siz hiç evden kaçtınız mı lan

otobüse bindik, heyecanlıydım... hep tablolardan ya da bayram kartlarından gördüğüm boğaz köprüsünü ilk kez görecektim... otobüs hareket edeli 10 dakika olmuştu... muavin eline tepsi şeker dağıtıyordu... bize de verdi... meryem aldı yine bana verdi... meryem kendi payını da bana verdi... ben yine camdan dışarı bakıyordum... güneş batıyordu... yanımızdan geçen bazı arabalar farlarını yakmıştı bile... köprüye geldiğimizde karanlık olmasa bari... meryem omuzuma dokunarak adımı söyledi... ona baktım... bak çocuk dedi... biraz sonra otogarda oluruz... orada bizi benim yardımcım karşılayacak... karnın açsa önce bir yerlerde yemek yiyelim istersen... sesimi çıkarmadım... acıkmıştım ve artık yemek yemek istiyordum... annemi de merak ediyordum... üzüldüğünü biliyordum ama çok da üzülmez sanıyordum... çabuk unutur... geçer gider... köprüye geldik... bak dedi boğaz köprüsü... büyük büyük arabalar köprünün üzerinden geçiyordu... hem de birçok araç aynı anda... sonra bak orası da kız kulesi... o an çok heyecanlıydım... evden kaçtığımı bile unutmuştum... o an çok güzeldi... çok beğenmiştim... hiç bitmesin istedim... çabuk biten her güzel şey gibi o da erken bitti... meryem eşyalarını hazırlamaya başladı... kitabını çantasına koydu... gözlüklerini çıkardı... ben heyecanlı ve korkulu...

çok geçmeden tünel gibi bir yerden bir yere girdik... minareden uzun ayaklı köprünün altından yer altına indik sanki... etrafta otobüsler bekliyordu... otogara gelmiştik... meryem bana da hazırlan işareti yaptı... ben zaten hazırdım... otobüs kendi yazıhanesinin önünde durdu... şu an peron deniliyor ama eskiden biz yazıhane derdik... yine en önce inmek isteyen insanları bekledik... biraz seyrekleşince meryem kalktı yerinden ben de kalktım... o yine önde ben arkasında... ön kapıdan indik... sol tarafta bavul sırası bekliyorduk ki yanımıza uzun boylu, 30 yaşlarda bir adam geldi... zayıf ve esmer tenliydi... siyah takım elbise ve beyaz gömlekliydi... önünü iliklemişti...

meryem geldin mi dedi... evet dedi genç adam... bana dönerek bak bu sana bahsettiğim yardımcım... adı ismet... başını salladı ismet... ben de ona...

meryem ismet'e bir kart verdi... bavulumu al biz arabanın yanındayız dedi... peki efendim dedi... ismet kötü bir adama benzemiyodu... biz yazıhanenin içine girdik... ön kapıdan çıktık... kapıda onlarca araba vardı... meryem siyah bir arabanın yanında bekledi... çok lüks bir araçtı... çok geçmeden ismet de geldi... arabanın arka kapısını açtı meryem bana bin dedi. bindim... sonra meryem bindi... ismet kapıyı kapatıp bavulu bagaja koydu...

meryem neden özellikle istemi istemişti ki...

ismet arabayı çalıştırdı, meryem yemek yiyeceğiz dedi... beyoğluna gidelim dedi...

ismet peki efendim dedi...

beyoğlu dediği yer neresiydi...

sağ elimle omuzumu tutmuştum, omuzumda ve sırtımda feci bir ağrı vardı... ve galiba sırtım da fena çizilmişti... meryem de yanımdaydı... o da ellerimin üzerinden omuzumu tutuyordu... boynundaki hz isa ya ilk kez bu kadar yakındım... altındı galiba... meryem gavurdu... ben allahı seviyorum...

kulaklarımı kontrol etti meryem... gözlerime baktı... elleriyle saçımı kontrol ediyordu... kan arıyordu galiba ama bulamamıştı... ben, bana ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum... ismet de yoktu piyasada... meryem bir şeyin var mı diye sordu telaşla... ben yok dedim... bir şeyim yok, iyiyim...

doğrulmaya çalışırken yanımıza bir adam geldi... bir şeyiniz yok ya dedi meryem'e... meryem yok dedi, münasebetsizin biri çocuğa çarptı kaçtı dedi... adam, evet gördüm dedi... kırmızı tişörtlü, siyah pantolonlu biriydi... uzun saçlıydı... buraya doğru kaçtı dedi... gösterdiği tarafa baktım, meryem de bakıyordu... normaldi her şey... kaçan kimse yoktu, kovalayan da...

insanlar yanımızdan gelip geçiyordu... fakat kimsenin umurunda değildim... o an oracıkta ölsem kimsenin umurunda olmayacaktı... peki bu kadar kalabalık ne içindi... adam da eğildi yanıma... adama dikkatli baktım, siyah takım elbiseli uzun boylu, bıyıklı bir adamdı... saçlarını yana taramıştı... sağ gözünün altında da kegib izi vardı...

nasılsın dedi, iyiyim dedim... elini enseme koyarak doğrulmama yardımcı oldu... kalkmak istedim ama meryem izin vermedi... kal böyle biraz... tişörtümü sıyırdı meryem, sırtıma baktı... çıx çıx çıx dedi... münasebetsizler... ben elimle sırtımın ağrıyan yere dokunmak istiyordum... yetişmiyordu elim... dokunmak istiyordum ama dokunamıyordum... adam da baktı... merak edilecek bir şey yok dedi... ama canım acıyordu... meryem üstümü temizliyordu... adam meryeme bakıyordu...

adam bir koluma, meryem de bir koluma girerek beni kaldırdılar... canım acıyordu ama yürüyebilirdim... meryem adama teşekkür etti, adam rica ederim diyerek ayrıldı yanımızdan... ayrılırken de meryem'e manalı manalı baktı... meryem'in gözleri bende yürüyebilecek misin dedi.. evet dedim... yürürüm... ama canım acıyordu... adamın bana neden çarpıp kaçtığını da bilmiyordum... aklıma takılan bir şey daha vardı... neden kimse yardım etmedi...

meryem kolumda yürüyoruz... sokağın ortasından bir sokağa döndük... bu sakak daha sakindi ama karanlıktı... meryem yavaş dedi... tamam dedim yürüyoruz... hafif aksayarak ama neticede yürüyodum... omuzum ve sırtımda ağrı vardı... sokağın ortasına geldiğimizde bir adamın sokak ortasında yerde yattığını gördüm... meryem'e de işaret ettim...

ikimizde de panik bir telaş adama yaklaştık...

o da neydi... yerdeki adam... bu nasıl olmuştu ki...

imkansızdı bu...