size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

ben de onu dinledim bir saate yakın. ne kadar yakın olduğumuzu anladım. onun malca hareketlerinin aslında başka sebeplerden dolayı

yaptığını öğrenince utandım kendimden. artık onunla daha çok vakit geçirmem gerektiğini hissediyordum. biz bir dosttan öte olmalıydık.

pideciden çıkarken ona sımsıkı sarıldım. sanki yılardır beklediğim kardeşimi bulmuş gibiydim. o da bana aynı derecede sarıldı. yepyeni

bir arkadaş kazanmıştım. tek başıma eve dönerken yağmur çiseliyordu. akşam ezanı okunmaya başladı. Ailemden uzaklaşma planları

kuruyordum. makus talihimi yenmeliydim. ama tüm bunların başıma ağır belalar açacağını nereden tahmin edebilirdim?

Part 3 ün sonu

devam ediyorum dostlar okuyan panpalarım ses ederse iyi olur.

o akşam eve geldim soyundum ev kıyafetlerimi giydim hızlıca bir şeyler atıştırdım. bunların hepsini yaparken bir yandan düşünüyordum.

artık alttan alan olmayacaktım. babam bana kızarsa ona itiraz edecektim. sakin ve endişesiz görüneceğime sinirli ve gergin rolü

yapacaktım. tavırlarındaki değişikliklere göre konumumu güçlendirecektim. bunları yapmalıydım yoksa onların yanında ilelebet silik bir

karakterle ömür tüketecektim. önce aileme değiştiğimi gösterecektim.

babam geldi annem yemekleri koydu ben hep odamdaydım. annem yemek için çağırınca ellerimi yıkamadan (bazı alışkanlıklarımı da kırmam

gerekiyordu.) sofraya geçtim. yemek ortasında,

B: lars bugün öğlen 2 gibi evi aradım ama cevap veren olmadı. neredeydin dershanen yoktu bildiğim kadarıyla?

L: arkadaşla bir yerde oturduk eve 5 te geldim. (yalan söylemedim ve söylemeyecektim artık. ne olursa olsundu.)

B: (anneme bakarak) ama senin gelip ders çalışman gerekmiyor muydu? bir daha olmasın çocuğum tamam mı?

A: baban haklı lars bu sene çok önemli çalışman lazım.

L: (eski pısırık ses tonuyla değil daha sert bir tonla) canım sıkkındı çalışmak istemedim ne var bunda?

papara yemeyi göze almıştım artık. ok yaydan çıkmıştı bir kere.

A: biz senin iyiliğini düşünüyoruz yoksa (babam araya girer.)

B: bana bak durduk yere olay çıkarma zaten stresli bir gündü.

L: (ya herro ya merro kafasıyla) sen durduk yere bana kızınca ben bir şey demiyorum ama.

B: (ayağa kalkarak) laflara bak laflara! gibtir git lan masadan gözüm görmesin seni!

kendimi savunmaya çalışmış ve başıma bunlar gelmişti. odama döndüğümde çok sinirliydim. ellerimin titremesine engel olamıyordum. ilk

defa babamla tartışmıştım ve küfür yemek de cabasıydı. ama bir şeylerin kopması için bunlar gerekiyordu diye düşündüm. yatağa uzandım

içeriden annemin babamı yatıştırma sesleri geliyordu. uyuyakalmışım.

ertesi gün okula gider gitmez nezihe olanları anlattım bana hak verdi kendisine verilen tepkilere benzer olduğunu anlattı. bu çocuğa

her geçen gün daha da kanım ısınıyordu. geri adım atmamamı öğütledi. ders çıkışı zeynepi gördüm. üstünde yine bir mahmurluk bir

dokunsan ağlayacak havası vardı. selam verdim beraber yürümeye başladık. onu güzel bir yere zütürmeyi istiyordum. bizim semtin çok

güzel bir pastanecisi vardı. oraya gitmeyi teklif ettim. kabul edince sevinçten havalara uçmuştum. (normalde bu teklifi yapamazdım ama

evle ilişkim koptukça kendimi nezihe zeynepe ve diğer tanıdıklarıma daha çok zaman ayırma pgibolojisinde buldum.)

camekanın yanına oturduk önümüzde yemyeşil bir park vardı oradan geçenleri seyrediyorduk. ben garsonu çağırdım bir profiterol istedim

bir de çay. o da aynısından istedi. ilk defa karşılıklı oturmuştuk ben arada ona kaçamak bakışlar atıyordum. o ise hep mahzun dışarıyı

izliyordu. hiç konuşmuyorduk. ben sessizliği bozdum.

L: okula alışabildin mi?

