bir süre sonra harabe kasabada tek katlı derme çatma bir evin önüne geldik.

https://www.youtube.com/watch?v=lmc21V-zBq0

ben; ünlü ihtiyar merlin burada mı yaşıyor.
lucifer; hayır burası yazlığı.

müge güldü ben gülümsedim kapıyı çaldık.

kimse açmayınca ben bir omuz atıp kırdım.

lucifer; vay be ufaklık bir erkeğe dönüşüyor. etkilendim, ya sen mğge?
müge; kapa çeneni lucifer.

evin içine girdiğimizde her yerde mumların yanıyor olduğunu gördük. bir kaç kuru kafa, ve ayı postu vardı. ürkmedim bile. cehennemi görmüş biriydim. biraz adımladıktan sonra kehribar rengi koca gözlerin parladığını fark ettim. gölgede kalan yüzü zor seçiliyordu.

lucifer; öne çık eski dostum, kırışık kremi getirdim sana.

merlin adımladı ve ışığa geldi. gördüğüm en yaşlı yüzdü. bize dönerek ne istiyorsunuz dedi.
lucifer kendisine olayı anlatırken ben ise müge'yi yanıma alarak kapıya çıkardım.

donup kalmıştım. ne tek kelime diyebildim ne de hareket...
gün ışığı onun vücudunun bir kısmına pencerenin açık kalan kısmından kutsar gibi yansıyordu.
saçları iki yana ayrılmış, o güzel yüzünü sarmıştı, boynundaki çarşaf ve gözlerindeki morartı beni şoka
sokmuştu...
https://youtu.be/cE4YRnjrM1Q?t=36

tüm bu yaşadıkları ağır gelmişti, benim suçumdu.
en son kağıt bırakıp benim gerçek kimliğimi öğrendiğinde onu bu korkutucu evde bırakmamalıydım.

tam o an karşımda cebrail belirdi.

müge'nin dedikleri kulağımda yankılanırken adayı dolaşmaya çıktım.
sanırım oradaki hayvanları gördüğümde flash'i ne kadar özlediğimi fark ettim.
lakin yabani hayvanlar değildi

https://www.youtube.com/watch?v=eNY9aCIHeR4

gerçekten nasıl bir işe bulaşmıştım bilemiyordum.
ama bundan kurtulmak da gerekti.

adada turladıktan sonra tekrar kumsala döndüm.
müge bana doğru adımlayıp sarıldı. kafasını omzuma o kadar bastırdı ki tüm gerginliğim geçti.

müge; bu defa bana güven. bizi kurtaracağım bu illetten.
ben; güveniyorum sana da kendime de kurtulacağız.
müge; bir planım var?
ben; yine mi?
müge; azrail'le konuşmamız gerek, bence bu işe tamamen tek başımıza kalkışmayalım.
ben; tamam ama nasıl.
müge; en kısa yoldan tanrıya bunun için yalvararak.
ben; bizi duymaz artık.
müge; ben inanıyorum terk etmedi.

(bkz: flashback)

müge'nin arabasından indikten sonra anneannemin mezarına gitmeye karar verdim.
çalışan bir anne babaya sahiptim, beni o kadın büyütmüştü. henüz öleli 2 ay oluyordu.
bir minibüse atlayıp mezarlığa gittim.

soğuk bir sonbahar gününde mezarlıklar insanoğluna çok şey anlatır.
boş kasvetli ve gridir. bayramlardaki gibi insan dolup taşmaz. tüm o ısslızlığın ortasında
insan aslında gündelik hayatta yaptıklarının değerini veyahut değersizliğini anlıyor.

anneannemin mezarı başında bir süre dikildim. biraz sohbet ettim tek taraflı.
sorular soruyor onun adına cevaplıyordum. gözlerimden iki damla yaş süzüldü.
mezardan ayrılmak üzereyken 'aşık oldum ben anneanne' dedim.

arkamı dönüp adımlarken yavru bir köpek gelip paçamdan çekiştimeye başladı.
sevmek içip sırtını kaldırama yatırıp göbeğini okşadım. o kadar uyuşuktu ki o şekilde uyuya kaldı.
ben de daha fazla rahatsız etmeden eve doğru yol aldım.

bir süre sonra hayatımda yaşadığım en güzel şey oldu.
müge internetten beni eklemişti.
hemen kabul edip özelden nasılsın yazdım.

