siz hiç evden kaçtınız mı lan

öylece duruyordum... meryem'in önünde bekleyen adamlar kimdi ve bizden ne istiyordu... polis mi? üniformaları yoktu ama... aynı giyinmiş üç adam... hırız olabilirler... pantolonlarımın üzerinden paralarıma sıkı sıkı sarıldım... meryeme yaklaştım... yanında duruyorum... meryemden ve adamlardan bir ses bir hareket bekliyorum ama herkes suskun... ortada olan adam bana duvarın yanına geç dedi... geçtim... elim cebimin üzerinde... karanlıktı sokak... yüzlerini seçemiyordum ama ses tonunda öfke vardı... sağdaki adam meryeme yaklaştı... parmağını sağ omuzuna basa basa benim olduğumu duvara yasladı... meryem ellerini havaya kaldırmış korku içinde adama bakıyordu... ben de onlara... çantanı ver dedi... meryem verdi... adam çantanın içini karıştırdı 3 deste parayı çıkarıp kadına gösterdi... dudaklarında şekilsizce bir gülümseme... vay be dedi... paralara bak... başka var mı dedi... meryem yok dedi... çantayı yere attı adam... meryemi omuzundan itti... bana yöneldi adam... oğlun mu dedi... meryem evet dedi... sana hiç benzemiyor dedi... sakindi adam... ses tonunda öfke yoktu... eğildi yüzüme daha yakından baktı... üst dudağının sağında büyük bir ben vardı... nohut büyüklüğünde bir ben... paralarımı sıkı sıkı tutuyordum... ne saklıyorsun sen dedi... sustum... ellimi itip pantolonumun üzerinden ceplerime dokundu... baaaaakkkk dedi... dudaklarında yine o şekilsiz biçim... iki parmağını cebime sokmaya çalıştı... ben elimle cebimi kapatmaya çalıştım... bu sefer hızlıca elimi itekledi... ben diğer elimle kapatmaya çalıştım... sağ yanağımdaki sıcaklıkla kulağıma gelen tokak sesiyle kendime geldim... adam iki parmağını cebime soktu... paralarımı çıkardı... annemin paraları onlar... eline saldırdım... tek eliyle savurdu beni... yere düştüm... yine de gözüm paralarda... annemin paraları onlar... adamın umurunda bile değildi... sağ elindeydi paralar... deste haline getirdi paraları... sol elinin avucuna vurdu... güzel dedi... gidiyoruz dedi... meryemden bir ses çıkmamıştı... karşı bile gelmemişti... adamlar hiçbir şey olmamış gibi gidiyordu... ben yerde adamların gidişini izliyorum... meryem çantasını yeren aldı... yanıma geldi... eğildi... boynunda hz isa. omuzlarımdan tutup kaldırmaya çalışıyordu... kalktım... meryeme kızmakla kızmamak arasındaydım... annem olsa ne yapardı acaba... ya babam... hepsini döverdi babam... meryem hiçbir şey yapmadı... kaldırıma oturdum... meryem de yanıma oturdu...

boşver dedi, üzülme ben sana para veririm...
annemin paralarıydı onlar dedim... olsun dedi ben daha fazlasını veririm...

kimdi onlar dedim... neden önümüzü kesti...

hırsızlara neden para çalıyorsun diye sorulur mu... hırsız, hırsızdır... dedi...

keşke öyle olsalardı...

ensemde meryemin eli... saçlarımı okşuyor... kaldırımda oturuyoruz... meryem hadi gidelim dedi... ben ağlıyorum... annemin paraları onlar dedim... tamam dedi... tamam... ne kadarsa ben iki katını vereceğim... hadi kalk... anamın paraları... tamam hadi... meryem kalktı... çantasını omuzuna attı... kolumdan tutup beni kaldırmaya çalışıyordu... gözlerimi sildim... ben de kalktım... sırtımdaki yanmaların sızısı daha da artmıştı... ismet nerede dedim... gidelim artık... tamam dedi... yürüdük... meryemin yanında yürüyorum... 5 dakika yürüdük çok kalabalık bir caddeye çıkmıştık... gelen geçen insanların haddi hesabı yoktu... çok şaşırmıştım... biraz önce bu sokakların bişrinde bir adam ölmüştü... hiç kimsenin umurunda değildi... bizim de yolumuzu kesmişlerdi yine kimsenin umurunda değil... herkes mutlu gibi... yüzlerinde gülümseme... bazıları sevgili... kalabalıktan meryemi yanında yürüyemiyordum bile... meryemin arkasına geçtim takip ediyorum... meryem de arada bir beni kontrol ediyor... yürüyoruz... annemin paralarıydı onlar... nasıl bir şehirdi istanbul... meryem aydınlık bir sokağa girdi... kalabalıktı sokak... biraz yürüdükten sonra gel dedi... bir binadan içeri girdi... kapıda beyaz gömlekli bir adam gülümseyerek hoşgeldiniz dedi... meryem karşılık vermedi... ben hoşbulduk dedim... pek de hoşbulmadık ama diyemedim... meryem merdivenleri çıktı... beyaz örtülü sarı sandalyeli çok lüks bir restorandı... dışarıdaki adamla aynı kıyafeti, giyen bir adam hoşgeldiniz meryem hanım dedi... meryem gülümsedi... adam eliyle yolu gösterdi... adam öne geçti... meryem arkasında ben de meryemin arkasında... adam durarak eliyle masayı işaret etti... sandalyeyi çekti... meryem oturdu... ben de meryemin karişısına oturdum... çok da kalabalık değildi restoran... meryem oturduğu gibi kalktı... sen bekle dedi... ben elimi yüzümü yıkıyıp geliyorum... ben de geleceğim dedim... iyi gel dedi... kalktık... meryem birden durdu... sen git dedi, ben çantamdan bir şey alacağım... nerede dedim... meryem beyaz gömlekli adama bir işaret yaptı, adam bana yolu gösterdi... beni helaya kadar zütürdü... ihtiyacımı giderdim... elimi yüzümü yıkadım... aynaya bakmadım bile... çıktım... masamıza gidiyordum ki meryemi başka bir masada bir adamla konuşurken gördüm...

