geçen akşam oturuyorum evde midem carkur dustkur evkur karfur gibi sesler çıkarmaya başladı ben de elimle ileri yana sağa sola bastırarak alternatif tıp uyguluyorum ama olacak gibi değil tuvalete gittim yok olmuyor dönüp duruyorum odada. sonra attım kendimi arka balkona karşısı mezarlık amk eskiden olsa tırsardım ama büyüdük artık kormuyorum tabi. o an midemde sanki bir kayış çekildi, biri sanki sımsıkı bağlanmış bir ipi çözdü. goaaaartttt diye bir osurmaya başladım tek nefeste bir araba sıçmış kadar osurdum diyebilirim. o anki mutluluk, rahatlama anlatılamaz yaşanır cinstendi. sonra yanımdaki ahşap sandalye birden çıtladı. oturan biri olduğunu da o zaman fark ettim zaten. yalan olmasın bir 7,8 saniye bakıştık dedemle. sonra elini burnundan çekip, gibtir git burdan diye bağırdı. bu da böyle osuruk dolu bi anımdı beyler.