+ya aslında sana acil ihtiyacım var (dedi)

uçan ilk insan hazarfen zannedilir ama hayır bendim.

eve gidip duş alıp, en sevdiğim gömleği ve kotumu giyerek hızla o'nun verdiği adrese gittim.

(bkz: flashback)

merkezi yere gelmiştik. bir süre dönüp baktım. onun telefonu çalınca kafamı çevirdim.
telefonla konuşurken tekrar dönüp izledim onu. da vinci'Nin son akşam yemeğinden bir detay gibiydi, ya da bach'In toccata and fugue'sinden bir kaç notaydı. ondan sıkılma ihtimalim yoktu.

konuşması bitince bana dönüp gülümsedi.

+ inmemişsin hala ? dedi.
- biraz kabayız galiba müge hanım.
+ yok efendim ondan demedim yetişmem gereken bir yer var (gülümseyerek)

tamam dedim, kapıyı açtım, adımımı caddeye attığım an bir taksi küfür kıyamet korna ile son anda manevra yaptı. yoksa ezilecektim kapıyla beraber.. müge tekrar bana döndü.

+kendini öldürtmeden umarım inebilirsin.
- dikkat etmeden açtım kapıyı büyütecek bir şey yok. hem ölsem de sorun olmazdı. belki başka bir hayatta... (dedim gülümsedim)
+öğlenleri alkol alma, dikkat et kendine. (bu son cümlesi flörtten çok ukalacaydı)

kapısını kapattığım gibi gazlayıp gitti.

--spoiler--
not; mimar adayı ve sosyoloji ne iş diyorsanız?
seçmeli ders gerçeğini hatırlatırım.
sigara arasından sonra devam edeceğim. teşekkürler okuyan iyi kötü yorumda bulunan herkese
--spoiler--

müge'Nin evinin sokağına geldiğimde o da arkadaşlarıyla yeni ayrılıyordu.
sokağın karşısında arabadan indi, adımlarken beni gördü.

+ aa rüzgar nasılsın? (bu isme de alışmam gerekti tıpkı emanet bedenim gibi)
- iyiyim sen.
+ bir anda kalkıp gittiniz öyle. numaranı da alamamıştım.
- benim biraz yürümem gerek moralim bozuk aslında (peşime takılacağını tahmin ediyorum)
+ ee, şey, ben de geleyim mi? konuşmuş oluruz.

müge'yle beraber sokakları arşınlamaya başladık. bir yandan gündelik şeylerden sohbet ederken bir yandan baştan aşağı beni süzmesini fark ediyordum. geçip bir bara oturduk.
üst katına çıkıp nispeten daha sessiz bir yerde konuşmaya başladık tekrar.

+ senin neyin var peki müge? aralarda kopup gidiyorsun sanki.
- anlatsam da inanmazsın ki?
+ bir dene sen yine.

geçiştirdi anlatmadı. bir iki bira içtikten sonra kendi konuyu açtı.

+beni seven bir çocuk vardı, yakın zamanda intihar etti.
- hmm. üzüldüm yazık olmuş.
+ ben de bunun travmasını yaşıyorum. hatta benimle iletişime geçtiğini düşünüyorum.
- ağır bir şey yaşadın. bu tarz hayallere kapılman normal. üzme kendini zamana bırak.
+ evet öyle, zaten gereksiz bir şeydi.

yüzünde umursamaz bir efadeyle söyledi bunu. o kadar canım yandı ki.
yutkundum sadece. gülümsedim, gözlerine baktım. dişlerimi sıktım.

+ sen gereksiz diyorsan gereksizdir. boşver. şerefe (dedim)

azrail'in beni bıraktığı odada kitabı okumaya, lucifer'in gözünden onun yaşdıbını görmeye devam ediyordum ve bir anda donup kaldım.
çünkü lucifer ve margot'un çocukları olduğunu öğrendim.
bu nasıl olurdu...
bir süre sonra arkamı döndüm ve odadan çıktım.
karşımda azrail belirdi tekrar. tanrıyla görüşmeden evvel gerekli yeri okuduğunu sanmıyorum.

