siz hiç sevgilinizi toprağa vermek istediniz mi

ben istedim. hastalıklı bir duygu belki ama gerçek. yaşanan büyük anların anıların ardından tam da biz olabilmişken yeniden ben olmak. yeniden sen olması sevgilinin. en sinirli anımda sadece gözlerime bakması yeterliyken sakinleşmem için ya da onu öpme isteği, kendi kendini överken en ukala hallerinde bile içimde dizginlenemezken başkaları olma, başkalarının olma fikri. dokunma bakma konuşma görme duyma hissetme tatma... hepsi başkasıyla olacaksa olmasın, olacaksa da lanet olsun duygusu. evet ben sevgilimi toprağa vermek istedim. ankaranın her sokağında kimseye aldırış etmeden hıçkıra sümküre ağlama sebebim oldu bu istek. benki sevdiğim insan mutlu olsunda kimle olursa olsunculardan bilirdim kendimi. bencilliğimi gördüm, kendimi ne kadar sevdiğimi gördüm. keşke dedim keşke ölseydi..