size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

oturuyo en arka sıralardan birine. hoca da kıl oldu tabi buna yere düşürünce durmadan çocuğa tip tip bakıyor. son 20 dakika kaldı hoca ufak bi sınav yapıyo bizi. dağıttı kağıtları başladık sınava. hocada bizi kesiyo kopya çekmeyelim diye sınıfta dolaşıyor. bi 5 dakika geçti hoca arka taraftan bi türlü gelmek bilmiyor, dayanamadım döndüm arkamı bir de ne göreyim hoca tutmuş bizim çocuğun ağzına veriyor ağzım bi sulandı ders sonu gittim hocaya dedim hocam ne yaptığınızı gördüm eğer beni gibmezseniz sizi şikayet ederim. adam beni orda bi güzel çatur çutur gibti beyler. arada hala ziyaret eder o günleri anarız

beyler yıl 2004 ortaokul 3 teyiz. bu mal oğlu malla aynı sıraya oturttu beni sapık dinci. neymiş sen kafalı çocuksun

işte lgs ye beraber çalışırsınız. ilk zamanlar diyordum bu amele din hocası niye böyle birşey yaptı sonra bir arkadaş

bunları beraber görmüş okul çıkışı akrabası falan diye söylenti çıktı. neyse aldırış etmedik olur hocam dedik. haa bu

arada niye sapık din kültürü hocası dedim çünkü adam bildiğin kızlara yavşıyordu bizim gözümüzün önünde. yoksa dini

kötüleme falan amacım yok.

sadece benim yazdıklarım için http://goo.gl/UMrkcI

keyifli okumalar

hikayemi inci sözlükte yazılmış efsane hikayeler'e layık gördüğü için fagumusun sol beyni panpamıza teşekkürlerimi sunarım.

ertesi gün öğlen nezihle ders çıkışı okulun yanı başındaki pidecide pide yedik. bu davar üç taneyi hüpletti ben iki taneyi zorlanarak

yedim. eve doğru yürürken bunun sıkıntılı olduğunu gördüm,

L: dostum neyin var canın sıkkın gibi.

N: okula geldiğimden beri senden başka arkadaşım olmadı ayrıca kızabilirsin ama ben cansudan hala çok hoşlanıyorum.

L: dostum kızmam ama şunu da söyleyeyim o kızdan sana yar olmaz sevgilisi okulu bitirdi ama çıkışta hep görüyorum onu bekliyor beraber

gidiyorlar.

N: haklısın ben de görüyorum ama ne yapayım? yani tamam ben de tipsiz olduğumu biliyorum şişman olduğumu biliyorum. ama böyleyim diye

benim kız arkadaşım olmayacak mı?

bir cevap veremedim. hakikaten yalnızlık ve üzüntü içinde debelendiği belliydi. başından geçenler onu olgunlaştırıyordu daha doğrusu o

zamanlar ben öyle düşünüyordum. teselli etmeye çalıştım ve o gün evde verimli bir çalışma yaptık.

bu yaz tatilinde diğer tatillerde olduğu gibi ailecek önce babamların şehir dışındaki akrabalarını ziyarete ve sonrasında güney

beldelerinden birindeki yazlığımıza gittik. annemlerin tarafında pek akraba olmadığı ve annemin nedenini bilmediğim şekilde ailesinden

kopuk oluşu küçüklükten beri aklıma takılıyordu. ama bunu sormak için öncesinde ailemle sağlıklı iletişim kurmam gerekiyordu. Hem

sorsam bile gerçek cevabı alamayacağım belliydi o zamanlar.

‘bizimle ilgili konuştular kesin’ dedim bir baktım bizim un çuvalı sapık gibi bakıyor kıza ‘kız çok güzel ama değil mi’ diye soruyor.

ulan ben nerdeyim bu salak nerde? bir ara anlatmayı düşündüm bana gözdağı verdiklerini sonra vazgeçtim. şimdi gaza gelir falan diye

düşünürken ‘lars çocuk dayak yerken beni öldürseniz de cansu’yu seviyorum asla vazgeçmem dedi o yüzden senin kızla konuşman beni

anlatman işe yaramaz başka bir plan yapmamız lazım ya da bu iş yatar.’ diye araya girdi. ben de ‘ha şöyle oğlum insan her istediğini

elde edemez yani bu dövme planın bile baştan hataydı zaten.’ diye cevapladım. biraz kızar gibi oldu sonra hoca geldi bu önümdeki

sıraya geçti. hıyara bak doğruyu söylüyoruz kızıyor.

bu gecelik bu kadar şukuları ekgib etmeyin zamanınızı çaldımsa affola. (yarın wordden yazıp parça parça atacağım daha seri olacak.)

ertesi gün okulda gördüm bizimkini. andımız okunduktan sonra sınıfta hocanın gelmesini beklerken yanımın boş olduğunu görüp oturdu.

