Kendimi bu kadar deşifre etmeyeceğim. Sürpriz olsun.

dizide hangi rolde oynuyacaksın bari

Dizide oynadım. Seddülbahir Son 32 Saat dizinin ismi. Yakında vizyona girer. Gerçek aileme ne olduğunu daha bilmiyorum.Bir rüya mı yoksa değil mi göreceğiz.Ana ayrıntıları kitabımda bahsedeceğim.

hacı dizide oynadınmı ? oynadıysan hangi dizi bide gerçek ailene nolmuş haberin varmı ??

Bunlar olayın çok kısa hatları beyler.Şimdi sormak istediğiniz bir şey varsa sorabilirsiniz.

Her seferinde batmıştım ama çıkmasını öğrenmiştim. Okul paramı ödediğimi duyan ailem duygulandı karşılığını fazlasıyla verdi.Şuanda bir kaç dizi projesi var önümde. Aynı zamanda memleketimde cast işi yapmaktayım. istanbul'da bir kulüpte isim vermeyeceğim ama üç büyüklerden bir tanesi. Orada genç takım yardımcı antranörlüğü yapıyorum. Okul hayatım düzene girdi.Her şey istediğim gibi ve bundan sonra asla bozulamaz. Birisi bozulsa diğeri durur.Şuan tek bir amacım kaldı o da gizemli kazayı her şeyiyle öğrenmek.

Dizi bitti. Artık itibar sahibiydim. Diziden sonra ilçeler dahil yüzlerce kişi tanıdığım için kendi cast ajansımı kurdum. Tanıdığım hatrı sayılır insanlardan borç alarak girişmiştimve birazda aldığım rolden kalmıştı.Çok kısa sürede geri döndü para. Artık iyi kazanıyordum. Kayıt paralarıyla belimi doğrultmuştum.Önce okul paramı ödedim. Sonra da keyfime baktım o küçük şehirde.Bu sene için ev tutmalıydım. Hazır para da var. Geldim istanbul'a.Beni oraya bağlayan bir şey yoktu. Evimi tuttum.Tam bir hangover hayatı yaşamaya başlamıştım. istiklal'e gider boş dönmezdim. Okulda başlamamıştı. Sadece ciks ve alkol üzerine kurulu bir hayat yaşadım. Ailem ile hala görüşmüyordum.Bir süre sonra param azaldı. Memleketime döndüm. Yazlığa gidecektim. Ailem orada değildi ve bomboş duruyordu. Döndüm.Bu sürede yaşadıklarım beni çok olgunlaştırmıştı eski kız arkadşaım yazınca bende ki değişimi gördü ve hala devam eden mükemmel bir ilişkiye sahibim.

Gerçi kız yazın büyük bir bölümünü amerikada geçirmişti ama olsundu. Aklıma geliyordu her yerde anımız vardı.Bu dizide çalışmaya başladım. Sayısız insan tanıdım.Bir süre sonra dizide rol almaya başladım.Çok büyük bir rol değildi ama yine o şehirde ses uyandırdı.Önümüzde ki bir ay içinde TRT'de gösterime girecek hatta. Cast işinden şöyle bahsetmeliyim. Bütün gün sette orada ki figüranların başından duruyorduk. Asker konulu bir dizi olduğu için sayı fazlaydı ve zahmetliydi. Akşam döndüğümüzde diğer günün listesini hazırlayıp 2 3 saat uyuyup öbür güne başlıyorduk. Bunun için otelde kalıyordum ailemle bütün bağlarım kopmuştu neredeyse. Aynı şehirde görüşemiyorduk. Aramız kötüydü fakat benimle konuşmamalarına rağmen benim üstümden övünüp duruyorlardı en son sinirsel olarak patladım ve hiç bir bağım kalmadı. Okul paramı bile vermeyeceklerdi.Bu demek ki artık elimde bir şey kalmamıştı. Yine 0 a dönmüştüm. Dizi sadece 4 bölüm sürecekti ve sonra ne yapacağım hakkında en ufak fikrim yoktu.

