size en boktan günümü anlatayım mı

"sen hala nasıl yaşıyorsun" diye sorular sorarsınız.

3-5 kişi toplanırsa başlayayım , sıkıldım gece gece.

bu günümü 1 kişi biliyor burada sadece.

o sabah uyandığımda zaten koca malafatımın benden önce uyanmamış olmasından şüphelenmiştim bir şeylerin ters gideceğinden. Saat 7 gibi uyandığımda hafif bir karın ağrısı vardı heyecandan olsa gerek. Saat 9'da ufak bi ameliyatım vardı. Bacağımın üst kısmında toplayan iltihap artık çürük patates boyutlarına gelmiş , pantalon değse acıtıyordu.

Zaten aşı olurken korkudan tansiyonu düşen biri olarak ameliyat masasına yatmak dünyanın en gibimsonik şeyiydi benim için. hele ki lokal anestezi ile... tüm damarlarım korkudan titriyordu yola çıkarken. hani böyle sıçarken ıkınmadan önce bi vurur ya ağrı ; öyle işte midem.

var mı dinleyen

hastaneye vardığımızda benim tansiyon iyice asena'nın kıvrak hareketleri gibi hop aşşapı hop yukarı gidip geliyordu. rengimin attığını aynadan çok rahat görüyordum. huur hemşireler anadan doğma soyunmamı söylediler.her ne kadar mala güvensekte insan içinde soyunmaya utanıyorsun ister istemez. çok nazlanmadım ; çıkardım ne var ne yok ve o gibimsonik gömleği giydim.

tabii hiç tecrübemiz olmadığı için arkadan züt falan gözüküyormuş net olarak. sonradan söylediler. hastane çalışanları gözünü zütümden alamamış.

ameliyathaneye doğru ilerledikçe adrenalin artık gözlerimden bile fışkıracak haldeydi. hemşirenin biri içeri aldıktan sonra "sen şurada otur gelip alacağız" dedikten sonra orada geçirdiğim maksimum 10 dakika sanki bana günler gibi gelmişti.

ve artık masaya yatma anı gelmişti ; kaltak beni almaya geldi...

lan arada ses çıkarın huur çocukları

@15 bugün bitiririm

masaya uzandıktan sonra tepedeki o ışıklara bakarken aklımdan binlerce şey geçiyordu."acıyacak mı , bayılır mıyım acaba , hemen düzelir mi" gibi bir ton şey düşündüm o kıscak an içerisinde. doktor ve hemşire gelmişti. çıkış yoktu artık ; no way out amk.

lokal anestezi demiştim ama iltihaplı bi yeri ne kadar uyuşturabilirsin ki amk ? uyuşmadı tabii. kaç tane iğne sapladı sayamadım bile.her iğnede bastım gerdek gecesindeki bakire hatun gibi çığlığı ...
dişlerimi sıkmaktan artık çeneme kramplar girmeye başlamıştı ki biraz hissizleşmeye başlamıştı benim güzel yaram.

uyuştu rahatladım derken doktor olacak huur çocu muallaklik yapmaya başladı. huur evladı galatasaraylıymış ; benle kaç senedir türkiye kupası alamıyorsunuz lan diye taşşak geçiyor aklınca.
lan dalyarakk ! ben orada kafası kopmuş kurbanlık koyun gibi çırpınıyorum gelmiş bana türkiye kupası diyor angut.her birde o zaman 100. yılımız ve şampiyon olmuşuz.

neyse bu huur çocukluğunun dozajını iyice arttırdı."bak bak şimdi ne yapacağım" dedi ; kafamı kaldırdım baktım. bakmaz olaydım ; huur evladı kafamı kaldırır kaldırmaz neşteri koydu benim yaraya.
resmen gözümün önünde bacağımı yardı diplomasını gibtiğimin oğlu

devam mı ?

kimse yoksa bırakıyorum

bacağıma neşteri koymasıyla iltihap fışkırdı zaten. iltihap arkasından da kan tabii. bacağım resmen regl am gibi yarılmış ve oluk oluk kanıyordu.ve bu huur evladı bana bunu izletti.
ameliyathaneyi bilirsiniz ; buzdolabı gibidir.o buz gibi yerde resmen terden 3 litre su atmıştım vucüdumdan. bilincim gitti gidecek gibiydi.zor tutuyordum kendimi.o manzarayı gördükten sonra tekrar kafamı kaldırıp bakmaya cesaret edemedim tabii. sadece yukarıdaki ışıklara bakıp "dayan lan muallak az kaldı" diye kendimi gazlıyordum.o diplomasını gibtiğim evladı da hala bana türkiye kupası muhabbeti yapıyor , yanındaki kevaşe hemşire ile bir olmuş benimle taşak geçiyordu.