+gerekli yer ne? milyonlarca kitap var orada? nasıl bulabilirim.
-öyleyse sana kendisi açıklasın.

arkamı döndüğümde lucifer karşımdaydı.

+sen nasıl girebildin buraya lucifer?
-burası cennet değil evlat kapıdaki büyük avlu...

bir süre sessiz kaldık ve lucifer'e tekrar dönerek ne olduğunu sordum.

-bana ihanet için buraya geldiğini biliyorum evlat. beni hafife aldın.
+azrail nasıl alet oldu buna?
-kimse bir şeye alet olmadı evlat herkes biliyor, evet benim babamla savaşım sürüyor ama anlaman gerek kıyamet gününe kadar ilahi varlıklar bir diğerini öldüremez.

- kafayı yiyeceğim konu ne o zaman lucifer?
+annenin yanına ilk gittiğinde ne oldu evlat.
-neden soruyorsun?
+cevapla beni (büyük bir hiddetle)

+ beni hissetti. korkmadı biliyor gibiydi.
- evlat biliyor muydu biliyor gibi miydi?
+biliyordu evet ama ne oluyor.

azrail bana baktı ve konuşmaya başladı.

'sen cehenneme gideceksin evlat ama ne günah işlediğin için ne başka bir yüzden. cehenneme gideceksin çünkü o'Nun bir çok çocuğundan birisin. annen bu yüzden en başından beri biliyordu.
annen senin intihar etmene değil, lucifer'e dönecek olmana ağlamıştı cenazende'

donup kaldım. evet gerçekten de annem en başından her şeyi biliyor gibiydi.
her seferinde hissetti her seferinde anladı. kekeledim konuşamadım buz kestim.

lucifer; hadi evlat gidelim buradan kazanmamız gereken bir savaş var.
azrail; önce efendimizle görüşecek.
ben; kekeledim etrafıma baktım.
lucifer; evet benim çocuklarımdansın, arafta kalma nedenin benim tanrıyla bunun için anlaşmamdı.

hayatımın en büyük ters köşesini yaşamıştım. boş boş bakınırken tanrı'nın huzuruna çıkarıldım.

--spoiler--

yarın daha doğrusu bu gece 11'de devam edecek.

teşekkürler.
--spoiler--

https://www.youtube.com/watch?v=XBppzrkhS00

(bkz: flashback)

bir süre müge'nin gidişini izledikten sonra 'neden duruyorum ki' dedim.
yerden paketi aldığım gibi çimlerden kalktım ve arkasından koşturdum.
kulağımda altuğ'Un 'olm nereye manyak mısın' diye seslenmesi vardı.
takmadan koşmaya devam ettim.

müge okulun önündeki caddeye park etmişti arabasını. çantasını arka koltuğa koydu,
ardından direksiyona geçti. o sırada gittikçe hızlandım kaçırmamak için.
seslendim ama trafik gürültüsünden ve kapısını kapattığından duyulmuyordu.
araba çalıştı, ben daha da hızlandım. gayri resmi rakamlara göre dünya rekorunu bolt'tan almıştım ki ön kaputa doğru bir hamleyle atıldım. müge de gaza basınca kaputun üzerine hafif çıktım.

bir süre korkudan gözleri yuvalarından çıkacak gibiydi sonra kapısını açıp indi.

+manyak mısın ya sen? dedi.
- şu an mı?
+yaralanabilirdin.

bir süre sonra sakinleşti.

+niye gelmiştin.
- yolumun üstüydü.
+ arabamın kaputu mu ? hep böyle dalgacı mısın sen?
- ben aslında teşkkür etmeye geldim derste olanlar için.
+ zaten etmiştin.
- arada ederim işte artık. şaşırma.

gülümsedi. atla hadi dedi. beni merkezi bir yere bıraktı.

müge'nin masasındayken arada göz göze geliyorduk.
sohbete katılıp espriler yapıyordum. grubun erkekleri bana saldıracak gibi bakıyorlardı.
aldırmadım. bir amacım vardı. ölümün soğukluğundan araf'ın griliğinden cehennemin ateşinden boş yere geçmedim ben.