Sevgilimden ayrılınca bunalıma girdim. Kaçan kovalanırmış.Ben kovaladıkça o kaçtı.Ben daha kötü oldum. Artık özgüvenim yoktu.Bir süre sonra olmayacağını anladığımda bir kız ile tanıştım. Okula gitmeye başlamıştım ve ingilizcem bariz bir şekilde iyiydi. Zorlanmadan kullanabiliyordum. Bizim yurdun karşısında bir hostel vardı orada tanıştığım gürcü bir kız ile bir süre zaman geçirdim.O kız tekrar bana özgüvenimi aşıladı. Eski sevgilimleyken sürekli peşinde koşmaktan özgüvenim kalmamıştı. Artık yine eskisi gibi herkese yürüyor boş dönmüyordum. Aynı zamanda istanbul'da da basketbol oynadığım için eskisi gibi olmuştum diyebilirim. Yaza doğru memleketime gitmiştim. Orada bir dizi çekimi vardı. Herkesin tanıdığı biri olduğum için dizinin cast menejeri benimle çalışmak istedi. Eleman temini vs. vs. bende seve seve kabul ettim.Çünkü eski sevgilim aklıma gelmeden orada bulunmam zordu

Geçen zamanda babam mali durumları düzeltti. Tekrar eskisi gibiydik.Tek bir beklentim ve çarem vardı.Özel üniversite. Haklarını ödeyemem paşalar gibi okutuyorlar şuan. Neyse geldik istanbul'a.Sevgilimle aynı şehirdeydik. Artık bambaşka bir hayat başlamıştı benim için.ilk sene öğrenci klasiği yurda yerleştim. Beşiktaş Çarşı'da bir yurtta kalıyordum. Bilenler bilir gecesi gündüzü bir sürekli hareketli yerlerden biridir. Burası bana çok şey kattı.ilk sene hazırlık okuyacaktım. ingilizce iyiydi ama ileri düzeyde değildi.3. kurdan başladım. Maalesef huylu huyundan vazgeçmedi. Okula gitmedim doğru düzgün. Sürekli devamsızlıktan kalıyordum.Bu yüzden sevgilimle aram bozuldu. Onun da istanbul'a gelmesiyle biraz gözü açıldı ve ayrıldık.Bu arada kız arkadaşımın maddi durumu çok iyidir bir sürü alanda şirketleri var yedi sülalesinin sırtı yere gelmez.O yüzden rahat ve zor bir kızdı. Bana itibar etmek zorunda değildi. Eski popi günlerim artık yoktu ve istanbul'da bana bir şey kazandırmazdı.

Hayatım tekrar tak yoluna girmişti. Artık yapabileceğim hiç bir şey kalmamıştı.Bu arada lise son sınıfa gelmiştim.O 8. sınıfta ki hatun ile hala aynı sınıftaydık ve artık sevgiliydik. Elimde tek bir çare kalmıştı.Son senemde gibe gibe çalışıp adam akıllı bir yer kazanacaktım.Son sene tedavi olup basketbola geri dönmüştüm ama bir şeye yaramamıştı. Eski yerel takımımım emektar, tecrübeli oyuncusuydum.Bir sene öyle böyle geçti. Yıllarca alıştığım için düzgün bir yer kazanamadım. Vasat bir sezon geçirdim.Bu arada o kızla devam etti ve bağlandım. istanbul'da başarılı bir yer kazandı.Bu şehirde öyle kötü anılarım vardı ki kurtulmam gerekiyordu.

