benim annem ilkokul mezunuydu. okumak okuyamamak içinde hep dert olmuştur rahmetlinin. babam 1981de olaylar neticesi üniversite terk. bitirememiş okulunu ticarete atılmış. hayatı boyunca pişmanlığını yaşadı hep anlattı. bana hep oku oğlum derdi. mütevazinin bir tık üstü bir aileydik. benim sınavları kazanmam için dershane, özel ders vs hiçbi masraftan kaçınmadılar. yıllarca özel ders almak için şehrin çeşitli mahallelerinde çeşitli öğretmen evleri öğrendim. bazıları çok net soruları satardı. bende onları küçük görmeyi daha o yaşlarda öğrendim ki liberalliğim burdan gelir. bugün bile biri ile tartışmadan önce satın alabileceğim bir kişi olup olmadığına bakarım. bu sayede ticarette okulda olduğumdan daha başarılı oldum.

anne-babamın ortak takıntılarından biri ingilizce idi. ilkokul 4. sınıftan üniyi bitirene kadar özel ingilizce dersi aldım. anadolu lisesini kazandım orda bile vazgeçmediler. sanki büyükelçi yetiştiriyorlar. grammerin tavan yaptığı ingilizce dersleri üniversiteyi kazanana kadar sürdü.
çocukların içinde anne babalarının çok istediği şeylere karşı bi anti duygu oluşur. misal ergenlerin dövme, piercing, saçları maviye boyama gibi hareketleri ailenin çok istediği o temiz düzgün çocuk duygusuna bir tepkidir. işte bu duygu bende içten içe okumuş ve ingilizce bilen çocuk olmaya tepki şeklinde kabarmış.
uzatmayalım futbol, kova, film şeklinde geçen 7 senenin ardından üniversite mezunu ingilizcesi zayıf okumuş çocuk oldum. iş hayatı koşturma derken bu yabancı dil engeli ile karşılaştım. gazeteciydim. meslekte yükselebilmek için bunun şart olduğunu anladığımda ilk şok ağır oldu. kendi kendime yüzleşmekten ilk zamanlarda çok korktum. ama bugün mesleğini yapmayan -ticaretle ugraşıyorum- ve ingilizceye asla ihtiyacı olmayan bir adam olarak bununla yüzleşebilirim. dahası siz bişeyler öğrenebilirsiniz.

yaşım 29 artık gerçekten iyi param var. turist ingilizcesine sahibim. artık konuşurken soru sorarken rezil olurmuyum diye düşünmüyorum zira turistim. ama keşke daha iyi bilseydim diye hayıflanmıyorum desem yalan söylemiş olurum.
üstelik mesleğimi yurt dışında yapma şansımı ellerimle iade ettim sırf bu sorun yüzünden. bazen kendimi öyle hayal ediyorum. gaybı ancak allah bilir belki bu yaşam benim için çok daha iyi olmuştur. ama ne olursa olsun yüzleşmekten korkmamak lazım.

netice.
1 annemle babamın hastalık derecesine varan arzusu bende bi travma yaratmış farkında olmamışım. aranızda anne baba olanlar var yavruları preslemeyin çok.

2 okula giden panpalarım. sizde takunu çıkarmayın bu yabancı dil hususunu çözün olmazsa bitane daha öğrenin.

pesin edit. sindi buraya bitane aynştayn gelecek o kadar sene ders almışsın nasıl öğrenemedin sığır diyecek. baştan söveyim amcık ağızlıya. ulan muallak orda öğrenemedik demedik. yurtdışında gazetecilik yapacak seviyeden bahsediyoruz. yoksa fatih terim kadar ingilizcemiz var amk yerinde.