size bir hikaye anlatacağım

@54 geçmiş geçmiş çok içim karardı ya. gerçi gene 3-4 senelik bir olay analattım 52 de ama genede 5-6 yaşındaki olaylardan daha yenidir :P seni kırmayıp üniversite hazırlık dönemine geri dönüyorum

okudum üzüldüm panpa. cok büyük gecmiş olsun valla içim kalktı okuyunca. neyse olan olmus üzülme bosver

ha sonra nooldu biliyormusunuz? karı şehir dışında işe girdi ve kimsenin gibinde değil. ayrıca zütünden attığı iddalarda sıçınca herkes kendi ayağıyla yanıma geldi. haliyle bende ekstradan +2 char oldu. ehaehuahe

daha sonradan bu kıro arkadaş grubundan sevgili olanlardan biri birini o gruptan biriyle aldattı. aralarında kavgalar falan. ben olabildiğince uzaktan izlerken, bir anda herkesin bana tavır almasıyla sonuçlandı. ulan ben ne alaka amk. gerçi pek de gibimde olmadı hani :D neyse daha sonradan o aldatılan kıza, bana abuk subuk konuşan kız gidip arkadamdan milyon tane şey söylemiş "sevgilini ... kıştırttı aldatsın" falan diye. bunu anlatmamın nedeni aslında yoğunlukla olan liseli tayfaya bi tavsiyeydi. kendinizden taviz vermeyin. ben o karıya o gün "ayy ücüücüc" diye yaklaşsaydım eminim iliğimi kemiğimi kuruturdu. baksana amk sırf sırnaşmadım diye 10 kişiye bana siper aldırttı.

yeter ya. baydım babamdan. biraz günümüzden bahsedeceğim. başımdan geçen saçma bir olayı anlatacağım. şimdi üniversitede çok aşırı fazla denyo olduğundan takıldığım arkadaş sayısı çok azdı. fakat benim üniversite dışından arkadaşlarımla aram daha samimiydi çünkü onlar üniversitedekiler kadar cahil, ego sorunlu, dengesiz, kıro ve kültür kompleksli iğrenç pislikler değildi. neyse ben bi arkadaşımın yazlığına öyle keyfi giderken arıyor "... , acil konuşmamız lazım" diyor. "şehir dışındayım gelince konuşsak" dediğim halde 1-2 kere daha darlayıp sonra darlamanın saçma olacağını kendiside farkedip ok diyip kapatıyor. geri yorgun argın döndüğümde elimde koca valizle kızı arayıp "gel konuşak" diyorum. aklımdan heralde kira parasını yetiştiremiyor, veya babasıyla aşırı tartıştı vs vs gibi normal şeyler geçiyor. her ne taksa. kızla buluşuyorum karşıma oturuyor ve ne demesini beklersiniz? acil konuşmak istediği şey diye bana bunu söyledi. "sen artık benimle eskisi kadar ilgilenmiyorsun". bunu söyleyince kızın suratına çok uzun bir süre baktım * gerçekten sadece baktım. sonra da "pardon sevgilimmisin?" diyince "sen beni yanlış anlıonnn" diye ağlamaya başladı karşımda. herhalde yanına oturup kolumu atıp üzülme bebeem falan dememi bekliyordu. Neyse, bi süre sonra haydi goruşuruk falan, e haliyle kız bana aşırı tripli davranmaya başladı. benim kafamda zaten 1200 tane şey var ama malesef biri hiç bir zaman senin zavallı suratın değildi.

