size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

takip eden etmeyen herkese selam cuma saat 4 ten itibaren ortaokul 3 anılarımla kaldığım yerden devam edeceğim bayağı bayağı okuyan varmış. haksızlık olacak devam etmezsem.

okuyan okumayan herkese selam beyler partları seri atacağım. iyi okumalar

önceki kısımları okumayan kardeşlerim için previously on kısmını atıyorum. bunu okuyup devam edebilirsiniz.

previously on ortaokul maceralarım: okula orta 2’nin sömestr tatilinden sonra nezih alp adında şişman garip hareketler sergileyen

tipsiz mi tipsiz bir çocuk gelir. sınıfın en güzel kızı cansu’ya aşık olur ve fazla özgüvenine güvenerek onu orta 3’te okuyan serseri

sevgilisinden ayırmak için plan yapar. sınıfta nezih’in benden başka arkadaşı olmadığı için planın kızı konuşarak sevgilisinden ayırma

kısmını bana verir. onu abileriyle ıssız bir yerde döverek hastanelik eder. çocuk okula gelince bu sefer o yancılarını toplayarak

bizimkini haşat eder. ayrıca bu salak planın içinde olduğum için ben de payıma düşeni alırım. ben bir daha bununla konuşmam. karne

alınan orta 2’nin son günü ayrılırken nezih’in sınıftaki yalnız haline dayanamam. hüzünlü konuşmalardan sonra barışmış bir şekilde yaz

tatiline gireriz.

bu yaz tatilinde diğer tatillerde olduğu gibi ailecek önce babamların şehir dışındaki akrabalarını ziyarete ve sonrasında güney

beldelerinden birindeki yazlığımıza gittik. annemlerin tarafında pek akraba olmadığı ve annemin nedenini bilmediğim şekilde ailesinden

kopuk oluşu küçüklükten beri aklıma takılıyordu. ama bunu sormak için öncesinde ailemle sağlıklı iletişim kurmam gerekiyordu. Hem

sorsam bile gerçek cevabı alamayacağım belliydi o zamanlar.

ama daha yeni yeni, annemin aslında kendisinden 11 yaş büyük babamla biraz gönülsüzce ve ailesinin baskıları sebebiyle evlendiğini

öğrendim. zaten neredeyse her allahın günü yapılan sözlü tartışmaların muhakkak böyle bir sebebi olmalıydı. işin kötü tarafı bu

tartışmalar tatilde de peşimi bırakmadı. okul zamanı yapılan münakaşalarda deli gibi izlediğim dizileri bir kenara bırakıp sessizce

odama çekilip uyumaya çalışırdım gürültüyü duymamak için. (gürültüden nefret ederdim.) tatilde ise evden çıkar sahile 15 dk. da varır

bir şezlongun altına yatar denizi takip ederdim. çok yalnız bırakılmıştım.

okullar başlamadan iki hafta önce eve dönmüştük. babam hemen konuya dalıp ‘lars senin bu sene dershaneye gitmen gerekiyor. ben seni

bir arkadaşım vasıtasıyla iyi bir dershaneye yazdıracağım.’ dedi. sonradan öğrendim ki bu dershane anafen veya fatih dershaneleri (o

zamanların en ünlü iki dershanesi) kadar ünlü olmasa da sağlam hocaların olduğu bir yermiş. boynumuz bükük kabul ettik tabi. içimden

‘haftasonlarım da gitti bu sene bitmez artık.’ diye geçirdim.

okula başladığım günün sabahı hayatımın en güzel anlarından birine tanık olacaktım. ama ondan önce size rezil bir okul sabahı

anlatmalıyım. bu sene sabahçı olduğum için sabahın kör saatinde ayaktaydım. tatilde hep geç yatıp kalkmaktan gece yatağa girmiş ama

uyuyamamıştım. en sonunda 3 saat kadar uyudum. uyandım yüzüme 5-6 kez su çarptım ama gözlerim hala kapanıyordu. kahvaltıda adam gibi

bir şey yiyemedim çünkü midem bulanıp duruyordu. çantamı aldım anneme hoşçakal deyip çıktım. apartmandan çıkarken onu bahçe kapısını

kapatırken gördüm ve kendime geldim.

okuyan panpalarım ses verin.

onu ilk kez görüyordum iyi ki de görüyordum. esmer bir yüzü ve örülü simsiyah saçlarıyla açılmayan gözlerime çölde serap gibi

geliyordu. üstünde beyaz gömlek, gri etek ve mavi okul süeteri vardı. yanında annesi vardı (o zaman bilmiyordum annesi olduğunu).

