size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

esneme rekorumu kırarak öğleyi zor getirdim.(çünkü ilkokulda en az 7 saat uyurdum o gün 3 saatle beyin amcıklaması yaşamıştım.) son

ders zilinin çalmasıyla birlikte okuldan koşar adım çıktım ve güzeller güzelimi görebileceğim uygun bir yerde durdum. bu arada

öğlenciler ve onların velileri bahçeyi doldurmuştu. gereksiz bir gürültü hakimdi ortalığa. 5-10 dk. bekledim ama onu göremiyordum.

sınıflar sıralarını oluşturmuştu. benden önce çıkması imkansızdı peki neredeydi?

bir kış sabahı zeyneple okula giderken okul bahçesinin kapısında nezihi gördüm. bize doğru koşmaya başladı ama hantallıktan çok yavaş

hareket ediyordu. yanımıza geldiğinde nefes nefese kalmıştı. ben diyeceklerinin önemli olduğunu anladım ve zeynepi yanağından öperek

sınıfa uğurladım. zeynep nezihe birazcık merak dolu bir bakışla selam verdi ve bahçeye girdi. nezih konuşma fırsatı bulunca,

N: dostum dün bir haber aldım seni aradım, neden telefonunu açmadın?

L: dün çok yorgundum yemekten sonra biraz çalışıp uyudum. hayırdır?

N: cansu (nefesini aldı.) cansu sevgilisinden ayrılmış.

previously on ortaokul maceralarım: okula orta 2’nin sömestr tatilinden sonra nezih alp adında şişman garip hareketler sergileyen

tipsiz mi tipsiz bir çocuk gelir. sınıfın en güzel kızı cansu’ya aşık olur ve fazla özgüvenine güvenerek onu orta 3’te okuyan serseri

sevgilisinden ayırmak için plan yapar. sınıfta nezih’in benden başka arkadaşı olmadığı için planın kızı konuşarak sevgilisinden ayırma

kısmını bana verir. onu abileriyle ıssız bir yerde döverek hastanelik eder. çocuk okula gelince bu sefer o yancılarını toplayarak

bizimkini haşat eder. ayrıca bu salak planın içinde olduğum için ben de payıma düşeni alırım. ben bir daha bununla konuşmam. karne

alınan orta 2’nin son günü ayrılırken nezih’in sınıftaki yalnız haline dayanamam. hüzünlü konuşmalardan sonra barışmış bir şekilde yaz

tatiline gireriz.

Z: merhaba geçen gün seni yeni taşındığımız apartmanın bahçesinde gördüm. bugün de okulda görünce tanışalım istedim. ben zeynep.

L: ben de lars tanıştığımıza memnun oldum. ne zaman taşındınız? (bir yandan yürümeye devam ediyoruz benim ellerim terledi kızın yüzüne

bakamıyorum utangaçlığımdan kekeler gibi konuşuyorum.)

Z: bu yaz taşındık. ama ben seni hiç görmedim üç gün önceye kadar.

L: yazları yazlığa giderim ailemle. siz nerede yaşıyordunuz?

başta hiç ses çıkarmadı sonra geçiştirir gibi cevap verdi. ben ailesiyle ilgili sıkıntılı bir durum olduğunu fark edip başka konular

açtım. eve geldiğimizi bile anlamamıştım. o, 2. katta durdu tekrar elini sıktım yeni taşındıkları için yardıma ihtiyacı olursa elimden

geleni yapacağımı söyledim. tebessüm ve teşekkür etti evine girdi. o günü hayatımda hiçbir zaman unutamadım.

ilk sınavların ardından bir gün yalçınla nezihle oturduğumuz pidecide bir şeyler yiyoruz. yalçın dışarıdan bakıldığında çok güleryüzlü

çok efendi bir çocuk. ama o gün bir sıkıntısı vardı kaşları çatıktı ama dile getiremiyordu. ben onun dilindeki kilidi açmak

istiyordum.

L: dostum bir problemin mi var? varsa söyle.

Y: yok ya. önemli bir şey değil.

L: bence önemli. seni ilk kez bu kadar canı sıkılmış olarak görüyorum. bak dersleri düşünüyorsan o dert değil beraber daha fazla

çalışır hallederiz.

Y: ulan bir şeyim yok önemli değil dedik ya!

beni terslemişti. hayretler içindeydim. cana yakın dostumun bir derdi vardı ama söylememek için direniyordu. onun iki alt dönemden

kardeşi selin de bizim okuldaydı. onunla konuşup öğrenecektim olayı.

Nezihe durumu anlattım o da çok öfkelenmişti kendisini suçlar gibi konuşmaya başlamıştı. Sarstım onu.

