size bir hikaye anlatacağım

@62 valla çok uzun geldi. bide hastalık çok bastırdı okuyamayacağım yarın bakarım ama bookmarkladım.

hatta daha fazla yazamayacağım sanırım ben yatıyorum arkadaşlar kusura bakmayın.

bende tatmin oldum

15 yaşındaki çocuğun intihar etmeye kalkışması kadar korkunç bir şey var mı sizce? bence var. Daha sonradan tekrar denemesi. Bir kere daha intihara kalkıştığımı hatırlıyorum ama o sıralar lise çağında olduğumdan din denlilen olguya körü körüne inanıp becerememiştim. o zamanlardan beri neredeyse haftada 4-5 kere her yatağa yattığımda sabah uyanmamak istiyordum. hala aynısını düşünüyorum. her sabah kalktığımda "skiyim hala hayattayım" diyorum. hala.

haa asıl en önemli travmamı anlatmayı unuttum gençler. yaş belki 15-14. bütün derslerim lisede 00. o yaşlarda aile korkusundan artık veli toplantılarını söylemez hale gelmişim. ama sonradan da okul her veliyi arayıp neden gelmediniz diye aramaya başlayınca daha da üstüme gelmeye başlamışlardı. odam evin en ucundaki odaya konmuştu. odada sadece ders kitapları, ders çalışmadığım zamanlarda katlanıp çıkartılan yuvarlak dengesiz bir masa ve içinde sadece angiblopedi olan dandik bir kütüphane vardı. önümdeki açık boş ve aşırı kalın test kitaplarını seyredip duruyordum. kapıdan çıktığım anda zılgıt yiyordum. ki gerçekten o sıralarda mesleğimin ne olması gerektiğini 2-3 sene önceden anlamıştım ama çocuk olduğumdan anam babam pek giblememişti ne olmak istediğimi. neyse travmanın olduğu güne geri dönüyorum. o gün neden öyle bir karar verdim, öncesinde ne oldu hiç hatırlamıyorum. büyük ihtimalle bi sınavtan taktan sonuç alıp azarlı tokat yedim yada az ders çalışıyorum diye azarlı tokat yedim. hiç hatırlamıyorum. ama o sırada önümdeki açık pencereden dışarı baktığımda yaşıtlarımın sağda solda takıldığını gördüm. ve o an bıktım. annemden de abimden de babamdan da testtende össden de odadan da. cama tırmandım ve bir 15 dakika boyunca camın dışında bekledim. (3cü katta oturuyoruz. atlayınca ölmek için yeterince yüksek) Neden bilmiyorum ama o gün camdan geri indim. Tırstığımdan değil. O an ne dediğimi çok iyi hatırlıyorum; "Boşver, başka zaman yaparsın"

@40 teşekkür ederim donn * bende sana şuku veriyorum.

lise son sınıfta girdiğim öss sınavı haliyle tak gibi geçti. üstelik dersane + özel ders ile şansımı zorlattırdıklarından sonra bile. yeniden hazırlan ozaman denildi. ve garip bir nasıl bir eğitim almak istersin diye sorulduğumda ilk başta biraz şaşırdım sonra "biraz zaman verim düşüneyim" dedim. gerçekten 1-2 gün boyunca düşündüm. aslında istediğim tamamen farklı birşeydi ama ben bu aileyle yaşayacağım sürece onların istediği yola yakın birşeyler yapmak zorundaydım. ve bunun için öss denilen taktan şeye girmem gerekiyordu. düşünüm taşındığımda sadece dersaneye gitmenin en mantıklı olacağını düşündüm. ki onu da ucuzundan seçtim. çünkü bana dayattıkları her özel ders parasını kendi elimle verirken içimden de ekstradan bir "çalışmam gerek" diye zorlama bir duyguyu geri getiriyordu. peki ben bunu teklif edince ne oldu biliyormusunuz? onların seçtiği başka pahalı bir dersaneye gönderildim yanında da türkçeden bile özel ders hocası tutturuldu. istemediğim halde.