Öncelikle şunu söylemeliyim. Herkes bilir şu lafı herkes bir engelli adayıdır. Kesinlikle öyle.O insanlarda çok şey öğrendim. Bahsetmiştim az önce. Tabiri caiz ise popiydim. insanlar ise bunun benim itibarımı zedeleyeceğini düşündüler. Hemen gittim heyet raporu aldım. Yanlış hatırlamıyorsam yüzde 11 engel raporu geldi. Hemen başvurduk kabul ettiler.Şehrimizde bulunduğu için takım hemen başladım oynamaya.Önceden basketbol altyapım olduğu için çok rahat gelmişti.Çok yavaş kalıyordum belki ama her attığım giriyordu. Alışmıştım artık.O sezon takım bir üst lige çıktı. Araştırırsanız görürsünüz milli takımda normale göre yaşlı oyuncular oynar. Bunun sebebi çok fazla tekerlekli sandalye basketbol oyuncusunun bulunmamasıdır.Bu yüzden genç milli takıma çağrıldım. Maç başı en az 15 sayı 10 rebaund sallıyordum. Tabi kaçırmak istemediler. isim vermeyeceğim yine.O dönemin Haccettepe Üniversitesinde prof. doktor bir bayan vardı.Bu raporları falan düzenleyip yolluyor falan. Spor hekimi diye geçiyor kendileri. Milli takım kampına gitmeme bir gün kala kadın iptal etti bütün evraklarımı. Uluslararası alanda kabul edilemeyeceği için gereksiz görmüş ve Türkiye'de faal olarak tekerlekli sandalye basketbolunu oynamama izin vermemişti.

Benimle hiç bir zaman ilgilenmeye ailem bu sefer ilgilenme kararı alıp artık basketbol oynayamayacağımı söylediler. Gerçekten bu bir engeldi. Oynayamıyordum bir süre sonra kasılıyordum. Küçük olduğum için ameliyat olamıyordum ki zaten kuyruk sokumundaydı tam. Baya tehlikeli bir yer. Felç kalma riski vardı. Ameliyat olmadım. Sonra bambaşka bir kapı açıldı. Madem bu sakatlık benim basketbol oynamama engel. Bende engelli kardeşlerim, abilerimle oynamaya karar verdim. Tekerlekli sandalye basketbolu tam aradığım şeydi.

Lise 3 e geldiğimde hayatım bambaşka bir yola girdi.. Derslerle alakam yoktu. Ailemle de aram olmadığı için kafama göre yaşıyordum. insanlara sürekli yalan söyleyip, sadece eğleniyordum. Komik olmak için insanları itin zütüne sokuyordum. Anlayacağınız iğrenç bir insan olmuştum.Ama spordan dolayı ne sigaram ne alkolüm vardı. Basketbolum iyiden iyide gelişmişti. Bölgede insanların dikkatini çekmeye başlamıştım. Aynı zamanda bizden küçük takımların antrenmanlarına girip antranöre yardımcı oluyordum. Varım yoğum basketbol olmuştu ve tek hayalim besyo okuyup basketbol oynamaktı. Hayatın bu kadar basit olduğunu düşünmüştüm. Daha sonra bel fıtığı illeti ile tanıştım.Tam her şeyin zirvesindeyken daha ilere gidebilecekken antrenmanda kasılmalara başladım. Ağlayarak sürünüyordum yerlerde.Ama acıdan değil sadece hırstan. Başarabildiğim,tek güvencem olan şeyi artık başaramamak. Elimde olmayan sebeplerden dolayı uzaklaşmak koyacaktı. Derslerim de kötüydü zaten okula uğramadığım için.O sıralar büyük bir takım ile alt yapı sözleşmesi imzalayacaktım.Bu sağlık sorunumdan dolayı olmadı. işte o an dünyam başıma yıkıldı. Artık hiç bir dayanağım kalmamıştı.

Lise 1 2 çok rahat geçti hala kızlarla haşır neşirim.8. sınıfta tanıştığım kız ile aynı sınıftayım. Kızı hiç istemiyorum ama o zamanlar benden ufak koca memeli bir hatuna takmıştım.Bu kızla sadece dalga geçip millete rezil ediyordum. Sebebi 8. sınıfta beni züt etmişti ayrılıp.Öyle böyle geçti yıllar. Geldik lise 3 e.Başka bir sevgilim var bu sırada hala diğer kızlar gelip gidiyor ama bununla düzenli. Hafta içleri okkul yakın olduğu için düzenliyle takılıp hafta sonları aynı sınıfa düştüğümüz eski sevgilime yazıyordum.Çocukluk işte.Sms atıp dururduk bütün gün herkese.O zamanlar da kontör vardı.Ne günlerdi.

