dinler misiniz peki beyler ?
belki biraz uzun soluklu olucak bir hikaye ama klagib bir ilişki gibi görünen bu ilişkinin içimde yarattığı buhranı , sancıyı anlatmak istiyorum. belki kendinizi görürsünüz *
bir kişinin dinlemesi bile yeterli

bundan yaklaşık 7 sene evveli , liseye yeni başlıcak olmanın heyecanı üzerimde. yeni bir şey her zaman ilgi çekici gelmiştir zaten bana ama bir o kadar da ürkütücü geliyor yeni bir ortama girmek. güzel şehrimin güzel bir anadolu lisesiydi. kılık kıyafetim tam yeni tıraş olunmuş bir şekilde tuttum okulun yolunu. ne kadar gizlemeye calissam da heyecanimi ellerim titriyor , alnım terliyor , suratım kızıllaşıyordu.
okulumun yasadigim mahallede oolması sebebiyleyürüyerek gidiyorum
bu da heyecanimi biraz da olsa atmamı sağlıyor. okul bahçesine ilk adımımı atıyorum o okulunbir öğrencisi olarak

Yaz panpa

yazma oç

Yazda bide seni dinliyek

ilkokuldan veya mahalleden tanışık olduğum yüzler görüyorum , her biriyle selamlaşıyorum. üst sınıfların bize garip bakışları altında , sinifin yolunu tutuyoruz. sınıfa girdiğimde o kadar da heyecanlanilacak bir şey olmadigini görüyorum. okul okuldur işte amk. orta sıranın ortalarından bir yer kapıyorum , ilkokuldan tanışık olduğumuz muratla yanyana oturuyoruz.
etrafa bakıp insanları ölçüp tartmaya çalışıyorum. oldum olası sevmişimdir beyler , insanları seyretmeyi. hareketlerine anlam yüklemeye çalışmayı. olur ya gözünüze ilk biri çarpar , sürekli ona bakarsınız. gozlerinin içine , dişlerine bakarsınız. gülüşünü seyredersiniz. bazen de deriz ya ilk görüşte aşk diye. bilmiyorum hangi duyguyu yaşadığımı ama karnım ağrıdı , mesanemin baskısı sebebiyle oturusumu değiştirmek zorunda kaldım. nutkum tutuldu beyler. çok konuşmazdı ama keşke konuşsaydı da çenesinin oynayışını gorebilseydim daha fazla.
tarif edilemez bir şeydi , kalp ritmim değişti. boynumdan akan kanın sürati arttı. bambaşkaydı anlicaginiz.
sonra birden hoca geldi , herkes pürdikkat hocayı seyir ediyor. büyük bir sessizlik sınıfta