Ama bu yaşıtım olmayan gençlerle takılmanın acısı sonradan çok çirkin çıktı. arada 1 nesil fark olmasına rağmen gerçekten arada dağlar gibi fark vardı. onların ergenlik motorları yeni çalışmaya başladığında karıya kıza bakmaya falan başladılar, evimden çıkmaya cesareti olmayan sümsük beni gibtir etmeye başladılar. takıldığımız zamanlarda bile kendi aralarında başardıkları hikayeleri anlatıyorlardı. onların başarılı olmasını istemediğimden yada kıskançlığımdan da değil, ailemin bu tarz şeylere bana izin verilmediğinden, milleten benim o sıralar hiç birşekilde yapamayacağım şeyleri anlatmasından rahatsız oluyordum. ne gibi mi? akşam kadıköye inmek gibi. ben rexxin bile nerde olduğunu o yaşlarda bilmiyordum.

lisedeyken hiç bir sosyal hayatım yoktu. hava güzel olduğunda cuma günleri okuldan döndükten sonra 1-2 saatliğine bazen mahalledeki yaşıtlarımın kardeşleriyle takılmaya çıkardım. o zamanlarda geçirdiğim en eğlenceli ve mutlu olduğum anlardı. hiç kimse tarafından yargılanmıyordum, izlenmiyordum, kontrol edilmeye çalışılmıyordum, yorumlanmıyordum, emredilmiyordum ve en önemlisi yarıştırılmıyordum.

zaten yarım yamalak anlatıyormuşum öylesine bir yerden giriyorum. lise bir bittikten sonra bölüm seçme sevdası gelmişti. türkçe matematik mi yoksa sayısal mı? Halbuki ben yabancı dil istiyordum. amk okulu öğrencileri değil velileri dinlediğinden zaten kararını vermiş olan ailem abimin gittiği yolu doğru zannedip sayısala soktular beni. ulan akılsızlar o yaşa gelip de çarpım tablosunu hala bilmeyen birini nasıl sayısala sokarsın? arkadaşlar size de soruyorum, çocuğunuz matematik beceremiyorsa siz gidip illa onu sayısal bölüme mi sokarsınız? neyse ben tabi evde ergen hormonlarımla bağırıp çağırdıkça ailem daha da üstüme kükremeye başladı. ben de gibe gibe sayısal da devam etmeye başladım. Notlar mı? hah... tabiki hepsi 00 geliyordu.

iyi akşamlar arkadaşlar. dün biraz hastalandım, yataklık değildim de yazacak durumda değildim. gerçi hala hastayım, dayanabildiğim kadar artık.

Takipteyim

rezerve

@31 teşekkür ederim * yarın görüşmek üzere tekrar. herhalde biraz daha erken yazmaya başlarım yarın.

farkettimde babam olacak heriften hiç bahsetmedim. biraz da ondan bahsedeyim size. kendisi köyünden bir gazla kopup istanbula gelip böle çabalaya çabalaya bi kaç kuruş kazanmış. üniversiteye gitmiş. üniversitedeyken de alkolik olmuş. sonradan bir şekilde annemle "karşılaşıp" birbirlerini tanımadan evlenmişler. babam annem hamileyken bile başka karılarla yatıp kalkıyormuş. böyle anlattığıma bakmayın, sevmeme gibi bir durumum yok. ama şöyle bir gerçek var ebeveynlerime acıdığım kadar sevmiyorum. baba dediğin şey nedir? evi koruyan kişi, herkesin sorununa belki koşan saygın bir birey dimi? haftalarca görmediğim adama karşı ekstradan bir sevgi besleyememem gayet normal bence. çünkü görmüyorum ak!!! duvaramı sempati duyucam? adam yok amk. cebinden karı numaraarı çıkıyor, son model cep telefonunun içindeki fotoğraflarda abuk subuk taverna karılarıyla beraber çekilmiş fotoğraflar falan. böyle uçkuruna düşkün bir adama tabiki saygım olmaz. acırım sadece. en ufak bir tartışmada "paramı yiyorsunuz" diye freak out olur. ve her şeyi paraya bağlar.

