siz hiç babanızın ölümünü beklediniz mi

ben bekledim.. hayatta en çok sevdiğim en çok değer verdiğim insanı kendi ellerimle toprağa gömdüm. bunları neden yazıyorum bilmiyorum ama içimde ki sıkıntıyı paylaşayım dedim. dağ gibi adamdı herşeyimdi o benim. bir derdim sıkıntım oldumu bilirdim arkamdaydı gücünü hissederdim. hayatta güvendiğim tek insandı herşeyi benim için yapardı cebindeki son parayıda beni okula göndermek için verirdi.. dağ gibi adam adı kanser olan illete yakalandığı zaman herşey bitmişti benim için. hiç bir zaman yenileceğimizi düşünmedim. güçlüydü, dayanıklıydı benim babamdı çünkü o..
ya da ne bileyim sizin babanız hiç kollarınızın arasında gözyaşı döktü mü ? hayatta yaşadığım en acı çektiğim an oydu işte. koskocaman mangal yürekli mert adam kollarımın arasında ağlıyodu. hastane hastane dolaştırdım gitmediğimiz doktor kalmadı. ona olan inancım tamdı bırakmıcaktı o beni. yine destek olucaktı bana. gitmezdi gidemezdi bırakamazdı beni..
hastane köşelerinde ölümü bekledik birlikte. ikimizinde haberi yoktu, sanki herşey iyi gidiyodu gülüyoduk birlikte keyfi yerindeydi. ama hiçte öyle olmadı ağrıları arttı konuşamaz hale geldi. doktorun istediği ilacı almak için bütün eczaneleri dolaştım ama lanet olası sistem yüzünden adam ağrıdan yerinde duramıyodu alamadım o ilacı vermediler.. o gece son gecesiydi benim eve gitmemi istedi ağrıdan yerinde duramayan adam açtı gözlerini elini kaldırdı güle güle oğlum dedi. son kez öpmüştüm onu o gece. sabah ölüm haberini aldım hayatın hiç bir anlamı kalmadı benim için o saatten sonra.. yattığın yerde huzurla uyu canım babam seni çok seviyorum.. ne zaman bilmiyorum ama elbet bir gün kavuşcaz..

dalga geçen panpalarım olabilir canları sağolsun içimden gelenleri zorda olsa yazmaya çalıştım allah kimseye böyle bi acı yaşatmasın annenizin babanızın kardeşlerinizin değerini bilin..