sigara içip geliyorum ; şirkette olduğum için dışarı çıkmam lazım.

mezarlık manzaralı terasta hüpletip geliyorum.

artık sonlara doğru gelinmişti. üzerini kapatmaya başladıklarında anladım. rahatladım mı yoksa gerginliğim devam ediyor muydu bilemiyorum. terlemeye devam ederken çok susadığımı farkettim.
hemşireye "bana su getirin ölücem" dedim. ağzım artık damağıma yapışmıştı. getirmedi tabii kevaşe. çok terlediğimi kusmak üzere olduğumu söyledim. kıpırdamadan yat burada biz seni birazdan gelip alırız dedikten sonra gibtir olup gittiler.

ameliyathanede tek başıma kalmıştım. çıt çıkmıyordu içeride. kendimi morgta gibi hissettim.5 dakika geçti , 10 dakika geçti gelen giden yok dıbına koyayım. zaten kötüyüm iyice pgibolojim bozuldu.bi gayret ile sesimi yükselttim ; "biri var mı ? " diye bağırdım. cevap yok...

ses verin muallakler

aradan en az 20 dakika geçtikten sonra 2 tane hemşire geldi ki sorma gitsin. hani o fantezilerinizi süsleyen tipler vardır ya ; öyleler işte. ferre setinden fırlayıp gelmişler. ufaktan kalkmadı değil hani ;) yok lan ne kalkması ; hafiften göğüsleri kestim ama pipişimin kafasını kaldıracak hali yoktu. tekerlekli sandalye ile çıkartacaklardı beni. masadan doğrulayım derken benim şalter attı.

gözüm resmen karardı. önümü göremiyordum artık ; bayılmak üzereydim. hemşirelerin narin omuzlarından destek alıyordum ama vucüdumu daha fazla taşıyacak halim yoktu.son bir gayret ile kendimi sandalyeye bıraktım. ameliyathaneden çıkarken bir kısmını hatırlamıyorum , büyük ihtimalle bayıldım. çıkış anımda işlemci tekrar devreye girdi galiba ; kapıdan çıkışımı hatırlıyorum.

annemin söylediğine göre rengim bildiğiniz süt beyazıymış ki ben esmerimdir. kafamı dik tutamıyor ; ellerimle destekliyordum.

odaya gelmiştik artık ; kendimi yatağa bırakmam ile artık kendime gelmem bir oldu.ilk işim yine su istemek oldu ama meyve suyu verdiler. vişneliydi galiba. çok büyük bi operasyon olmadığı için aynı gün eve yollayacaklardı zaten. sadece kendime gelmemi bekliyorduk odada.

annemin gerginliğini surat ifadesinden anlıyordum. kendisi zaten tansiyon hastası olduğu için kendimden çok onu düşünmeye başlamıştım. kötü görüne onu toparlamaya çalıştım kendimi. zaten çok geçmeden de kendime gelmiştim.

artık eve dönme vakti gelmişti ama o doktora son bir kez sövmem lazımdı. içim rahat etmezdi ; hayatımın en dehşet verici dakikalarını yaşattı bana huur çocu.

göremedim muallakyi çıkarken ; ama onun o absürt suratını hafızama kazımıştım. pansumana vs gelecektim elbet ; bunun rövanşı olmalıydı.

artık kurtuldum eve geldim diyordum ama içim çok buruktu lan...

o gün fenerbahçe'nin ankaragücü ile maçı var ve o maçta kupa alınacaktı kadıköy'de... şampiyonluk ilan edilmiş , son maç ve 100. yıl kupası ; önemli yani. evde fb tv açık bağdat caddesinin görüntülerini izliyordum boynum bükük şekilde. elinden dildosu alınmış kadın gibi masum gözlerle izliyordum sadece...

ve beklenen o cümle kulaklarımda döndü ;

-gideceksen git oğlum seni zorla tutamayız...

bu laf üzerine durur muyum ? durmam tabii amk.

sabah ameliyat olmuşum , topallıyorum , biletim yok ... ama hiçbiri umrumda bile değil. hazırlanıp hemen kuzeni aradım. kalk dedim gidiyoruz.

kadıköy'e varmıştık. topallaya topallaya gittim bir şekilde.

şimdi önümüzde koca bir sorun vardı ; biletimiz yok. karaborsada almış başını gitmiş , biletix kepenk kapatmış.

salak kuzenimden o an bi fikir çıktı... bu gfb'nin lideri vardır ; sefa."sefa camiiye namaza girenlere bilet veriyor lan bazen" dedi ve gidip bunlarla namaz kılalım dedi.

daha ayakta duramıyorum nasıl namaz kılayım diyorum herif bana halledersin sen diyor..

not : namaz kılmayı bilmiyorum , içeridekileri taklit işte.