Z: eski okuluma benziyor yani hır gür yok herkes iyi çalışıyor.

L: tabi bizim semtin en iyi okuludur her sene derece yapan 2-3 öğrenci çıkarır. ailen alışabildi mi buraya? (artık öğrenmek istiyordum

sakladığı sırrı.)

Z: annem de çalışıyor memur kendisi. evde de ev işleri yoruluyor epey ama sevdi bu semti.

L: ya baban?

Z: (biraz durakladı yutkunarak) o 2 sene önce trafik kazasında hayatını kaybetti.

ulan bir kişi de ben yazarken ses etsin birader.

hani hayatta öğrenmek istemediğiniz şeyler vardır ya ama yine de öğrenirsiniz canınız sıkılır moraliniz çöker. işte ben de şu anda o

durumdaydım. önümüze siparişlerimiz geldi ama benim elim yemeye gitmedi profiterolün ucundan küçük parçalar alıyordum o da çayını

karıştırıyordu.

L: kusura bakma çok üzüldüm allah rahmet eylesin.

Z: sağol işte annem de dayanmaya çalışıyor ilk zamanlar çok kötüydü ama insan alışıyor. annem için iyi bir lise kazanmak en büyük

amacım oldu.

gözleri dolmuştu daha fazla konuşsa kesin ağlayacaktı. sonra başka konulara geçtik. neredeyse her muhabbette söyleyeceği şeyler vardı.

çok kültürlü bir kızdı. onu tanıdıkça hayranlığım da artıyordu. iki saat kadar oturduktan sonra parkta yürüyüş yapmaya başladık.

dershaneyi kırmıştım ama bu umurumda değildi.

apartmanın içinde onun dairesi önünde ayrılırken bu molanın kendisine çok iyi geldiğini belirtti. bana minnet duyduğunu söyledi. ben

elimi uzattım o ise elimi sıktı ve yanağıma öpücük kondurdu. ben afallamıştım böyle bir şeyi hiç beklemiyordum. sonra hızlıca

anahtarla kapıyı açtı dairesine girdi. bir iki dakika oradan ayrılamadım. o günden sonra da artık sevgili gibi takılmaya başladık.

gerçekten fikirlerimin sonucunu bu kadar çabuk almayı beklemiyordum. ama benim hakkımdı böyle şeyler yaşamak: güzel bir sevgili ya da

samimi dostlar edinmek. ben o yaşıma kadar hep uslu bir çocuk olmuştum ve hayat yolumda direksiyonu kırarak bunları başaracağımı

kanıtlamıştım.

yeni hayat tarzımla sınıfta da farkımı belli etmeliydim. teneffüslerde kendi başına takılmanın ne kadar yanlış bir hareket olduğunu

fark ettim ve bizim sınıfta kendi grubumu oluşturma kararı aldım. öncelikle en samimi olduğum, bizim nezihe ‘bu çocuk efsane olur.’

diyen yalçınla takılmayı sıklaştırdım. yalçın herkesle iyi geçinirdi ve çok kafa bir arkadaştı. girmediği grup yoktu sınıfta.(her

sınıfta belli gruplar vardır ya.) ama o da benim gibi yalnızlık çekiyordu çünkü samimiyeti ilerletemiyordu. onun yalnızlığına da çare

olacaktım.

artık sürekli yalçınla takılıyordum zaten yanımda nezih vardı onunla da gayet iç içeydik.(benim tavsiyelerimle kendine bakmaya

başlamıştı artık kokmuyordu.) teneffüslerde ders çıkışlarında onunla konuşup duruyordum. sınıfta artık bizim de bir grubumuz olmuştu

bunda nezihle yalçının çok iyi anlaşması büyük etkendi. bir yakın dost daha kazanmak özgüvenimi de tavan yaptırmıştı. nerdeyse bir ay

içinde 2 arkadaş ve bir sevgili kazanmıştım daha ne olsundu. ailemi ise sallamamaya devam ediyordum. ama böyle yapmalıydım ağırlığımı

ailede ortaya koymadan bunu okulda da gerçekleştiremeyeceğimi biliyordum. derslerden başlarda uzaklaşmaya başladımsa da sonraları bu

hayat tarzına onu da ekledim ve işler şimdilik yoluna girdi.

teşekkürler kardeşim okuduğun için bu son kısımdı herkese iyi geceler gelecek kısımları ne zaman atarım bilemem.

bir de hepsi benim entrylerin olduğu linki biri atabilirse çok makbule geçer.

anlat kardesım dınlıyorum guzel gıdıyor

bu gecelik bitti panpam herkese iyi geceler.

reserved güzel hikaye

reserve

rezerve

ayraç