gene babamın çıldırdığı aşırı geç geldiği dönemler. en zirve yaptığı dönemler hatta. öyle zirve ki aşkam uyuma niyetiyle geliyor sabah uyanıp işe gitmek istediğinde bile hala sarhoş oluyordu. bi iki şey söylemişti. hiç umurumda değildi açıkçası. o sıralar 22 yaşlarındaydım heralde. aklım az buz yerindeydi ve babamın pek kaale alınmayacak biri olduğunu anlamıştım artık. laga luga yapmaya devam ederken (o sıra teyzem de bizdeydi ki bu çok nadir ve evde çok mutlu bir aile rolü yapılarak davranılması gereken anlardandır) ben bir anda parladım ve "lan sen bana laf sokacağına babalığını yapmayı bil önce" dedim. ne diong falan diye yarım sarhoş ağzıyla konuşurken "geceleri huurlarla yatıp kalkacağına gel de evine barkına bak ayı" gibi birşeyler diyerek üzerine yürüdüm ve babamla orda kavga etmeye başladık. bildiğin tekme tokat. sarhoş olduğu için ben kazanma durumundaydım. nasıl olduysa elimin yakınlarında bir ütü gördüm. ütüyü kavradığım gibi kafasına salladım. hayatımda hiç kavga etmemişim birşey yapmamışım. öyle rasgele fakat çok kuvvetli salladğım ütü babamın kafasını kıl payı es geçip duvarda parça pinçik oldu. bir şekilde o anda annem+teyzem+abim babamı alıp içeri zütürdü. bi 5 dakika boyunda olduğum yerde durdum. sonra evden çıkmama izin verilmeyen ben 1 haftalık pılımı pırtımı toparlayıp evden çıkıp gittim. ne telefon ne birşey. 1 kere annemi aramıştım napıon diye. sonra bir arkadaşım bana daha fazla abartma git işte zaten anlamıştır ne yaptığını baban dedi. sözüne güvenip gittiğimde harbiden babam 1-2 gün eve gece 11 de geldi (bu babam için erken bir saatti) ve bu olaydan sonra 1 ay kadar gece 1-2 gibi gelmeye başladı. sonra gene 3-4 ü bulmaya başladı.

ha bi kere de tokat atmıştı. bi keresinde de -artık ergenliğin son raddelerinde heralde- bi arkadaşımda ilk defa kalmaya gitmek istedim. babamın akrabaları vardı. ve ben evden gidecektim ne oldu hatırlamıyorum ama çocuk trbi yapıp odama gitmiştim. odamda ilk elime gelen şeyi yere çalmıştım. o da bir sürü cd zarfıydı. yer full cd zarfı olmuştu ki. sonra babam anında odama gelip sen mi attın annenmi attı bunu demişti. ben de ben attım diyince bi tokat atmıştı. baya sertti hani. başkada üzerimde kurduğu bi dominantlık olamadı. sonra bir kere daha denedi ama sonuçları umduğundan farklı oldu.

bi şey daha geldi babamla aklıma. yine baya ufakken. 5-6 yaşalarındaymışım o dönemler öyle diyorlar. babam turistik bi otelde genel müdürlük yapıyordu. ben de annemin tasmasının izin verdiği kadar etrafta takılıyordum heralde. nasıl olduysa housekeeper ların takıldığı biyere gitmiştim. baya iyi heriflerdi. kaçıp kaçıp ordaki heriflerle konuşuyordum. mutfaktan bir şeyler araklayıp bunlara da veriyordum. öyle takılıyorduk. neyse bi gün gene gitmişim oralara. ondan sonra ordayken babamı görüm nedense sevinçten baba baba diye yanına koşmuştum. babam da o sırada 1-2 kişiyle konuşuyordu. babam orda beni görünce beni kolundan kaptığı gibi kaldığımız odaya zütürdü fakat ben yolda baya anlamadan bişeyler anlattım babama. sonra babam odada beni uzun bir süre dövdü sonra da üzerime kapıyı kapatıp çekti gitti. neden dövdüğünü bilmiyorum. babamdan yediğim tek dayaktı.

olmaz @30

biraz dikkatim dağıldı, yarın devam etmek istiyorum. sorun olur arkadaşlar?