erkek1; ee günlük hayatında neyle meşgulsun.
ben; bir bilsen (dedim gülümsedim)
müge; burada mı oturuyorsun? yeni mi taşındın görmedim seni hiç.
ben; görsen unutmazdın zaten.
sarışın; biraz ukalayız galiba.
erkek2; bir konuşalım senle bir ara.
ben; tehdit seziyorum. (ortam geriliyordu ki masaya kim oturdu dersiniz)

ben; bir sen ekgibtin.
lucifer; kaçıramazdım
müge; siz kimsiniz merhaba bu arada.
lucifer; bir dostuyum.
müge; ya bu arada ismini sormadık?
ben; ???
lucifer; ismini söylesene onlara rüzgar?
müge; demek ismin rüzgar.
ben; evet öyle ( aferin luci)
lucifer; benim ismim de... boşverin siz bana kısaca lf deyin. bilirsiniz feridun'un parçası gibi.

tüm masa bu binliğe gülmekle meşgulken müge'nin bana nasıl baktığını fark ettim.
ben gerçek ben iken hiç öyle bakmamıştı. benim o'nu üniversitede ilk gördüğüm an baktığım gibi bakıyordu. hayat enteresan güneş soğuk yol uzun dedim içimden.

lucifer ortalığı daha çok karıştırmadan bizim çıkmamız gerek dedim.
kapıya doğru yöneldik. lucifer'in kırmızı impala'sına bindik.

tam gazladığımız an müge arabanın önüne hızlı adımlarla geldi. neredeyse kaputa çıkıyordu.
camdan kafamı çıkardım.

+buyrunuz dedim. gülümsedim.
-seni bir daha görebilecek miyim? dedi gülümsedi.
+'hep göreceksin' diyerek arabaya tekrar soktum kafamı ve gazlayıp yola revan olduk.

https://youtu.be/CfihYWRWRTQ?t=63

tüm bu inşa etme süreci ne kadar sürdü emin değilim.
çünkü bazen karanlık bazen de aydınlık oluyordu hava, gece ve gündüz düzenli değildi zagrisya'da.

tüm o zamanlar içinde müge'yle aramı düzeltme çabalarım sonuçsuz kalmıştı.
biz onunla hiç beraber olamamıştık, hiç mutlu da olamamıştık.
yaşanılan onca şey hep ekgibti. sonuç olarak artık benim olsun istiyordum.
artık mutlu olalım istiyordum. tüm bu savaş son anımız olacaksa bile, yok olacaksak bile
bir kez en azından mutlu olabilmeliyiz diyordum.

konuşma çabalarım sonuçsuz kalınca her zaman olduğu gibi geri çekildim üstüne düşmedim.

zamanlar akıp giderken heybetli bir şato, etrafına ise kilometrelerce sur ve kale inşa edilmişti.
milyonlarca yorgunluk bilmeyen ölü dur durak bilmeden çalışarak inşa etmişlerdi bunu...

lucifer her zaman yaptığı gibi büyük bir dalgacılıkla açılış töreni yapmak istedi cehennem halkına.

bir sigara arası sonra devam edeceğiz.

lucifer spin off 2

etrafıma uzun bir süre bakındım. odanın tavan yüksekliği binlerce metre olmalıydı.
ucu bucağı yoktu bu odanın ve alabildiğince lucifer'in kayıtları bir anlamda günlükleri ile doluydu.
bu günlükler sadece ilahi varlıklar için değil insanlar için de tutuluyordu. ama o oda lucifer'e ayrılmıştı tamamıyla.

iç güdüsel olarak insanlıkla ilgili olan kitabı istiyorum dedim raflara bakarak.
o sırada önümde 999 yazan ipek kaplı bir kitap belirdi.
ilk sayfasını açtım ve göz atmaya başladım.
o andan itibaren her şeyi lucifer'in, lanetlenmeden önceki adı azazel gözünden görmeye başladım o odada.

kafalarımız biraz kıyak olmuştu. o sırada barın karaokesi olduğunu gördüm.
istek parça var mı dedim gülümsedim. o bunun şaşkınlığı yaşarken ben karaoke mikrofonunu kapıp sahneye çıktım. insanlar da haliyle sahneye doğru dönüp dikkatli gözlerle izlemeye başladılar.

