size bir hikaye anlatacağım

@19 eheheh. kesin baya imla hatası yapmışımdır ya öyle deme * hiç dikkat ederek yazmıyorum

bu arada şimdiki "calilou" çantalı veletlere **yaratılan** "safe zone playground" dedikleri mekan benim için o yarıştırıldığım komşu çocuklarının evleriydi. asıl dram'a gelirsek iki kişiydiler ve ikiside kız dı amk. 2 tane kızla yarıştırılıyordum. biri maldı biraz diğeri aşırı çakaldı. 2-3 ay önce doğmuş olmasına rağmen çok aşırı fazla "ben sizden büyüğüm diyip dururdu". gerçi diğeri mal değildi st benoit'ya mı ne girdi. (sen benua işte. daha önceden hiç yazmaya bile tenezzül etmemiştim, kesme işaretiyle ayırınca bi acayip oldu) gerçi iyi oraya da girmemişim ak. ordan çıkan kendini çok kültürlü zanneden kimlik çakışması yaşayan karaktersiz ve yarım yamalak fransızcayla hava atmanın gerizekalıca hareket olduğunu algılayamabilirdim. aman herneyse.

anadolu lisesi ha? hah. kıçımın kenarı. gerçi yinede bu kadar sert girmemem gerekiyor. çünkü bana tek ve en büyük katkısı güzel ingilizce oldu. asosyal bir çocuk olmaya "zorlandığım" için, sürekli bir şeyler okurdum. eh ingilizce de dağarcığa girince taktan taktan türkçe kitapları okuyacağıma çok daha enterasan şeyler okuyordum. bide 56k internet le internette baya freak out oluyordum. aol falan kullanıp amerikadan milletle tanışıyordum. baya büyülü geliyordu öyle şeyler. sonra yetmedi irc falan. neyse sıkıcı şeyler bunlar travmalarla devam edeceğim.

hazırlık bittikten sonra matematikdi fizikti bir başladı (orta okulda fizik kimya diye ayrılıyormuydu hatırlamıyorum direk fen de olabilir) pir başladı resmen. takır takır her not 05, 10, 30 falan geliyor. sınavlar gırla oluyor her sınavdan sonra bana nasıl geçtiği soruluyor. ilk başlarda bilmiyorum diyordum çünkü kelime anlamıyla ne dersi anlayabiliyordum ne de anlamak istiyordum. ve gerçekten de bilmiyordum hani. ilk gelen düşük notların uyandıracağı tepkiyi bilmeden takır takır söyleyince üzerime patlayan bağırış çağırışlar yüzünden artık notlar gizli tutulmaya başlanmıştı. sınav nasıl geçi sorusunu da en güzel "güzel geçti" diye yırtıp atabiliyordum. güzel geçene de güzel kötü geçene de güzel. millet birbiriyle kaynaşmaya başlıyor, ben dersi dinlemeye çalışıyorum ama dinleyemiyordum, aileme notumu nasıl söyleyeceğimi düşünerek dünyamı karartıyordum. e haklıydım biraz da çünkü kötü notların sonu bağırış çağırış yada bazen köpek eğitirmiş gibi fiziksel uyarıyla cevap veriliyordu amk.

@18 @20 benim pederde alkolik amk ama benim derslerde sıkıntım yok şükür

liseye kadar aynı tiplerle (toplam 2 sınıf) geldim. artık liseye geldiğinde milletin ergenlik hormonu motorları yavaştan çalışmaya başladı. ben bütün orta okulu kaygıyla geçirdiğim için 5 para etmez benim gibi kaygılı başka bir gerizekalıyla arkadaş olmuştum. şimdi o gerizekalıyı hiç arayıp sormuyorum bile ne tak yediği de umurumda değil. çünkü o doğuştan gerizekalı. travmatik değil. şimdiki liselilerin -kanki- dediği eküri modeli beraber züt züte dolaşıyorduk. bide hayatımdaki ilk arkadaşım oydu.

@25 ne güzel. senin adına sevindim.

şimdi liseye girince tabi ki milletin bir biryle arkadaş olduğunu görünce ben de onlarla olmak istedim. o kadar kaygılı ve o yaşta paranoyak gibi bütün gün kafama dersleri taktığım halde aşırı cana yakın bir tiptim. salaklık işte. insanların üzeri tak kaplı egoları o yaşta bile o kadar şişebiliyorki inanamazsınız. milletle konuşmaya çalışıyorum millet kaçıyor. nedenmi? işte asıl dram. annem okul günleri dışarı çıkmama izin vermiyordu.