Bu arada şuan hayatımın gidişatı bölümünündeyim birazdan eski konuya döneceğim.

Lisede birden boy atınca dikkat çektim. Allah için tipim iyidir. Basketbol da var. Karizma tavan kıç kadar şehirde. Konuşmadığım karı kız yok. Hepsi yazıyor. Gerçekten zütüm kalkıktı bunu itiraf etmeliyim. Bambaşka bir yapay çevrem oluşmuştu ve ailemden kopmuştum.Şehrimizin ileri gelen liselerinden birini kazanmıştım o zamanlar her lise anadolu değildi şimdiki gibi. Efsane bir basketbol takımı vardı.Hep hayalim orada oynamaktı o da oldu çok şükür. Düşünün orta okuldan son derece havalı ayrılıyorsunuz tüm herkes sizi tanıyor ve maçlarını bütün öğrencilerin izlediği takımın oyuncusu oluyorsunuz. Daha güzel ne olabilirdi.

Küçükken kilo aldığım dönemi aşmam için doktor spora yönlendirmişti. Basketbol.5. sınıfa kadar oynadım.O kadrodan 3 kişi şuan profesyonel basketbolcu. Babam zorla bıraktırmıştı. Basketbol oynarken kendimi o kadar özgür hissediyordum ki.Bir yandan da yüzme kursuna gidiyordum. Bana sormadan yüzmeyi tercih etti.O zamanlar bizim şehirde kapalı havuz olmadığı için yazları yüzüp kışları dana gibi yatıyordum.Bir gibime faydası olmuyordu. Sonra gizli gizli basketbola gitmeye başladım. Erkek kuzenimin sayesinde. Liseye kadar böyle devam etti.

Bu arada biraz da babamdan bahsedeyim. Geçen zaman içinde babam aynı şerefsiz tavırlarına devam etti. Uzun yol kaptanı olduğu için geldiğinde resmen bize çektiriyordu.Öyle bir geçer zaman ki ali kaptan desek yanlış olmaz. Bire bir aynısı. Kumar,alkol,pis işler ne ararsanız bunda. Amcam intihar edene kadar böyle devam etti. Amcam emekli öğretmendi. Zorunlu emeklilik. Annem ile onun sayesinde tanışmışlar. Amcamın öğretmenlik yaptığı köye giden genç bir kaptanın köylü kızlarını tavlaması. Tabi o zamanlar büyük taşak kaptanlık. Civar köylerden gelirlermiş babamı dinlemeye.Bu da bi tak varmış gibi anlatırmış. Amcam kumar borçları yüzünden intihar edince ki zaten kanserdi elbet ölecekti.. intihar edince bu da emekli oldu.Pek bi alakası var mı bilmiyorum. Yüklü bir emekli parası aldı. Hepsini batırdı. Sadece gayrimenkuller kaldı elinde. Devlet okulunda okuduğum için pek sıkıntı olmuyordu ama eskisi gibi rahat değildik. Uzun bir süre böyle devam etti.

Baya komik duruma düştüm benimle dalga geçtiler. Sonra o kızı evine bıraktık. Evlatlık olduğumu biliyordum ve bir yerden öğrenmem gerekiyordu. Sonuç olarak bu adamı ablama babam bulmuştu.O kızın evlatlık olduğu blöfünü attım.Şaşırdı ve inkar etmedi.O an anladım evlatlık olduğumu.Her şey tamamen oturmuştu artık."Sen nereden biliyorsun dedi?" aynı anasınıfınındaydık dedim geçiştirdim.