siz hiç evden kaçtınız mı lan

otobüse bindik, heyecanlıydım... hep tablolardan ya da bayram kartlarından gördüğüm boğaz köprüsünü ilk kez görecektim... otobüs hareket edeli 10 dakika olmuştu... muavin eline tepsi şeker dağıtıyordu... bize de verdi... meryem aldı yine bana verdi... meryem kendi payını da bana verdi... ben yine camdan dışarı bakıyordum... güneş batıyordu... yanımızdan geçen bazı arabalar farlarını yakmıştı bile... köprüye geldiğimizde karanlık olmasa bari... meryem omuzuma dokunarak adımı söyledi... ona baktım... bak çocuk dedi... biraz sonra otogarda oluruz... orada bizi benim yardımcım karşılayacak... karnın açsa önce bir yerlerde yemek yiyelim istersen... sesimi çıkarmadım... acıkmıştım ve artık yemek yemek istiyordum... annemi de merak ediyordum... üzüldüğünü biliyordum ama çok da üzülmez sanıyordum... çabuk unutur... geçer gider... köprüye geldik... bak dedi boğaz köprüsü... büyük büyük arabalar köprünün üzerinden geçiyordu... hem de birçok araç aynı anda... sonra bak orası da kız kulesi... o an çok heyecanlıydım... evden kaçtığımı bile unutmuştum... o an çok güzeldi... çok beğenmiştim... hiç bitmesin istedim... çabuk biten her güzel şey gibi o da erken bitti... meryem eşyalarını hazırlamaya başladı... kitabını çantasına koydu... gözlüklerini çıkardı... ben heyecanlı ve korkulu...

çok geçmeden tünel gibi bir yerden bir yere girdik... minareden uzun ayaklı köprünün altından yer altına indik sanki... etrafta otobüsler bekliyordu... otogara gelmiştik... meryem bana da hazırlan işareti yaptı... ben zaten hazırdım... otobüs kendi yazıhanesinin önünde durdu... şu an peron deniliyor ama eskiden biz yazıhane derdik... yine en önce inmek isteyen insanları bekledik... biraz seyrekleşince meryem kalktı yerinden ben de kalktım... o yine önde ben arkasında... ön kapıdan indik... sol tarafta bavul sırası bekliyorduk ki yanımıza uzun boylu, 30 yaşlarda bir adam geldi... zayıf ve esmer tenliydi... siyah takım elbise ve beyaz gömlekliydi... önünü iliklemişti...

meryem geldin mi dedi... evet dedi genç adam... bana dönerek bak bu sana bahsettiğim yardımcım... adı ismet... başını salladı ismet... ben de ona...

meryem ismet'e bir kart verdi... bavulumu al biz arabanın yanındayız dedi... peki efendim dedi... ismet kötü bir adama benzemiyodu... biz yazıhanenin içine girdik... ön kapıdan çıktık... kapıda onlarca araba vardı... meryem siyah bir arabanın yanında bekledi... çok lüks bir araçtı... çok geçmeden ismet de geldi... arabanın arka kapısını açtı meryem bana bin dedi. bindim... sonra meryem bindi... ismet kapıyı kapatıp bavulu bagaja koydu...

meryem neden özellikle istemi istemişti ki...

ismet arabayı çalıştırdı, meryem yemek yiyeceğiz dedi... beyoğluna gidelim dedi...

ismet peki efendim dedi...

beyoğlu dediği yer neresiydi...