yine pis bir koku vardı üzerinde ‘bir hafta rapor almış bir hafta rahatız’ dedi. ‘sen de alsaydın keşke’ diyecektim vazgeçtim

seslenmedim. ne de olsa bir karar vermiştim. baktım bizim cansu sevgilisinin bizim sınıftaki köstebeğiyle konuşuyor. bilgi alıyor

herhalde diye düşündüm. konuşurlarken onları takip ediyordum birden cansunun bana baktığını farkettim bizim öküze de baktı. sonra

yerine geçti.

sömestr sonrası ilk gün herkesin morali bozuk bu sığırdan hallice sınıfı kahkahadan yerlere yatırdı öndeki bir iki

arkadaş hocayı kaldırdı türkçeci hangi hayvan yaptı bunu diyor bizim şapşalın bir bakışı var süt dökmüş kedi gibi

sonra hoca da anladı evladım mukayyet ol kendine dedi üstünü sildi oturttu bunu en arka sıralardan birine.

bu mal bize ortaokul ikinin ortasında geldi sınıfa bir girişi var gülmekten öldük. nefes nefese sınıfa girerken hocayı

görmeyip arkasına dan diye bodoslama girdi hoca yere yığıldı rahat bir 80 kilo vardı bu sığır.

ve gelelim o kritik olaya. ders bitti ben eve doğru yol alıyorum kafamda binbir soru bizim sınıftan ve üst sınıftan bir çocuk bana

yaklaşıyor. ben bunları çok nadir olarak bahçede beraber takılırlarken görürdüm ama dikkatimi çekmezdi. arkadan yaklaştıklarını

hissediyordum ama koşmamayı tercih ettim. aniden beni durdurdular ben de uzun boyluyum ama güç diye bir şey yok. 'kimlerle arkadaşlık

ettiğine dikka' daha cümlesini bitirmeden sağ uyluk kemiğimin yan tarafına diziyle geçirdi üst dönem. ben yerde kıvranıyorum ama böyle

bir acının tarifi yok. adama nokta atış dersi vermişler sanki. benim sınıftan tanıdığım ama alakam olmayan üç kişi geldi 'noldu lars

niye vurdular' diye gibimtrak sorular soruyorlar. ulan kaldırsanıza beni. aa bi baktım yürüyemiyorum. neyse acıyla da olsa yürümeye

başladım bunlar çoktan piyasa olmuş ben de hayallerimin cevabını ufaktan alıyorum.(o acı o hafta geçmedi.)

part 1 in sonu

Şimdi ise ara ara görüşüyorum hepsiyle. Sadece Zeynep yok. 2010 yılında babası gibi o da trafik kazasında hayatını kaybetti. Bu

zamanlara erişebilse evlenirdik muhtemelen. Annesiyle hala görüşürüm ama kadıncağızın yaşamından iki can gitmiş. Ne kadar dayanır bu

hayata bilmiyorum. Nezihten hiç bahsetmedim değil mi?

okuyan okumayan herkese teşekkürler. baştan sona okuyanlar yorumlarını ekgib etmesin. başka hikayelerde buluşuruz.

bilgisayar oyunu olarak premier manager 98 gta 1 (şu kuşbakışı olan) volfied falan oynardım. hatta 2001 de 11 eylül olayları akşam

televizyondan veriliyor ben de gta oynuyorum babamın ‘ulan dünya yıkılıyor bu hala oyun oynuyor git ders çalış’ dediğini dün gibi

hatırlıyorum. evde kimse kimseyle ciddi konularda konuşmazdı. konuşulan şeyler genelde işle ilgili meseleler nasılsın iyi misin gibi

klagib sorular. Daha ileriye gitmiyordu. annem zaten hem işte hem evde çalışmaktan bitap düşerdi. o da yalnızdı hiç iş arkadaşı ya da

onun tarafından akrabalarla görüşmüyordu.

millet cumaları kurtlar vadisi geyiği çevirirdi işte çakır öldürüldü yok polat testere necmiyi nasıl öldürdü vs. tam diziler benim

uzmanlık alanım diyeceğim ama bizim evde kurtlar vadisi izlenmiyor. bir kere izleyelim dedim ‘oğlum o şiddet dizisi izlenmez özenirsin

falan.’ cevabını yedim oturdum aşağı. netice ailesinin güvenmediği özgüvensiz asosyal bir inek. şimdi bu inci mecrasında çok sık

rastlıyorum işte asosyalim, özgüvensizim, utanıyorum falan. siz siz olun bu durumlardan dolayı kendinizi suçlamayın özellikle ailesi

baskıcı ve aşırı korumacı olan bireylerde böyle sıkıntılı kişilik özelliklerinin oluşması gayet normaldir.