bi keresinde babam işini mi ne değiştirmişti. yeni işine geçtiğinde herhalde daha çok para kazanmaya başlamıştı o yüzden çok daha fazla geç gelmeye başlamıştı. sabah 4-5 gibi. şimdi bakın bu olay ben 19-20 yaşımdayken oluyor. sizce bir ailede evin delikanlı erkek çocuğu mu gece o saatte döner yoksa babası mı? hangisi daha normal? neyse gelelim olayın devdıbına. gece annem beni uyutmuyor paso dürte dürte baban hala gelmedi diye uyandırıyor. abime dokunmuyor o mışıl mışıl. umurumda değil falan da diyemiyorum tabi çünkü "o senin baban" diye vır vır ötmeye başlayacak. en sonunda uykum falan da kaçtı balkona gittim annemle oturmaya başladım. gecenin bi vakti bir taksi geldi. donla atletle bir adam yalpalaya yalpayala indi. görür görmez "al bu gece aksiyon var evde" dedim. ilk gördüğümdeki duygu korku yada endişe değildi. evde değişik birşeyler olacak gibi garip birşey düşündüm. dikkatli baktığımızda inen herifin babam olduğu kesinleşti. eve geldiğinde gördük ki babamın biyerde ağzını burnunu kırmışlar ulu orta yerde soyup soğana çevirip bırakmışlar. babamın arkasından çıkan taksici söyledi bunları. ağzı burnu baya çizgi filmlerdeki gibi şişmiş nasıl olmuşsa bacakları davul gibi olmuştu. gece yatırdık falan direk sızdı zaten. annmem de 1-2 beddua okuduktan sonra cart diye uyudu. babamın azı burnu kırık gördükten sonra şok içersinde içeri gittim. abimle yataklarımız aynı oda da karşı duvarlardaydı. mışıl mışıl uyuyan abimin karşısına yattım abime "abi, babam dayak yemiş" dedim. cevap vermemişti.

babam 1 hafta evden çıkamamıştı. ilerleyen günlerde babam o halde rakı içmeye çalışınca "içme daha bak ne hallere düştün" dediğimde 30 dakika boyunca çok aşırı yüksek sesli ve ağır küfürlü azar işittim. azarın sonlanması da üzerime fırlatılan dolu bir rakı şişesi oldu. şişe kırılıp etrafa döküldü diye anamdan azar işiten de ben oldum. sonra da odamda test biraz test izledim.

arkadaşlar ben bir sigara içeceğim. güyya sigarayı bırakmaya karar vermiştim ama şöyle şeyleri hatırladığım sürece gibsen bırakamayacağım sanırım.

ilk öss sınavından sonra mahalledeki benden ufak arkadaşlarımdan birisi yazlığına davet etti beni. onlarında ergen olmadıkları ve benim onlarla iletişim kurabildiğim son sene o seneydi heralde. ben de gittim. yazlıkta bora diye bi zütoğlanıyla tanıştım. beni orda sigaraya alıştırdı. bide liseden metalci bi karıya tutulmuştum. karı sadece yiyimek istiyormuş meğerse, ona salak gibi "kederlendim" diyordum. ulan ne güzel işte. sadece kafasını yaşamak isteyen karı. en rahatı. ama o zamanlar saftık işte. aşk falan öyle şeylerin olduğuna inanıyorduk. neyse zaten karı zaten hem istanbul dışında hemde aşırı kilo almış. bide hala metalcilik kovalıyo amk. ama okadar şişmanlamışki gözlerinin altı falan bile yağlanmış amk iğrenç bi"şey" olmuş. jabba resmen. geçen facebooktan mesaj atmış da baktım haline. hiç acımadım, sadece tiksinsim. ama daha kötü olmasını isterim açıkçası. iğrenç karı. biraz yeme de kilo ver amk. ha bu arada şişmanlardan nefret ederim. çünkü 100 şişmandan 70 kelime anlamıyla gerizekalı oluyor. gerizekalı olmasa bile gerçek bir aptal oluyor.

2 sayfasını okudum. yorumum,çok uzun ve gereksiz ayrıntılarla dolu yazıyorsun. ayrıca anlamadığım kelimeler var. erkeğim diyorsun ama bir erkeğe göre fazla ana kuzusu ve kibarsın. yaşadıkların ve çocukluk anıların üzücü olduğu kadar da sıkıcı. bunlara rağmen ne diyor bu dıbına koduum diyip bırakmadım çünkü okudukça merak ettim ilginç birşey çıkacak mı diye. neyse devdıbını da okurum birara yoruldum amk.

@57 @59 arkadaşlar üzülmeyin. ben üzülmüyorum. siz de eğer gençseniz ders çıkartırsınız belki diyeceğim ama derslik pek bişey de yok hani :P

@59 istediğini yazabilirsin, benim için hiç bir sorun yok. açıkçası ben "gibtir git la zütoş" gibi tepkiler bekliyordum ama aslında inci yazarları çok iyi kalpliymiş meğerse:) (yada çok uzun yazdığım için millet okumuyor eheh)

rösörvıd