Şöyle, aslında insan kendi içinde her duygunun her eğilim ve olasılığın göbeğindedir bunu herkes itiraf edemese de herkes bir parça kendisi değildir kitap bu anlamda kişiye özgür kurtarılmış bir alan acar orada kendi varlık ihtimallerinizle hiçbir dışsal müdahale olmaksızın karşılaşırsınız bu da sıradışı değil aksine olağandır benim eyorlarım bu kadar (:

Okurken daldığım oluyor kitapdaki okuduğum kısım gözümün önünde canlanıyor

ben en sevdiğim sayfaya sürtüyorum, alaaddinin cini misali sonra kitap canlanıyor icine giriyorum, ama sürterken bi bilmeceyi söylemen lazım, "Sabah erken kalkar, amdan ama zıplar"

Ruhi Mücerret - Civan Kazanova'da benzer bişey yaşamıştım