0
daha 6 ay öncesinde metal konserlerinde kafa sallayan, simsiyah giyinen, hergün farklı kızla gibişen bir adamdım.
bateristim aynı zamanda. daha doğrusu bateristtim diyelim. geçirdiğim bir kaza sonrası parmaklarımı kaybettim. şimdiyse sabah akşam müslüm dinleyen bir adam oldum. metal müziğe küstüm artık.ne zaman dinlemeye kalktıysam yitirdiğim parmaklarımı hatırlatıyor bana.en son dayanamadım ve yıllardır çaldığım baterimi sattım. çünkü hergün evde görmek beni hayattan soğutuyordu.bu aralar amatör olarak arabesk şarkı besteliyorum ve söylüyorum. oysa aylar öncesinde arabesk dinleyen adamlardan nefret ediyor ve kıro yakıştırması yapıyordum sürekli. ezik adamdı bana göre arabesk dinleyen adamlar. şimdi bende
ezik miyim onu düşünür oldum bu aralar.
edit : kimse bana acısın istemiyorum.