L: (bağırarak) hayır ulan bak dinle beni nezih, bu senin suçun değil. O rıza denen huur çocuğu yaptırıyor bunları. Şimdi beraber

hastaneye gidiyoruz sen de burada kendini yiyip bitirmiyorsun.

N: hayır kardeşim ben artık buradayım cansu oradan çıkana kadar da buradan ayrılmayacağım. sen git yalçının yanında dur ve bana bilgi

ver.

Onu burada yalnız başına bırakmak resmen çılgınlıktı. Israr ettim defalarca. Ama gözü apartmanın kapısında cansunun çıkışını

bekliyordu. iki arada bir derede kalmıştım. Yalçının durumunu ölümüne merak ediyordum. En sonunda dayanamadım ve hastaneye gitmek için

minibüse atladım.

çevreme bakınırken bizim balta suratın odaların birinden çıkarken fark ettim. o da çok terlemişti ve suratı pişmiş kelleye dönmüştü.

yanıma geldi,

L: lars N: nezih alp

N: vallahi haberim yoktu kardeşim seni ararken, yemin ediyorum haberim yoktu.

L: oğlum sen nasıl bir gerizekalısın! neden habersiz gittin neden evi kontrol etmeden beni çağırdın. hayatımda ilk kez karakola

düştüm. babam ağzıma sıçacak ağzıma.

N: ben de ilk defa düşüyorum hem ben böyle olsun istemedim.

tam ona küfretmeye başlayacaktım ki babamın kapıdan sinirli bir suratla geldiğini gördüm. gözlerim kararmaya başlamıştı. mideme yumruk

yemiş gibi hissediyordum. dengemi kaybeder gibi oldum bizim direkten bozma tutmaya çalışıyordu beni en son. bayılmışım.

artık kendi hayatımı düzenleme kararı aldım. zorlayacaktım kendimi prangalarımdan kurtulmalıydım yoksa bu ineklikle bir yere

varamayacaktım. sınıftaki ya da dershanedeki öğrenciler yanıma sadece soru çözdürmeye geliyordu demek ki benim elimde dersten başka

hiçbir şey yoktu. zeyneple konuşmalarımız hep aynı şeyler üzerineydi bana olan ilgisi günbegün azalıyor gibiydi. onu da elimden

kaybedeceğim korkusu bu silik yaşamıma lanet etmeme sebep oluyordu. daha girişken olmalıydım daha hareketli olmalıydım arkadaşlarımla

daha içli dışlı olmalıydım.

Ben odaya döndüğümde herkes içerideydi. Doktor yalçına çıkış iznini verdi. Kullanması için ilaçlar yazdı reçeteye ve babasına verdi.

Odadan hep beraber çıktık. Nezihle cansu yalçınla ve babasıyla vedalaşarak ayrıldı. taksi tutarak yalçının evine gittik. Babası bize

güzel bir kahvaltı hazırladı. Melisi merak etmişti ona sürekli sorular soruyordu. yalçının sevgilisi olduğunu anlamıştı herhalde.

Arada yalçına kaş göz işaretleriyle takılıyordum. (yalçınla birbirimizle dalga geçer dururduk.) kahvaltıdan sonra babası yatmak için

bizden izin istedi, (çok kibar adamdı.) gözlerinden uyku akıyordu. Melisle bana teşekkürlerini sundu ve odasına çekildi.

lars bender diye bir futbolcu var panpam oradan.

konuyu ilk olarak bir öğleden sonra aynı pidecide nezihe açmaya karar verdim. kuytu köşeye geçtik bir yandan pidelerimizi yerken ben

kafamda söyleyeceklerimi tartıyordum. geçen sene bana yaşattıklarından sonra bu kararın doğru olup olmadığını düşünüyordum ki,

N: hayrola dostum sevdiğin kızı mı düşünüyorsun?

L: hangi kız?

N: hani şu takip ettiğin var ya arada izliyorsun onu okul bahçesinde. ben dikkat etmedim mi sanıyorsun?

L: onu kendi hayatımı ailemi seni her şeyi düşünüyorum artık.

saklamanın, insanlardan kaçmamın lüzumu yoktu perdeleri yırtmam gerekiyordu. nezihle bir buçuk saati aşkın konuştuk. çoğunlukla ben

anlattım o da dinledi. ilk defa en gizlimi saklımı dahi anlatıyordum. sanki o gün eski lars gitmiş yerine bambaşka bir lars gelmişti.