şimdi "malmısın, çekip çıkıp işte dolaşıp gezseydin senin ezikliğin bizimi gerdi" diyeceksiniz. şöyle düşünün. bi polar duyguları olan bir ananız var. o yaşa gelene kadar testleri beceremediğiniz için üzerinize içi kaynar çorbayla dolu tencere fırlatılarak, öldürme amaçlı boğazlanarak yetiştirilmiş bir çocuğun söyleyeceği bir isteğe büyük harflerle "hayır" deniyorsa o çocuk nasıl karşı gelebilir? köpek yetiştirmekle aynı şey.

okuldan gireyim biraz da. ilk okuldayken hiç arkadaşım yoktu. mehmet diye bi çocuk vardı onla arada muhattab olmaya çalışıyordum da çocuğun hiç gibinde değildim. milletin ekürisi vardı falan ben hiç uyanamıyordum "neden hep beraber dolaşıyorlar" falan derdim. "onun en iyi arkadaşı o" vs derlerdi. sonraa.. zor hatırlıyorum ya. ha bi kere çok kavga ettiğim kızın biri ders sırasındayken elimden tutarak bütün bahçe boyu benle yürümüştü. ama o yürütmüştü beni. heralde tırstığından elimi tutmak istedi. yoksa kızla çok kavga ediyordum bide sinirlendiğinde anlından çıkan pis mor damardan nefret ediyordum. oha amk neyi hatırlıyorum. neyse sonra annem hocaya burma bilezik almadığı için hoca notlarımı düşürmüş o yüzden çok mahalle arası bi okula nakil oldum. (ben hatırlamıyorum bunları. heralde lisede falan neden diye sorduğumda anlatıldı bunlar) o okulla ilgili tek önemli şey ordan 1-2 küfür öğrenmiş olmam. çünkü zaten sokağa çıkamıyordum gerçek küfürleri duymam imkansızdı.

up jadiii sıçmaya gidiyorm geldigimde yazmıs olasın

up ve reserve kanka..

panpa lüzumsuz yere yarış atı yapılmışsın pek çok çocuk gibi ama seninkinde iyice abartılmış. anlat diyoruz.

ben anadolu lisesi sınavlarına girmeden kısa bir süre önce abim üniversiteye girdiği için babama pentium 100 bi bilgisayar aldırmıştı. benim içim içimi yiyordu. bilgisayarla beraber deli gibi cd erzak ıvır zıvır gelmiş abim içerde takılırken sesler geliyor vs ben boş test sayfalarına bakıyordum.

ha bide akşam eve zorla zütürdüğünde o soruyu kendisi çözmeye çalışıp hala o sorunun üzerine aynı şekilde parmağını göstere göstere anlatmaya çalışmıştı.

günün birinde annem başımda parmağıyla yapmam gereken soruyu göstererek koca testi çözdürmek için zorlarken ben de anlayamadığım garip matematik sorusuyla uğraşıyordum. amk, zordu işte. aylardır bi tak becerememişim daha neyini zorluyosun velede. bırak tepinsin dışarda. neyse, teste geri dönelim. ben ıkınıp sıkılıyordum bir yandan da annemin sorunun kenarında duran parmağı beni içten içe ayrı bir geriyordu çünkü sağa sola bakınca laf yiyordum, yavaş çözünce hadi hadi hadi diye darlanıyordum. orda hayatımda ilk defa bir çıkış yaparak anneme "anne ben yapmak istemiyorum bunları" dedim. cümlemi bitirir bitirmez annem ellerini boğazıma doladı tırnaklarını batırarak boğmaya başladı. heralde yaptığı manyaklığın farkında çabuk vardı ki kısa bir süre sonra boğazımı bıraktı "senden bi tak olmaz" diye bağırarak kapıyı üzerime çarptı. tırnakları boğazımda hayvan gibi yara çıkarmıştı, daha 4cü sınıftamıyım 5ci sınıftamıyım neyim ak, hayatımdaki beni koruyan besleyen imge olarak gördüğüm anne bireyi boğazlamaya çalışmıştı. hayvan gibi korkmuş+üzülmüş+ağlamış her türlü down'ı aynı anda yaşamıştım o anda. odada belki saatlerce ağladıktan sonra annem bir hızla odaya girip "gel komşuya gidiyoruz" dedi. sonra kanlanmış tshirtimi görünce yaralar gözükmesin diye boğazı daracık başka birşey giydirip komşuya gitmiştik. bana karşı şeytan gözüken karı komşuya "aa cicim bicim" kafasında takılırken ben hala üzülüyordum. tabi ki sadece üzülcem ak. boyun 1 metre bile değil ne anlarsın sinirden intikamdan karşı gelmekten. yarıştırıldığım çocuk ve kardeşi benle dialoga girmeye çalışıyorlar fakat ben o gün sadece susmuştum. üzerinden 20 seneden fazla süre geçti. çocukluğumu hatta liseyi bile doğru düzgün hatırlamam ama bu olayı dün gibi hatırlıyorum biliyorum.