karaoke otomatik olarak bu parçayı atınca söylemeye başladım.
https://www.youtube.com/watch?v=mBTSG_Tryhc

insanlar eğleniyor gözüküyordu. müge ise telefon kamerasını çıkarmış beni kaydediyordu gülerek.
garsonun omuz hizasının üstünde taşıdığı birayı sahneden çekerek aldım. kim bilir kime gidiyordu.
bir süre sonra şarkı bitince sahneden indim. açıkcası jül sezar gibi karşılandım. benden sonra cesaret alan insanlar birer ikişer karaoke yapmaya başladılar.

daha sonra gelen bir mesaj üzerine müge yerimizi söylemek zorunda kaldı.
olabilecek en güzel şey oldu. kum torbam gelmişti.
müge'nin sevgilisi kıl kuyruk. hesap günü gelip çattı.

ben pek dahil olmak istemedim. sadece müge ile baraber barın kapısına çıktım.
çocuk zorluyor müge gitmek istemiyordu. doğru anı bekledim. akıllanmıştım.
çocuk en son müge'nin koluna sağlam yapışıp sürüklercesine çekmeye başlayınca bir ölünün sinirini kazanmış oldu.

kendisinin yakasından sol elimle tutup omuzdan sağlam bir yumruk çıkardım çenesine.
önce arkasındaki duvara çarptı ardından yere düştü. müge bana dönerek ;

+ buna gerek yoktu...
- evet vardı.
+ne diyeceğimi bilemiyorum. teşekkür ederim.
- benimle gelmelisin.
+nereye?
- bir önemi var mı?

orada bana aşık oldu. gözlerinden okuyabiliyordum. elinden tuttuğum gibi taksiye işaret ettim.

taksinin önüne kırmızı impala kırdı, lucifer inip taksiye bindi, camdan kafasını çıkardı.

hadi arabayı uçuracaklar evlat, atlayın şu lanet arabaya

o an şaşırsam da kafamla saol gibi bir hareket yapıp.
müge ile beraber kırmızı impala ile uzaklaştık oradan.

müge'yi alıp lucifer'in daha önceden anahtarını verdiği bir adrese zütürdüm.
4 katlı bir evdi, bahçesinde gıcırdayan salıncaklar vardı. gotik bir evdi. sanki yıllardır kimse uğraamıştı.
camlarında beyaz kağıtlar vardı, içeriyi göremiyorduk. müge ile beraber evin garipliğini düşünürken,
içine girdik.

üzerinde bez olan eşyalar vardı. hemen hepsi tarihi eser olabilecek kadar eskiydi.
birini kaldırdığımda ise güzel bir piyano gördüm. tozdan kaybolmak üzereydi.
daha sonra en üst kata çıktık beraber. arada burası senin mi sorularına bir tanıdığımın şeklinde cevap veriyorum. niye geldik dediğinde bekle diye geçiştiriyorum.

lakin evin terasına çıkınca ormanların ardı arkası kesilmeden uzandığını gördüm.
harika bir manzarası vardı. akşamın karanlığı her yeri kaplamıştı.
ayrıca sadece 40 dakikam kalmıştı emanet bedende.
https://www.youtube.com/watch?v=KwKPa0SFYhA

spin off 7

lucifer margot'un yanına kadar adımlayıp şapkısını eline alarak bir centilmen selamı verdi.
kız ise gözlerini ona büyük bir küçümsemeyle çevirdi masum suratına karşın.

+ senin kim olduğunu biliyorum dedi...

lucifer bu şaşkınlığı atlatır atlatmaz cevapladı.

-öyleyse cennet bahçelerinden olmalısın ve dünyaya gönderilenlerdensin sen...
+evet. öyleyim. gitmem gerek.
-söylesenize hakkımda ne biliyorsunuz.
+şeytan olduğunuzu biliyorum ve bu yeterli.
-siz babama gerçekten sadakatle bağlı mısınız?
+elbette, kutsal babamız için her şeyi yaparım.
-size bir teklifim var rahibe margot.

kız dinlemeden arkasını döndü ve giderken neredeyse bir at arabasının altında kalıyordu.
lucifer peşinden koşup kolunu kavradı ve sözlerine başladı.

teklifim şu rahibe margot. bence sadakat sınanmadığı süre bir hiçtir.
hayallerini karşısında görmeyen kimse sadık değildir, o hayallerden vazgeçebilecek güçte
olduğunu ispatlamayan kimse sadık değildir. size diyorum ki hayatınızda olmama izin verin,
ben de babamıza sadakatinizi ölçeyim?

rahibe margot bir süre düşündükten sonra, babamız senin oyununa gelmediğimi görünce
daha mutlu olacaktır... o yüzden bu işin sonunda reddetmek üzere kabul ediyorum.
beni günaha bulaştıramayacaksınız diye cevapladı.

müge arabayı çalıştırdı ve evinin önüne geldik tekrar.

