siz hiç evden kaçtınız mı lan

ben aceleyle poğaçalarımı yiyeyim de gideyim mantığındayım... arada bir de kadına bakıyorum... neden adımı sordu, neden sorular sordu bana... içim içimi yiyiyor... sonra babamın anamın tandıklarından biri mi acaba diye de düşünüyorum... ama yok bizim böyle bir tanıdığımız yoktu en azından benim bildiğim yoktu. kim olursa olsun ben bu kadınla bir daha konuşmayacağım dedim kendi kendime bir soru daha sorarsa kızacaktım... poğaçalarımın ikisini yedim... birisini de kırmızı bir kağıt vardı masalarda bardağın içine konulmuştu... şimdi peçete var ama o zamanlar yoktu... iki kağıda sardım... kimse görmeden cebime koydum... masadan kalktım limonatamın yarısını da bir dikişte içtim... kadına bakmaya bile korkuyorum... afiyet olsun diyeyim mi demeyeyim mi diye de çekiniyorum... kalkarken afiyet olsun abla dedim, o da sağol der gibi gülümsedi... gülümseyince rahatladım... kurtuldum dedim... gittim hesabı ödedim... çok iyi hatırlıyorum iki bin beşyüz dedi.. 5 bin lira verdim para üstünü verdi... kadına son kez bakarak oradan ayrıldım ama yine de korkuyorum o kadından...

neyse bileti kestiğim otobüs yazıhanesine gittim... tuvaleti sordum üst katta dedi... üst kata çıktım, helaya gittim, ihtiyacımı giderdim sonra bir güel elimi yüzümü yıkadım... yalnız o elimi yüzümü yıkarken aynadaki yüzüm hiç ama hiç aklımdan gitmiyor ve fakat nedense şu anki halimle aklıma geliyor... anamı düşündüm, elifi düşündüm, yüzümü yıkadım... sadık'ı düşündüm yüzümü yıkadım... babamı düşündüm yüzümdeli suları sıyırdım... gözlerim kıpkırmızı olmuştu... korku da var hüzün de... o an her şey her duydu vardı bende... tamam istanbul'a gidiyorum ama okulum ne olacak... ortaokulu o sene bitirmiştim hem de takdirname almıştım ki her dönem alıyordum... bütün öğretmenler babama, anama okutun bu çocuğu diyordu... hatta kaç kere babam beni çıkarmak istedi ama öğretmenler bırakmadı... bu çocuk okusun derlerdi... mahmut hocam... kaç kere babama geldi bir bilseniz...

bunları yazdıkça bile o güne gittim, o an'a... yaşadığım ikilemlere... anama, elif'e, sadık'a... evime, memleketime... gidişime... bindiğim o otobüse... o kadına... gözlüklerini hafifçe sıyırarak gözlüksüz bakışına...

allah kimseye yaşatmasın, kimse yaşamasın o anı...

çok farklı bir andı o tuvalet sonrası yaşadığım an...

neyse aşağı indim, saat 10 gibiydi... kadın da yoktu piyasada...

ama aklımda hala o kadın... kimdi ki o kadın, neden sorular sordu...