beyler birazcık olsun inci yazarlığının verdiği binliğimizi bir kenara koyalım ve aramızdan çoğu kişininde muzdarip olduğu dertten konuşalım.
ben öss emekçisi bir gencim. ilkokul birinci sınıfdan buyana hiç bir dostum olmadı. nedenini son 2-3 yılda gayet iyi anladım. lise hayatım boyunca yanında olduğum, zor günlerinde yardım ettiğim, yeri geldiğinde borç harç verdiğim hiç bir arkadaşım şuan beni hatırlamıyor bile nedenmi? nedeni gayet açık.
çok değer veren erken kaybeder. hayatım boyunca hep isterdim arkadaş grubum olsun onlarla vakit geçereyim. aktiviteler yapalım. ama olmadı hep kaybeden ben oldum. çok değer verdim hep kaybettim, önemsenmedim. en onur kırıcısıda kullanıldım. bu yaşa geldim ve tek tabancayım kız arkadaşım dahi olmadı bir zamanlar dolu olan çevrem şimdilerde para için aç köpek gibi bekleyen kurtlarla çevrili. oysa geçen 4-5 sene ne kadar güzeldi. tüm dostlarım(!) yanımdaydı mutlu mesut bir lise öğrencisiydim. ne zamanki okul bitti telefonum çalmaz oldu. geceleri bunun için kafamı yastığa koyup sessizce ağladığım bile oluyor.
dışarıda kolkola gezip eğlenen halı saha yapan birlikte iddaa oynayan playstation oynayan kankaları gördükçe hep burkulur içim. neyi yanlış yaptım ki? karşımdakine önem vermek onu korumak kollamak dertli günlerinde hep yanında olmak. onunla vakit geçirmek. eğer bu yaptıklarım gerçekten hata ise dostluk kavrdıbının literatürünün değişmesi gerek.
dostluk para ile değil. yürekle kalple duyguyla olmalıdır. dostluk yeri geldiğinde dostunun hayatını kurtarmaktır. yanlış yoldan çıkarmaktır. dostluk daima beraber olmak aynı şeyleri paylaşmaktır. halbuki ben bunları yapmama rağmen karşılık olarak alabildiğim 0 dost ve bir avuç keder.
aramızda var böyle yazarlar biliyorum bunu yalnız olamam ben aksi takdirde yaşama hevesimde kalmayacak. çok şey istemedim ki ben sadece sıkı sıkıya bağlı bir dost.
incisözlük oluşumu her nekadar küfürbaz olsada bizim gibi insanlar için ideal bir dost kapısı. tanımadığın yüzünü görmediğin bir kişiyle muhabbet etmek bile yeter insana ben bu sıkıntılarımdan henüz kurtulamamış olsamda, incisözlükle karşılaşmam benim için çok olumlu oldu. bu sözlük için her şeyi yaparım ben. gerçek hayatta bulamadığım dostluklar burada canlandı. insanlara karşı azalan sevgim burada perçinleşti. ve siz yazar kardeşlerim ne birinci ne ikinci ne üçüncü ne dördüncü nesil kardeşlerim. hepiniz iyiki varsınız iyiki yazarsınız.
ve son olarak modlar siz aslında her nekadar yaptığınız şeyin farkında olmasanızda da benim gibi düşünün insanlara umut kapısı oldunuz hepinizi canı gönülden kutluyorum. benim gibi bir çok umutsuz gencin hayatına azda olsa renk kattığınız için, yalnız anlarımızda bizimle olabilecek insanlarla çevrili bir portal oluşturduğunuz için iyik varsınız iyiki incisözlük var...
ve bu yazdıklarım karşısında özet geç bin diyen yazar kardeşlerim sizleri gördükçede mutlu oluyorum en azından varlığınızın bilincinde oluyorum buradasınız hep burada olacaksınız...
çok mutluyum ki hala buralarda kalan insanlar var hala yazabildiğim bir kaç cümlem ve konuşabildiğim yazarlar var 