bizim apartmanın önünden geçen yol kızın yürüdüğü istikamette üçe ayrılıyordu. ben o kadar geç kalmıştım ki üç yolda da sabah saati

olmasına rağmen birkaç okul kıyafetli çocuk dışında kimseyi görmüyordum. kendime kızmaya başladım. hatta bir ara kendimi ‘ulan lars ne

salaksın! ilk defa bir kızdan çok hoşlandın ama onu da kendi ellerinle kaybettin.’ diye sesli bir biçimde konuşurken fark ettim. 3

yolda baştan aşağı turlamama rağmen kızı bulamayınca artık okulda istiklal marşına yetişmemin doğru olduğuna karar verdim. ‘herhalde

kızı evin yakınlarında bir kez daha görürüm.’ diye düşündüm.

okula geldim sırama geçtim neredeyse herkes gelmişti. hatta bizim davar orta sıralardaydı koca kafası arkadan net görülüyordu.

istiklal marşı okundu sınıflar teker teker önümüzden okul kapısına yöneliyordu. biz en son girecektik. ben pişmanlık içindeydim.

durduğum yerde ayaklarımı oynatıp duruyordum kızgınlıktan. şimdiye kadar hiçbir kızla münasebetimin olmayışı, hastalıklı dereceye

varan utangaçlığım hoşlandığım kızı gördüğüm yerde kilitlenmeme ve onu kaybetmeme sebep olmuştu. tabi o zamanlar suçu hep kendimde

bulurdum. arkamı döndüm bir de kimi göreyim?

kızın annesi (yani annesiydi ama o anda tanımıyorum.) ellerini sallayıp duruyor. bir baktım bizim sıranın yanındaki sırada o da

annesine el sallıyor. dizlerimin bağı çözülür gibi oldu birden. bizim oturduğumuz semtte 6-7 okul olduğu için onun bizim okulda

olacağı aklıma bile gelmemişti. sevincimi gizleyemedim önümdeki tıfıl çocuklardan birinin ensesine hafifçe vurdum. kızar gibi oldu ama

ben gönlünü aldım. geçiş sırası onların sınıftaydı. annesine son kez el salladı ve yavru ceylan gibi başı öne hafif eğik bir şekilde

çevreye hiç bakmadan okul kapısından içeri girdi.

pijamalarımı giyip (o zamanlar çok düzenli ve tertipliydim.) uykuya yeni dalmıştım ki zil çalmaya başladı. önce seyyar satıcıdır veya

hırsız olabilir diye düşünüp kalkmamaya karar verdim. (annemin tembihleri etkiliydi.) üçüncü defa çalınınca kalkma gereği duydum.

ruh gibi yürüyüp kapı deliğinden baktım gözlerime inanamadım. cennet güzeli kapıda sıkılmış yüz ifadesiyle sallanarak bekliyordu.

hemen odama gittim dolabı açtım en şık kıyafetlerimden birini giydim ama pantolonu da değiştirmem gerekiyordu. temiz pantüllerimden

birini giydim kapıya doğru giderken saçımı elimle düzelttim ve kapıyı açtım. gitmişti. (hep gidiyorlar zaten, sadece kalpten

ayrılmıyorlar.)

hani hayatta öğrenmek istemediğiniz şeyler vardır ya ama yine de öğrenirsiniz canınız sıkılır moraliniz çöker. işte ben de şu anda o

durumdaydım. önümüze siparişlerimiz geldi ama benim elim yemeye gitmedi profiterolün ucundan küçük parçalar alıyordum o da çayını

karıştırıyordu.

L: kusura bakma çok üzüldüm allah rahmet eylesin.

Z: sağol işte annem de dayanmaya çalışıyor ilk zamanlar çok kötüydü ama insan alışıyor. annem için iyi bir lise kazanmak en büyük

amacım oldu.

gözleri dolmuştu daha fazla konuşsa kesin ağlayacaktı. sonra başka konulara geçtik. neredeyse her muhabbette söyleyeceği şeyler vardı.

çok kültürlü bir kızdı. onu tanıdıkça hayranlığım da artıyordu. iki saat kadar oturduktan sonra parkta yürüyüş yapmaya başladık.

dershaneyi kırmıştım ama bu umurumda değildi.

içim kıpır kıpır, gittim tuvalete saçıma suyla şekil vermeye çalışıyorum kıyafetime çekidüzen veriyorum. inanın o zamana kadar ilk

defa böyle bir şey yapıyorum. o, c sınıfındaydı ben de onların açık olan kapısının önünden geçtim yavaş yavaş yürüyerek. ama içeri

bakmaya utandım çünkü o sınıftan kimseyi tanımıyorum. tanıdığım olsa bile bakamazdım çünkü tüm gözlerin bana çevrileceği düşüncesi

tanımadığım öğrencilerle dolu bir sınıfa girmemi engellerdi. baktım benim arkamdan din hocası geliyor geçtim geçen seneki yerime.

bizim çam yarması iki önümdeki sıraya oturmuş bana doğru sırıtıyor.