şişman kısa boylu bir adamdı... saçlarının yarısı yoktu... ön tarafı hiç yoktu... ense kısmında az bir şey vardı... meryem benim geldiğimi görünce kalktı masadan... yanıma geldi, sen geç masaya ben geliyorum dedi... belli ki meryem tuvalete gitmemişti...

adam bana bakıyordu, ben de adama... adam rakısından bir yudum daha aldı... ben adamın oturduğu masayı geçerek bizim masamıza oturdum...

artık sırtım adama dönüktü...

meryemi bekliyordum...

arka masada oturan adamı merak ediyordum... bana mı bakıyordu... kim bilir... keşke meryem'in yanında otursaydım... sırtım da dönük olmazdı o zaman... peki meryem, meryem'in ne işi vardı o onunla... ne konuşmuştu... belki de ismail'dir... ismail mi? sanmam... meryem'e göre boyu kısa... hiç tekin birine de benzemiyordu... belki de buradan tanıştığı bir arkadaşıdır... hem garson da tanımıştı meryem'i...

iyi de bana neden baktı ki...

masadaki tuzluk dikkatimi çekti, bir süre inceledim... porselendi... beyaz porselen... masadaki tabaklarla takımdı herhalde... evirip çeviriyoum... aklımda binlerce soru, ölen adamı düşünüyordum... öylece yatıyordu sokak ortasında, onun da annesi var mıydı? peki ya sadık'ı... belki de elif'i bile vardı... ama o ölüydü artık... onlar olsa bile artık o olmayacaktı... ölüm ne kadar yalnızsa acısı da o kadar kalabalık oluyordu... annesi duymuş mudur? duymuştur kesin... peki ya ben ölürsem... meryem, anneme haber verir mi? meryem neyim ki, neden haber versin... inşallah ölmem... annemin paraları da gitti... keşke 70 bini alsaydım... yeterdi bana... tuzluğu yerine koydum... arkamdaki adamı merak ediyordum... helaya doğru baktım, meryeme geliyor mu diye kontrol ediyorum güya... asıl amacım adama bakmak... arkasına yaslanmış, sol eli masada... kolunda da altın kaplama saat var... ismail olabilir... sağ eliyle rakısını yudumluyordu... kalın kaşları vardı... göz göze geldik... o da bana bakıyordu... anlamasın diye saatime baktım... meryem geç kaldı da ben sıkılıyorum gibi bir hareket yaptım... tekrar önüme döndüm.. tuzluğu aldım... altıgendi galiba... altı kalın, ucu sivri... tek deliği vardı... bizim evdekiler üç delikliydi...

adam bana bakıyor mudur hala?

çok geçmeden meryem geldi... üff ne gündü ama dedi... hiç de umurunda değildi aslında... yüzü güleçti... sanki onca badireyi bir ben atlatmıştım... 3 deste parası gitmişti... nereden gelmişti ki onca para... neden yanında taşıyordu... nasılsın dedi, acıktın mı... iyiyim dedim, diğer sorusuna susarak cevap verdim... acıkmıştım... peçete aldı ellerini sildi, çok geçmeden garson geldi... ne yiyeceksin dedi... bilmem dedim... garsona dönüp su alabilir miyim dedim... garson başıyla onayladı... bana az pişmiş bonfile dedi... garson peki efendim dedi... içecek de her zamandakinden... meryem gülümseyerek onayladı... şaşkındım... meryem gayet sakindi... zenginler böyle herhalde... bana döndü sen ne alırsın dedi, aynısından olsun mu... olsun ama çok pişmiş olsun dedim... garson yarım eğilerek selamladı... masadan ayrıldı... meryeme döndüm...

arkadaki adam kim dedim... hangisi dedi... az önce konuştuğun... bir arkadaş dedi... ismail'in arkadaşı... hiç tekin birine benzemiyor dedim... güldü, yok yok iyi biridir dedi.. bir peçete daha aldı, alnını yanaklarını sildi... yoruldum dedi... çok paran gitti mi dedim... ne parası dedi... hırsızların bizden aldığı paralar dedim... boşver dedi... önemli değil... ismet'in sana verdiği paralar değil miydi dedim...

meryem'in yüzü düştü... peçeteyi masaya bıraktı... başını hafif sağa eğdi.. bakışı değişmişti meryemin... gözlerini hafif kısarak evet dedi, ismetin getirdiği paralar...