şimdi "malmısın, çekip çıkıp işte dolaşıp gezseydin senin ezikliğin bizimi gerdi" diyeceksiniz. şöyle düşünün. bi polar duyguları olan bir ananız var. o yaşa gelene kadar testleri beceremediğiniz için üzerinize içi kaynar çorbayla dolu tencere fırlatılarak, öldürme amaçlı boğazlanarak yetiştirilmiş bir çocuğun söyleyeceği bir isteğe büyük harflerle "hayır" deniyorsa o çocuk nasıl karşı gelebilir? köpek yetiştirmekle aynı şey.

biraz dikkatim dağıldı, yarın devam etmek istiyorum. sorun olur arkadaşlar?

olmaz @30

@31 teşekkür ederim * yarın görüşmek üzere tekrar. herhalde biraz daha erken yazmaya başlarım yarın.

rezerve

Takipteyim

iyi akşamlar arkadaşlar. dün biraz hastalandım, yataklık değildim de yazacak durumda değildim. gerçi hala hastayım, dayanabildiğim kadar artık.

zaten yarım yamalak anlatıyormuşum öylesine bir yerden giriyorum. lise bir bittikten sonra bölüm seçme sevdası gelmişti. türkçe matematik mi yoksa sayısal mı? Halbuki ben yabancı dil istiyordum. amk okulu öğrencileri değil velileri dinlediğinden zaten kararını vermiş olan ailem abimin gittiği yolu doğru zannedip sayısala soktular beni. ulan akılsızlar o yaşa gelip de çarpım tablosunu hala bilmeyen birini nasıl sayısala sokarsın? arkadaşlar size de soruyorum, çocuğunuz matematik beceremiyorsa siz gidip illa onu sayısal bölüme mi sokarsınız? neyse ben tabi evde ergen hormonlarımla bağırıp çağırdıkça ailem daha da üstüme kükremeye başladı. ben de gibe gibe sayısal da devam etmeye başladım. Notlar mı? hah... tabiki hepsi 00 geliyordu.

lisedeyken hiç bir sosyal hayatım yoktu. hava güzel olduğunda cuma günleri okuldan döndükten sonra 1-2 saatliğine bazen mahalledeki yaşıtlarımın kardeşleriyle takılmaya çıkardım. o zamanlarda geçirdiğim en eğlenceli ve mutlu olduğum anlardı. hiç kimse tarafından yargılanmıyordum, izlenmiyordum, kontrol edilmeye çalışılmıyordum, yorumlanmıyordum, emredilmiyordum ve en önemlisi yarıştırılmıyordum.

Ama bu yaşıtım olmayan gençlerle takılmanın acısı sonradan çok çirkin çıktı. arada 1 nesil fark olmasına rağmen gerçekten arada dağlar gibi fark vardı. onların ergenlik motorları yeni çalışmaya başladığında karıya kıza bakmaya falan başladılar, evimden çıkmaya cesareti olmayan sümsük beni gibtir etmeye başladılar. takıldığımız zamanlarda bile kendi aralarında başardıkları hikayeleri anlatıyorlardı. onların başarılı olmasını istemediğimden yada kıskançlığımdan da değil, ailemin bu tarz şeylere bana izin verilmediğinden, milleten benim o sıralar hiç birşekilde yapamayacağım şeyleri anlatmasından rahatsız oluyordum. ne gibi mi? akşam kadıköye inmek gibi. ben rexxin bile nerde olduğunu o yaşlarda bilmiyordum.

lise son sınıfta girdiğim öss sınavı haliyle tak gibi geçti. üstelik dersane + özel ders ile şansımı zorlattırdıklarından sonra bile. yeniden hazırlan ozaman denildi. ve garip bir nasıl bir eğitim almak istersin diye sorulduğumda ilk başta biraz şaşırdım sonra "biraz zaman verim düşüneyim" dedim. gerçekten 1-2 gün boyunca düşündüm. aslında istediğim tamamen farklı birşeydi ama ben bu aileyle yaşayacağım sürece onların istediği yola yakın birşeyler yapmak zorundaydım. ve bunun için öss denilen taktan şeye girmem gerekiyordu. düşünüm taşındığımda sadece dersaneye gitmenin en mantıklı olacağını düşündüm. ki onu da ucuzundan seçtim. çünkü bana dayattıkları her özel ders parasını kendi elimle verirken içimden de ekstradan bir "çalışmam gerek" diye zorlama bir duyguyu geri getiriyordu. peki ben bunu teklif edince ne oldu biliyormusunuz? onların seçtiği başka pahalı bir dersaneye gönderildim yanında da türkçeden bile özel ders hocası tutturuldu. istemediğim halde.

@40 teşekkür ederim donn * bende sana şuku veriyorum.