size 99 depremini anlatiyimda az kendinize gelin

sene 1999 agustos ayi.. hava aksamustu hafif turunju bi hal almisti. gorenler yaz ayi ne guzel havalar ne guzel diye seviniyodu , tabi sevinilmesi normal havadaki guzel renge baksana.. gece soguk bi ruzgar hakim oldu caddelere ardindanda cok gibici bi sicak hava dalgasi gecti.. moral bozukluklari sinir bozukluklari hakim olmaya basladi yasadigimiz semte.. gece yataklarina yatanlar huzursuz bi sekilde uyumaya calisti ama herkes sebebi olmayan biseyden cekiniyo sanki.. saat 3 oldugunda artik iyice sicak olmaya basladi dakikalar 03:05i gosterdiginde sanki 1 metre arkanda iki tir birbirine girmis gibi bi ses yayildi. bir kac lamba yakan oldu o panikte yetistiripte ardinda butun binalar domino tasi edasiyla dokulmeye basladi..

sabaha karsi 06:30 07:00 civari hava aydinlanmaya basladiginda depremin neler yaptigini cok yakindan gormustuk hepimiz

toplu mezarlar tugla rengi akan sular hickimsenin umurunda degildi o panikten bunlar neden boyle bile diyemiyodu kimse.

simdi hatirladimda tekrar bi garip oldum. canan abla vardi karsi binada , annesi duvarin altinda kalip parcalanmis. bi evin bahcesindede cesetleri yikayan bi adam vardi. canan abla annesinin parcalarini bi kutunun icine koyup yasli amcaya egilerek
'annemden kalan bunlar , gozunu seveyim bi su tutuver ben gomerim annemi' demisti. hic kimseden ses cikmadi o cumle duyuldugunda , depremin insanlrin pgibolojisini nasil bozdugunu anlamistik..

sagima baktim cemil abi soluma baktim mucahit abi agliyo onlarin eski atarileriyle az mi oynamistim ben. enkazin altindan kiz kardeslerinin canli bedeninin cikmasini bekliyolar. o bekleme insanin omrunden omur yer bi gecede saclarini beyazlatir..

hirsizlarin bayramiydi bizim felaketimiz. az mi komsu teyze gordum ben kollari kesilmis bilezik ugruna az mi gordum berberin onunde toplanip muhabbet eden ihtiyar amcalarin altin dislerinin sokuldugunu. insanlikta deprem ile yikilmisti bi gecede..

ambulansta doktorlar varya olay yerinde mudahale ediyolar onun basina gelmisti icler acisi bisey. o aksam nobette herkes panik halinde ambulans gonderiyolar o doktorun evine , adam panikte heyecanda napicagini bilmiyo. olay yerine vardiginda fark etmis enkaz altinda yardim etmeye calistigi kisinin kayinvalidesi oldugunu.

babannemi duvardaki cok kucuk bi delikten cikarmayi basarmislardi. ama ne bas ortusu nede geceligi saglam kalmisti. aralardan yine komsulardan biri kosarak geldi. bi carsaf bulmus kimin oldugu belli degil 'ucunu tutun' dedi tuttuk ortadan yirtti yarisini kendisine aldi bas ortusu yapmak icin yarisini babanneme verdi. komsuluk komsuluktu o zaman bi eve toplanip dizi bakmak degildi samimiyet..