siz hiç kalabalıkta yalnız kaldınız mı lan

ben kaldım olum.

hani bu namusu iki bacak arasında arayanlar varya, ha bende onlardandım. çok sevdiğim ilk aşkım bakire değildi. o da beni çok seviyordu, ne kadar da mutluyduk oysa.

sonra evlenme yaşı gelmişti bir anda o çok sevdiğim bakire olmadığı için rahat rahat seviştiğim ilk aşkımı sorgular oldum. ne kadar yavşak bir adammışım lan.

hala gözümün önünden gitmez ayrılmamız lazım aşkım dediğimde gözlerinden sel gibi boşalan o yaşlar. o beni gerçekten sevmişti. çıkarsızca sadece ben olduğum için sevmişti. Ondan sonra hiç aşık olamadım ilişkilerim de hep evlenilecek kızı aradım. duygu yok mantık vardı yani. ama öncelik bakir olmasıydı.

sonunda kafamda şekillenen kızı bulmuştum. ilk erkek arkadaşı bendim. ne güzel benden önce hiç kimse dokunmamıştı ona. ailesinin tek çocuğuydu buda güzeldi. bana aşık olmadığını biliyordum ama o da beni evlenmek için ideal görüyordu. iyi bir işi, iyi bir ailesi olan, çevresinde sevilen sayılan biriydim.

ikimiz de çalışıyorduk. akşamdan akşama görüyorduk birbirimizi. evliliğimizin ilk 3 ayında herşey güzeldi. sonra gittikçe taka sarmaya başladı.

evlilik taka sarınca etraftakilerin klagib sözü çocuk yapın düzelir dir. yannan düzelir. bir de üstüne çocuk yaptık bir de oğlumuz oldu şimdi 3 yaşında. beni hayata bağlayan tek şey o şuanda.

karım kötü bir insan değil ama insan yine de aşkı arıyor binler. her şey iki bacak arasında ki amla bitmiyor amk.

insanın evliliği gibko olunca çevresindekilerden de bağını koparıyor. yavaş yavaş arkadaşlarımdan, eşimden dostumdan kopmaya başladım.

şimdi mal gibi bir hayatım var. evden işe işten eve giden bir adam olup çıktım. belki de bakire olmadığı için terkettiğim ilk aşkımın ahı var üzerimde. düşünsenize şu yazdıklarımı anlatabileceğim bir dostum bile yok.

neyse uzun uzun anlatmayacağım.

özet geçiyorum: bakirelik önemli değil olum, sizi siz olduğunuz için seven birini bulursanız sıkıca sarılın ve asla bırakmayın.