3.sınıfta farketmeye başladım yaşıtlarımdan farklı olduğumu hep şişman olarak ötekileştirildim ilkokuldayken, ayı,şişko, zütünü kaldıramayan gibi hakaretlere maruz kaldım, sırf kilolu olduğum için fikirlerime saygı duyulmadı, alaycı ve küçümseyici gözlerle bakıldı, kızlar için potansiyel sevgili adayı değildim. insanlar o kadar yüzeyseldi ki ve işin acı tarafı ben kilolu olmama rağmen ben de yüzeyseldim insanları güzelliğine çirkinliğine göre ayırıyor, kilolu arkadaşlarımla dalga geçiyordum. Halbu ki en son yapması gereken insanlardan biriydim çünkü ben de bu yüzeyselliğin kurbanıydım ama çocuksun işte bu olgunluğa sahip olamıyorsun ve br çocuk için bu yüke sahip olmak gerçekten zordu çok agresifleştim anneme el kaldırmaya başladım arkadaşlarımın beni hor görmesinin acısını ailemden çıkarıyordum. Kilolu olmam sebebiyle kendimi hiç geliştirmedim de zaten tembeldim ders de çalışmadım en çok koyan iki şey ise ilki sevdiğim kız tarafından kilolu olduğum sebebiyle rededilmemdi. ikincisi ise Anadolu lisesinde değil de düz liseye gitmekti. Düz liseye gittiğimi öğrendiğim zaman tokat gibi yapıştı yüzüme uyandım gibi farkettim ki kilolu olsan bile çalışıp iyi yerlre gelip en kötü paranla saygı kazanabilirdin.. Kendime kızdım ve geçmişte yaptğım hatalardan ders almaya başladım dokuzuncu sınıfı 82 ortalamayla geçtim, ancak yine de hor görülüyordum az da olsa ama içimde değişen birşeyler vardı kilolu olmayı artık önemsemiyordum ve insanları buna göre yargılamıyordum yüzeysellikten kurtulmak benim için çok rahatlatıcı olmuştu inanın kilolu olup olmamak tamamiyle insanın elinde değil kilolu olduğum için kendime kızmayı bıraktım çünkü bu benim suçum değildi ardından gerisi geldi. Dokuzuncu sınıfın yazında deli gibi spor yapmaya başladım ve 10.sınıfın yazında tamamen kilo vermiştim. Gerisi ise huzur ve mutluluk. Ancak ben huzur ve mutluluğa kilolu olmama rağmen 9 ve 10. sınıfta da sahiptim çünkü elimden geleni yapmanın verdiği iç huzur vardı, yüzeysellikle yargılamıyordum insanları ve yargılanmamanın en doğal hakkım olduğunu düşünüyordum bunu yapan insanları ise ciddiye almıyordum her insanın olgun olmasını bekleyemezdim sonuçta.
Özetle:Kilolu olmanız sizin seçiminiz değil tamamen kilolu arkadaşlarım siz de sakın insanları sırf dış görünüşüne göre yargılamayın, kilo vermek için elinizden geldiğince spor yapın az yiyin sağlıklı beslenin buna rağmen veremeyebilirsiniz ancak üzülmeyin elinizden geleni yapmanın verdiği huzur ile insanları dış görünüşüne göre yargılamanın yanlış olduğunu bilmenin verdiği iç huzur ile çoğu kaslı ya da fit insandan mutlu olacaksınız zaten. Bence asıl amaçta bu olmalı asıl önemli olan da bu olmalı. Kaçımız mutluyuz ki şu gibtiğimin dünyasında asıl meziyet iç huzura sahip olup mutlu olabilmektir.Bu da sadece iyi bir insan olmakla doğruyu yapmakla çok az pişmanlık yaşamakla mümkün..Ve mutlu olmanın kilo ile tip ile hiçbir alakası yok...