siz hiç yürürken uyudunuz mu

--spoiler--
1,5 yıl önce diyarbakırda girdiğimiz çatışmaya dair kısa bi hikayemdir binler. nasıl şehit olmadım anlatıyorum.
--spoiler--

ben uyudum lan. askerdeydim. yıl 2009, yer diyarbakır lice. anasının amı gibi sıcak bi yaz günü.
iç güvenlik bölgesinde askerlik yapanlar bilir.
sürekli yol araması olur, operasyon olur pusu olur.
karakoldan sürekli asker çıkar dışarda devriye atar geri döner.

akşam 9 gibi pusuya çıktık 2 tim 24 kişiyiz toplam.
liceden tapan tepeye kadar 2 gün yürüdük
2. günün akşamı, gözler pert, kafamı kaldıramıyorum. okursanız anlatıcam
kızda yeni gibtir etmiş beni. operasyondayız ama aklım onda. gören der sanki sahilde onla yürüyorum.
öyle bi halim var. adım atıyorum ama kendimden geçmiş gibiyim.
aniden savrulduğumu hissettim ki, savrulma esnasında hayatımda duyabileceğim en gürültülü sesi duydum.
yere düştüğümde sol tarafım felç geçirmiş gibiydi.
ilk yaptığım şey serçe parmağımı kulağıma sokmak oldu, deli gibi acıyodu.
parmagımda bi ıslaklık hissettim, kulak zarım delinmiş kan gelmiş, kızlık bozulmuştu aq.
3 saniye sürmedi ki silah sesleri duymaya başladık.
zifiri karanlıkta tek gördüğümüz şey izli mermilerdi.

kalleş pkknın da iki tür saldırısı vardır.
ya taarruz eder, baskın yapar karakola,
yada hareket halindeki konvoyun geçişinde,
öncesinden tuzakladıkları mayını patlatırlar.
siz hiç dıbına kodumun mayınının patlama sesini duydunuz mu beyler.
şansımı gibeyim ben onu da duydum.
askerde yüzbaşı dövüyoduk, uzmanla taşşak geçiyoduk diye sallamıcam ama askerliğe dair bi kaç anım var.
aynı yerdeki askerlere dair, ne olur ne olmaz diye bazı ayrıntılarını vermeden bi kaç bi şey anlatıcam beyler.
bu arada askerliğe dair merak ettikleriniz varsa da sorarsınız.
askerdeyken yaşadığım ufak ta bi kalleşlik oldu. ilgi olursa onu da anlatırım. okuyan okuyorum desin.

--spoiler--
klagib, sadece benim yazdıklarımı okumak için; http://inci.sozlukspot.co.../@kazadaki-9-kusurlu-adam
--spoiler--

ben yurt dışında çalışıyordum beyler.
çalışma iznimi iptal ettirip türkiye'ye döndüm.
toplamda 3 sene çalışsam bedelli askerlik yapabilirdim.
ama benim 1,5 yılım daha vardı.
hatırlayan hatırlar, o dönemde o kadar çok şehit oldu ki,
tv karşısında tüğlerimiz ürperiyordu. işte o sıralar.
iptal ettim çalışma iznini.
askere gitmek için türkiyeye döndüm.
bende zannediyorum ki 3 ay takılır sonra giderim.
askerlik şubesine gittim saat 11 gibi. kapıya bir baktım 150 kişi sırada.
sizde önünden falan geçerken görürsünüz asker alma döneminde, ana baba günü gibi oluyor şube önleri.
öğleden sonra sıra bana geldi.
içerde herkesin surat 5 karış, birine bi şey sorunca cevap almak lüks amk.
herkes birbirinden bıkmış.
fazla uzatmayım.
o günün sonunda askerlik işlemlerimi tamamladım.
1 hafta 8 gün sonra falan muayene için gata'ya sevkettiler beni.

