önce dıbına koyim bune diceklere ithafen, şahsen bu benim yanlız iken kendi kendime anlattığım realitemdir, tamamen bana aittir. sallamasyonda değildir, bir anda akıla gelip yazılmış birşeyde değildir. küçüklüğümden beri kendime anlattığım realitedir.

herşey aslında ben 11 yaşıma doğru gelince başladı, ailevi bir kaç sıkıntı, babamla annemin ayrı yaşaması, babamın hapise girmesi gibi olaylar, çorap söküğü gibi takip etti.

kendimi ilk hatırlıdığımdan bildiğim bir anı, bir görü vardı. o görüde 1 veya 2 yıllık arası iken daha bilincim kapalı, yani şöyle bebek iken gözleriniz açık ama dünyayı göremiyorsunuz o anları hatırlamıyorsunuz gibi birşey, tabi bunu niye anlattıysam. hala diğer insanların benim gibi dünyayı gördüğünü, bilinci olduklarına inanmıyorum. herneyse. babamın eski dükkanında bebek yürütecinde yola bakarken etrafı enterasan bir şekilde görmüştüm. var olmayış bilinci ile var oluş arasındaki bilinç arasında bir görü görmüştüm o anı unutamıyorum. hata kendime "ne oluyo" dediğimi hatırlıyorum tabi içimden konuşmadığım ama etrafı incelediğimi işin içine katarak.

bu gördüğümü 13 yaşlarında anneme anlattığımda önce şaşkınlık geçirdi çünkü yürütecin renginden tut çoğu şeyi dibine kadar anlattım. önce tabi ilk dediği fotoğraflarda görmüşssündür falan diye geçiştirdi ama ben yine gördüğümü biliyordum fotoğraflardan bilgi edinmediğimi hatta öyle bir merakım bile yoktu.

kahve hazırlıyorum gelicem beyler, dediğim gibi kendi realitemdir rez almanıza falan gerek yok dinleyenlerin olduğunu, okuyanların olduğunu bilmem yeterli geliyorum.