben yarın pazara gidecem. Okul çıkışında anneannen gile git." Nasıl unutabilirdim ki? Yapacak birşey yoktu. Komşulara gidemezdim çünkü çok utanıyordum. Oturdum soğuk betona ve annemi beklemeye başladım. Soğuk beton daha da azdırdı takımı. içimde adeta " Çıkar artık beni huur evladı!" nidaları yankılanıyordu. Artık dayanamıyordum. Aklıma gelen şeyi yapmaya koyulmuştum bile.

Çantamı boşalttım ve pantolonumu indirdim. Oturdum ve sıçmaya başladım. Gözlerim o zevkten arkaya kayıyordu. O an kapının açılma sesini duydum. Yan komşu Nuriye teyzenin huur kızı Elifti kapıyı açan. Çöpü çıkarmak için çıkmıştı kapıya belliydi. 3sn bakıştık ve kahkaha atmaya başladı huur evladı. Ben de bir elim gibimde bir elim çantamda ağlayarak bodruma koştum. Koşarken etrafa taklar dağılıyordu. Bodruma indim ve sıçmaya devam ettim. Hem ağlıyor, hem sıçıyor, hem de o huur evladının kahkahlarını duyuyordum. Akşam babam çantamın halini görünce bu ne şerefsiz çantana mı sıçtın diyip dövmüştü. 1 hafta okula gitmemiştim. Bu da böyle bir anımdır.

Not: Ananı gibim Elif.