@6 senin için anlatıyorum panpa

beyler bu arada gerekli caps ve haber sitelerini vericem buradan da anlattıkça ilgi olursa

acemi birliğim ankara olarak çıkmıştı,
ben daha ankaraya gitmeden sivasa kaydırıldı,
sivasa gittim. merkezde 2 gün kaldıktan sonra
temel tepe çavuş eğitim talimgahına kaydırdılar.
çavuş olacaktık amk.
360 kişiydi bizim bölük
360 kişinin yarısı kıbrısa yarısı istanbula düştü
sadece 12 kişi vardı güneydoğuya düşen.
bende o 12 kişiden biriydim amk...

acemi birliinin son 10 günü bizim güney doğu tayfasına eğitim vermeyi bıraktılar.
komutanlar, özellikle bölük komutanı odasına çağırıp konuştu bizimle.
aramızdan acemi iznine gitmek istemeyen biri vardı.
onu zorla izne gönderdi.
acemilik bitti güç bela.
1 hafta istanbula döndüm.
o zamanlarda bi kız arkadaşım var nasıl aşığım amk.
leyle mecnun modundayız.
yurt dışındayım bide zaten özlem oluyodu, askerlik de araya girince
iyice dayanılmaz olmuştu.
izin bitti, usta birliğine gittim.
usta birliği de
diyarbakır amk

buraları hızlı geçiyim,
diyarbakır merkezde 10 gün kaldık,
her gittiğimiz yerde seçiliyoruz, ayırılıyoruz, defalarca sayılıyoruz, beşerli sıralara sokuluyoruz.
10 günlük kısa eğitimin ardıdan beni diyarbakır devegeçidi tugayına seçtiler.
benle beraber 30 40 kişi gittik devegeçidine.
merkezden 50 60 km falan uzaklıkta. bildiğin tugay.
bende diyorumki usta birliğim burası. ne bileyim amk
6 ay boyunca operasyon eğitimi görücem

sonuç olarak
ankara - sivas merkez - temel tepe - diyarbakır merkez - diyarbakır devegeçidi - diyarbakır lice
komple buralarda eğitim gördüm.
devegeçidi operasyon eğitimleri başladı ama ebenizi gibiyolar eğitimle.
sırtında 40 kilo yükle kilometrelerce yürüyorsun.
spor desen günde 4 tur ve sıcağın haddi hesabı yok beyler oralarda.

neyse beyler sonuç olarak bu eğitim merkezlerinde sürekli eleniyosun
liceye vardığımda, oradaki karakolda 1 tane asteğmen vardı, ne rdm ne kısa dönem ne geç iltihak bi gib yoktu. diksen 10 saat nöbet tutacak askerlerdi. şimdi televizyonda diyorlar ordaki tecrübesiz askerler ne yapsın diye ama çık sıkı eğitimle o noktaya geliyosun. gibini sallayan tesadüfen oraya düşmüyo. ben hep oraya gitmemi bi şans olarak gördüm, hiç te pişman olmadım. taki o geceye kadar

bu arada ailem istanbulda yaşıyo, diyabarkıra düştüğümü izne gidince yüz yüze söyledim. ulan eve sanki cenaze haberimi kendim getirdim. bi sessizlik oldu. kız kardeşim ağlamaya başladı direk. babamın şu söylediği cümle hala aklımda; oğlum bu vatanın her karış toprağı bizim hiç farketmez dedi. ayğa kalktı sigarasını aldı balkona çıktı. o sıra annemler bana sarıldılar. bi kaç dk sonra babamn yanıa gidiyim dedim. bi baktım adam ağlıyo amk. bende başladım ağlamaya. tamam yaş 20 falandı o zmaanlar ama işte. baban ağlıyo lan boru mu.

diyarbakır merkezden sonra aileme anlatmadım nerde oldugumu. merkezde bildiler beni hep. kantinci oldum dedim, cok kalabalık bura dedim, kantinden cıkıp arayamıyorum falan diyordum. bilmiyolar ki bi emir geliyo 2 hafta telefon açamıyoruz, bırak kantini zaten konteynerlerde kalıyoruz. yemeği falan çadırda yiyoruz amk.