benlen sadece annem muhattab oluyordu çünkü babam o sıralarda karılarla kızlarla muhattab olmakla meşguldü. abimin yaşıtı yoktu apartmanda o yüzden kimseyle kıyaslanmıyordu, fakat benim 2 tane rakibim vardı. ben rakip olarak görmediğim halde. annem habire odaya kontrol amaçlı içeri abur cubur birşey getirip aklı çalışsın diye bişeyler getirirdi onları yerdim sonra test çözüyormuş gibi yapardım. aslında amacı masaya bırakırken hangi sayfada neyi çözdüğüme bakmaktı. hayır abartmıyorum çünkü birşey çözmediğim zaman "bir saat önce de 23cü sayfadaydın sadece 1 soru çözmüştün hala hiç birşey çözmemişsin" gibi ultra net nokta atışlı şeyler söylerdi. ki gayet de doğru olurdu. ben de yalan yanlış bişeyler zırvalayıp dışarıyı falan izlerdim.

biraz ufaktan giresim geldi. direk sonuçtan girersem dramatik etkisi azalacak. eskiden anadolu lisesi sınavları ilk okul 5 te yapılırdı. bacak kadar çocuklar sınava sokulurdu. annemde komşularını çok kıskandığından ve fesat bir insan olduğundan benle yaşıt komşu çocuklarıyla sürekli bir yarış halinde tutardı. "neden onlar kadar zeki değilsin" "neden onlar gibi dersinden yüksek not almadın" "bak komşunun çocuğu cin gibi biraz akıllı ol". demek ki o veletler kadar akıllı değilmişim yada şimdiki şanslı veletlere yapıştırılan "dikkati incin" etiketi gerekiyormuş. herneyse, cahil annem hırsından bana ilk okul 5 deyken hayvan gibi özel hoca tutup anadolu lisesi sınavlarını kazanmam için deliriyordu. ama ben o sırada dışarı çıkıp benden 3 yaş ufak arkadaşlarımla oynamak istiyordum. bitanesinin abisi benimle yaşıt olduğu halde ben kardeşiyle takılıyordum. camdan her seslendiklerinde ders çalışıyorum demek zorunda kalırdım ama aslında masa başında oturarak tavanı seyrediyordum. çünkü zordu amk. ismini bile doğru söyleyemeyecek yaşta velete test dayamanın ne mantığı var amk. bir de gireceğim sene karşımızdaki araziye bir bina yapılmaya başlamıştı. televizyon gibi hergün kesintisiz inşaatı izliyordum. çünkü odama kapatılıyor ve test çözmem bekleniyordu. odamın kapısı kapalı bir şekilde yuvarlak kapanıp açılabilen dengesiz bir masa ve rahatsız bir koltukta aylarca oturup, camımın karşısında yükselen binayı izledim. bina bitti benim hala test çözmem gerekiyordu.