apartman kapısı ile bahçe kapısı arasında kalakaldım ve onun yürüyüşünü izlemeye koyuldum. gözden epey uzaklaşmışlardı. birden aklıma

onun bizim apartmanda yaşamıyor olma ihtimali geldi ve bahçe kapısını çarparak çıktım koşarak onu aramaya başladım.

ben okuyorum devam et heyecanlı gidiyor.

sonra meğerse bizim apartmanda oturuyormuş.

dairesini buldum, kapısını açık bırakmış. usulca içeri sokuldum.

içeri girdiğimde memelerini sıvazlıyordu.

et 114 *

bizim apartmanın önünden geçen yol kızın yürüdüğü istikamette üçe ayrılıyordu. ben o kadar geç kalmıştım ki üç yolda da sabah saati

olmasına rağmen birkaç okul kıyafetli çocuk dışında kimseyi görmüyordum. kendime kızmaya başladım. hatta bir ara kendimi ‘ulan lars ne

salaksın! ilk defa bir kızdan çok hoşlandın ama onu da kendi ellerinle kaybettin.’ diye sesli bir biçimde konuşurken fark ettim. 3

yolda baştan aşağı turlamama rağmen kızı bulamayınca artık okulda istiklal marşına yetişmemin doğru olduğuna karar verdim. ‘herhalde

kızı evin yakınlarında bir kez daha görürüm.’ diye düşündüm.

reserved

okula geldim sırama geçtim neredeyse herkes gelmişti. hatta bizim davar orta sıralardaydı koca kafası arkadan net görülüyordu.

istiklal marşı okundu sınıflar teker teker önümüzden okul kapısına yöneliyordu. biz en son girecektik. ben pişmanlık içindeydim.

durduğum yerde ayaklarımı oynatıp duruyordum kızgınlıktan. şimdiye kadar hiçbir kızla münasebetimin olmayışı, hastalıklı dereceye

varan utangaçlığım hoşlandığım kızı gördüğüm yerde kilitlenmeme ve onu kaybetmeme sebep olmuştu. tabi o zamanlar suçu hep kendimde

bulurdum. arkamı döndüm bir de kimi göreyim?

kızın annesi (yani annesiydi ama o anda tanımıyorum.) ellerini sallayıp duruyor. bir baktım bizim sıranın yanındaki sırada o da

annesine el sallıyor. dizlerimin bağı çözülür gibi oldu birden. bizim oturduğumuz semtte 6-7 okul olduğu için onun bizim okulda

olacağı aklıma bile gelmemişti. sevincimi gizleyemedim önümdeki tıfıl çocuklardan birinin ensesine hafifçe vurdum. kızar gibi oldu ama

ben gönlünü aldım. geçiş sırası onların sınıftaydı. annesine son kez el salladı ve yavru ceylan gibi başı öne hafif eğik bir şekilde

çevreye hiç bakmadan okul kapısından içeri girdi.

içim kıpır kıpır, gittim tuvalete saçıma suyla şekil vermeye çalışıyorum kıyafetime çekidüzen veriyorum. inanın o zamana kadar ilk

defa böyle bir şey yapıyorum. o, c sınıfındaydı ben de onların açık olan kapısının önünden geçtim yavaş yavaş yürüyerek. ama içeri

bakmaya utandım çünkü o sınıftan kimseyi tanımıyorum. tanıdığım olsa bile bakamazdım çünkü tüm gözlerin bana çevrileceği düşüncesi

tanımadığım öğrencilerle dolu bir sınıfa girmemi engellerdi. baktım benim arkamdan din hocası geliyor geçtim geçen seneki yerime.

bizim çam yarması iki önümdeki sıraya oturmuş bana doğru sırıtıyor.

up up devam panpa iyi gidiyosun sıçarsan eksiler geliyor.

ve ilk girdiğim entry'yi giriyorum.

beyler yıl 2004 ortaokul 3 teyiz. bu mal oğlu malla aynı sıraya oturttu beni sapık dinci. neymiş sen kafalı çocuksun işte lgs ye

beraber çalışırsınız. ilk zamanlar diyordum bu amele din hocası niye böyle birşey yaptı sonra bir arkadaş bunları beraber görmüş okul

çıkışı akrabası falan diye söylenti çıktı. neyse aldırış etmedik olur hocam dedik. haa bu arada niye sapık din kültürü hocası dedim

çünkü adam bildiğin kızlara yavşıyordu bizim gözümüzün önünde. yoksa dini kötüleme falan amacım yok.

part 3 ün sonu