dershanede deneme sınavları başlamıştı ben ilk on içinden çıkmıyordum zaten en iyiler sınıfında yer alarak kendimi orada da

kanıtlamıştım. ama her zaman olduğu gibi burada da arkadaşlık kuramıyordum popüler biri olmama rağmen. alt sınıflardan soru çözdürmeye

gelenler dahi oluyordu ama onlarla da hep yüzeysel ilişkiler içindeydim. kendimi lanetli gibi hissetmeye başlamıştım hatta. okul ve

kurstan bıkma noktasındayken bir de bu ezik hayatım beni bunalıma sokmuştu. kendi hayatıma müdahil olamıyordum ve bunun için bir adım

da atamıyordum. acilen değişmem gerektiği fikri damarlarımda zehirli bir virüs gibi yayılıyordu tüm vücuduma.

et 114 *

ben de onu dinledim bir saate yakın. ne kadar yakın olduğumuzu anladım. onun malca hareketlerinin aslında başka sebeplerden dolayı

yaptığını öğrenince utandım kendimden. artık onunla daha çok vakit geçirmem gerektiğini hissediyordum. biz bir dosttan öte olmalıydık.

pideciden çıkarken ona sımsıkı sarıldım. sanki yılardır beklediğim kardeşimi bulmuş gibiydim. o da bana aynı derecede sarıldı. yepyeni

bir arkadaş kazanmıştım. tek başıma eve dönerken yağmur çiseliyordu. akşam ezanı okunmaya başladı. Ailemden uzaklaşma planları

kuruyordum. makus talihimi yenmeliydim. ama tüm bunların başıma ağır belalar açacağını nereden tahmin edebilirdim?

Part 3 ün sonu

babam biraz sonra -belki annemle beraber- karakola gelecek ve herkesin içinde bana bağıracak çağıracak beni dövmeye kalkışacak. bundan

emindim çünkü ben, evde herhangi bir suç işlemediğim halde bazen azar üstüne azar yiyen ben, buraya düşmüşken niye dayak yemeyeyim?

gözümün önüne ‘ah nerede’ filminde babasından dayak yiyen gencin sahnesi geliyordu. izlerken komikti ama şimdi ben orada başroldüm. o

anda yer yarılsaydı gerçekten gözümü kırpmadan atlardım içine.

artık sürekli yalçınla takılıyordum zaten yanımda nezih vardı onunla da gayet iç içeydik.(benim tavsiyelerimle kendine bakmaya

başlamıştı artık kokmuyordu.) teneffüslerde ders çıkışlarında onunla konuşup duruyordum. sınıfta artık bizim de bir grubumuz olmuştu

bunda nezihle yalçının çok iyi anlaşması büyük etkendi. bir yakın dost daha kazanmak özgüvenimi de tavan yaptırmıştı. nerdeyse bir ay

içinde 2 arkadaş ve bir sevgili kazanmıştım daha ne olsundu. ailemi ise sallamamaya devam ediyordum. ama böyle yapmalıydım ağırlığımı

ailede ortaya koymadan bunu okulda da gerçekleştiremeyeceğimi biliyordum. derslerden başlarda uzaklaşmaya başladımsa da sonraları bu

hayat tarzına onu da ekledim ve işler şimdilik yoluna girdi.

selamlar panpalarım keyifli okumalar diliyorum size.

olayları çok seyrek anlatıyorsun panpa çok hızlı gelişiyor

ayrıca diyalogları daha düzgün bir şekilde yaz

seri part attıgın için tebrik ediyorum

(bkz: inci sözlükte yazılmış efsane hikayeler)

ancak rüyalarımda görebileceğim bu gerçekliği birden omzuma dokunan bir boz ayı bozabilirdi. boşluğuma gelmesinden tüylerim diken

diken oldu.

N: lars, seni bir kızı takip ederken göreceğimi hiç beklemezdim.

L: ne alaka oğlum burası bizim sokak şu binada oturuyorum ben. hem insan bir ses verir ödüm koptu.

N: her neyse seni takip ettiğim iyi oldu. bizim dinci sana bahsetmiştir beni çalıştırmanla ilgili birşeyler. senin ev geniştir hem

dışarıdan güzele benziyor, beraber çalışırız değil mi?

L: evet bahsetti. çalışırız bazı ders çıkışlarında. (artık gitmesini istiyordum.)

N: tamam dostum görüşürüz kendine iyi bak.

ve ilk girdiğim entry'yi giriyorum.

beyler yıl 2004 ortaokul 3 teyiz. bu mal oğlu malla aynı sıraya oturttu beni sapık dinci. neymiş sen kafalı çocuksun işte lgs ye

beraber çalışırsınız. ilk zamanlar diyordum bu amele din hocası niye böyle birşey yaptı sonra bir arkadaş bunları beraber görmüş okul

çıkışı akrabası falan diye söylenti çıktı. neyse aldırış etmedik olur hocam dedik. haa bu arada niye sapık din kültürü hocası dedim

çünkü adam bildiğin kızlara yavşıyordu bizim gözümüzün önünde. yoksa dini kötüleme falan amacım yok.

part 3 ün sonu