@20 de dedim ya o geceye kadar diye.
benım kız arkadaşla telefonda konuştuk akşam saat 8 gibi. biraz garip bi hali vardı ama bana da bir şey söylemedi.
ertesi gün o gece operasyona çıkacağımızı öğrendim.
gerekli hazırlıklar yapılır operasyon öncesi, onlarla ilgilenmeye başladım.

bu bebek de bizim oyuncaklardan biri bonus olsun
http://imgim.com/bwn22.jpg

vay amk bunu da tesadüfen gördüm şimdi bizim elemanlar eheh
http://imgim.com/bwn46.jpg

neyse beyler operasyon hazırlıklarımı yaptım.
akşam 2 tim pusuya gidicez.
yaklaşık 3 gün sürecek diyolar. 3 gün sonra dönersek zütümüzde maytap patlatıyoruz sevinçten.
her operasyon öncesi de ararım evdekileri
ne olur ne olmaz amk.
operasyona gidiyorum denilmez telefonda ama aranır hal hatır sorulur.
bizimkilerle konustuktan sonra kızı aradım.
telefonu kapalı.
1 saat sonra tekrar aradım aveaya kayıtlı böyle bi numara yoktu diyo
kardeşini arardım aynı şeyi diyo.
evlerini arıyorum meşgul tarzında çalıyo.
kız benden ayrılmak içi o günü beklemiş beyler.
keşke de yüzüme söyleseydi.
benim bildiğim bütün telefon numaralarını kapattırmış.
sinirden telefon kulubesini yumrukluyorum ama ne fayda.
operasyona çıkma zamanı geldi...

@35 çok yakmıyor da park sıkıntısı çekersin panpa ehehe

operasyona çıktık. tim komutanının yardımcısıyım güya. çavuşuz ya emrimizde askerler var.
istanbul çocuğu diyolar kafası çalışır diyolar ama benim kafam o sıralar kadıköy modada.
1,5 gün boyunca onu düşündüm.
normalde tökez teli olur keçi kılı olur tuzak mayın olur alayının eğitimini görüyosun.
dikkatli adam atarsın. bakmadıgın yere basmazsın da. öyle gibim sonik kurallar var.
ben yıldızlara bakarak yürüyorum.
yok mu lan diyorum bu dıbına kodumun yerinden beni 1 saatliğine oraya gönderebilecek.
elimde g-3 tüfeğim. 5 tane şarjör de hücum yeleğimde var.
3 tane el bombası var,
işaret fişeği var
izin verin moda sahilini haritadan silip geleyim diyorum.

2. gün gece saat 12:30 falan. sadece yemek yemek için durduk o zamana kadar.
arazı full kayalık. istanbuldaki trakingcileri topla tur düzenle paranın dıbına koy, öyle yerler.
bazende tehlikeli durumlarda tim komutanı eliyle çök işareti yapar herkes çöker.
gece sadece önündekini görürsün, o çökerse sende çökersin.
önümdekiyle mesafem 4 metre. mesafe bırakıyolar ki, biri mayına basarsa, tuzağa yakalırsa diğerleri bari ölmesin diye.
bilmiyolar ki benim içim olmuş tetiklenmiş mayın.

normalde 2. gün akşamında şikayet etmeye başlarım kendi kendime,
ne kadar daha yüricez diye.
kafam o gece kadıköy'de kızı düşünüyorum.
ne yemek yedim,
ne su içtim.
kendimi cezalandırıyorum.
neden diyorum amk, sadece neden?

o sıra çök verildi, normalde 1 snde çökmen lazım.
bende aheste aheste tavırlar.
herkes siper aldı,
tam doluruş derler, mermi namludadır artık.
tetiğe dokunursun taramaya başlar g3
ondan parmagın tetik muhafazasında durmaz operasyon anında yasaktır.
görürlerse giberler. aklınızda olsun.
en baştan emir gelmiş, önümdeki parmağını tetiğe sok diye işaret yaptı.
bu resmen atış serbest emridir artık.
o an karşına köpek çıksa züt korkusuyla tararsın.
ben arkadakine yaptım.
hava ölüm gibi soğudu amk. ilk defa da atış serbest emri almışım.
o şekilde 1,5 saat bekledik.
dikkatımı kaybetmiyim diye çenemle sivri bi taşa bastırıyorum
canım yansın kendime geleyim diye ama resmen halisünasyon görüyorum.

bi sigara içeyim geliyorum beyle dilim damağım kurudu