+flash'i almam gerek.
-flash kim?
+köpeğim.
-senin köpeğin de mi var?
+alınıyorum ölülerin köpeği olamaz mı?

flash'ı da arabanın arka koltuğuna alarak yola koyulduk.

- ee sayın ölü ? ne yapmak istersiniz? kendime inanamıyorum ya şizofren oldum ya da off neyse.
+aslında bu son kağıt kağıtlar bitiyor. kırtasıyeden kağıt al.
-hahaha kağıtların bitince iletişimin kesiliyor demek.
+telefona ya da laptoba yazabiliyorum ama böyle daha romantik.
-ölü ve romantiksin demek. neyse şurada bir kırtasiye var kağıt alalım sana.

gidip ufak bloknotlardan aldı bayağı ve tekrar arabaya binip torpidonun üstüne bıraktı.
ilk kağıda teşekkürler yazdım. ziyan etme ota taka dedi. bu defa ben de güldüm.

+ee ölü bey ne yapıyoruz?
-sinemaya gidelim.
+sen ciddi misin?
-evet tek kişi parası ödeyeceksin ne güzel.

yine güldü ve sinemaya doğru yol aldık.

müge'nin kapısına geldiğimde bir süre yeni bedenimin yansımasına alışmaya çalıştım.
sonrasında ise zili çaldım. otomatikten annesinin sesi geldi. buyrun kimsiniz dedi.
müge'nin bir arkadaşı olduğunu söyleyince müge yok sokağın başındaki kafede arkadaşlarıyla oturuyor dedi. teşekkür edip kafeye doğru adımladım.

kalabalık bir arkadaş grubu olarak oturuyorlardı.
karşı masalarına oturdum bir kahve söyledim. bir yandan emanet bedenle de olsa tekrar
gözükmek ve canlı olmak iyi hissettiriyordu.

masadakilerle sağdan soldan diyaloğa girip yanlarına oturdum.

https://www.youtube.com/watch?v=5tDjYuqJRJQ

--spoiler--
beyler bir ara veriyoruz, ölüler de yemek yiyor.
uykusu gelenler işe gidecekler uyusunlar, yarın okursunuz biz buradayız.
aradan sonra devam edeceğim. teşekkürler.
--spoiler--

müge'yi kapıya çıkardıktan sonra 'ne var ne' şeklinde çıkıştı bana.

ben; her şey için özür dilerim. bunlar olsun istemedim.
müge; ama oldu. şu yaşadığımız şeylere bak. kafayı yemek üzere değil misin sen de?
ben; teorik olarak yaşamıyoruz aslında.
müge; çok yardımcı oldun. saol.

o sırada lucifer'in sesi geldi... 'yemek hazır çocuklar gelin'

bazen çekilmez olabiliyor.
içeri girdiğimde merlin bize dönerek bunlar mı dedi...
lucifer; evet, ne gerekiyor.
merlin; önce beni ikna etmen gerekiyor.
lucifer; lanet olsun deminden beri konuşuyorum.
merlin; hayır sen olayı anlattın kim evrenin en güçlü varlığını karşısına almak ister ki...
lucifer; sen...
merlin; ben? neden?
lucifer; bilemiyorum dostum yaşlısın berbat haldesin, kaybedeceğin bir şey yok hem biraz aksiyon olur ha?

konu uzayacaktı. müge'yi alıp tekrar dışarı çıktım.

ben; bak ben sana aşığım.
müge; hmm.
ben; sorgulama bunu onca şeyden sonra.
müge; sorgularsam?

cümlesini bitirmeden kendime çektim ve öptüm onu.
tam o an lucifer kafasını evin camından çıkararak selfie yaptı kendisini öne alarak.

ben; hasta mısın sen?
lucifer; hayır... hadi içeri gelin ikna ettim sonunda.

https://youtu.be/EHkozMIXZ8w?t=65