+1
-1
18 yaşındayım lisede sinifta kaldığım için şu an 3teyim liseli falan diyip dalga geçecek olanlar gibtir olabilir. Çünkü ilk başta kendim bile inanmak istemediğim olayların kafamı çok yoğun şekilde işgal ettiğini farkettim ve bi yerde paylaşmam gerekiyordu içimdekileri. Anlatacaklarımi özet geçmek ve sizden akıl alacağım bölüme geçmek istiyorum. 10. Sınıfta sınıfta bir arkadaşımla çok samimi oldum /kiz/. Yani herşeyini bilirdim o da benim herşeyimi bilirdi. Ama hep kardeş gibiydik allah var hiç yan gözle bakmadım. Samimiyetimiz o kadar ilerdeydi ki, bana şunla mı çıksam bunla mı diye cumleler bile kurabiliyordu. Babası gavatın teki. Beraber söverdik ona. Neyse ne, biz bunla sacma bi sebebten küstük. Hemde 6 ay. Ve bunlar sinifta doguruluk crsaretlilik falan oynarken, bi arkadaşına 'ben cesaretlilik dicem, avukata saril der misin? Onu cok özledim.' Demiş. bunu duyunca dayanamadim barıştık. Sarilirken bile agladi nerdeyse. Ayni samimiyetle Günlerimiz geciyordu. Gel zaman git zaman bu manita yapti. Ve aramiz eskisi gibi olmadi hiç bi zaman. Ama ben onu çok ozluyordum. Ve bi sure sonra kendime halen zor itiriaf etsemde onu kardes olarak gormediğimi anladım. Ama ozamanlar ne ona söyledim bu durumu, ne herhangi birinie. O sene oylece bitti. Neyse 11. Sınıfta da ayni siniftaydik. Artik selam bile vermiyorduk birbirimize. Hatta her şeyi geçtim onun resmini görebilecegim bi yer bile yoktu. Her gun her saat bunu düşünüyordum. O ise sevgilisiyle 2. Yılını doldurmuş gayet mutluydu. O simdi 12. Sinifa geçti. Ben 11de kaldim. Arada sevgilim oluyor... ama hala onu dusunuyorum. Bazen görüyorum okulda, yuzume bile bakmıyor. Beni görmüyor. bile. Ne yapmalıyım? Nasıl geçer?
Edit: kendimden bahsetmem gerekirse oyle çirkin falanda değilim 185 boylarında abartisiz giderim var iste dibina koyayim. Kızdan bahsetmem gerekirse güzel.