+isminiz nedir? yardımcım kendinizi nameless olarak kayıt ettirdiğinizi
söyledi. (buna cevap vermedi, tebessüm etti)

+peki, isminizi söylemek istemiyorsanız size nameless diye hitap edeceğim dedim. uygundur dedi ve sandalyesine daha bir yerleşti.

+neden buradasınız, yani pgibolojinizde sizi mutsuz eden şey nedir?
-sadece merak.
+nasıl yani?
-bir kaç makalenizi okudum. sosyopatlarla ilgili olan. bana beni anlatabileceğinizi düşündüm. kendimi bildiğim halde.

bu soğuk ve zarif adam karşımda bir sosyopat olduğunu öylece
söyleyiverdi. etkilenmem ise artık tedirginliğe dönmüştü.
bir bardak su içerek bozuntuya vermeden tekrar konuya döndüm.

+size hangi konuda yardımcı olmamı istiyorsunuz? dedim.
-kötü şeyler yaptım. çok kötü şeyler.
+arınmak istiyorsanız camiye, kiliseye gidin burada günah çıkarmıyoruz. dedim. (ifadesiz bir şekilde çene kemikleri birazcı sıkılaştı, buna öfkelendi, ben ise soğuk soğuk terledim. sonra gözlerime baktı ve

-Ela hanım, dünyadaki en nadide şey nedir?
+aile?
-hayır değil.
+sevgi, güç...
-hayır hiçbiri değil. dünyadaki en nadide şey 'anlaşılmaktır' çünkü
anlaşılmak karşı tarafı anlamktan fazlasıdır. inanın bana... dedi. ve devam etti cümlesine. doktor hasta gizliliğine inanarak size kendimi burada açıyorum. ben bir canavarım ötesi bir katilim.

gözlerim yuvalarından çıkar gibi oldu, kalbim hızlıca attı ve boğazım
o an bir çöl kadar kurudu. camdan yardımcıma baktım. yerinde yoktu.
bir an için kaçmayı dahi düşündüm. parmaklarım istemsizce masamda tempo tutmuş gözlerim ise buhulanmıştı. o ise sadece benim bu korkumu izledi sakince. sonra tekrar cümleye girdi.

-benden korkmanıza gerek yok, size zarar vereyeceğim.

titremem biraz geçtikten sonra toparlanarak yanıtladım.

+buradan çıktıktan sonra polise gitmemi göze alıyorsunuz yani.
-buradan çıkınca polise gitmeyeceksiniz.
+bu bir tehdit mi?
-hayır öngörü.
+neden gitmeyeceğim?
-çünkü bu odadan çıktığımızda, bana olan merakınız, toplumsal ahlak kurallarınızın önüne geçecek.

Varmı dünyada günah işlemeyen söyle
Yaşanırmı hiç günah işlemeden söyle
Bana kötü deyip kötülük edeceksen
Yüce Tanrı ne farkın kalır benden söyle

Medeniyet, insan olmak ile alakalıdır.
Öldürmek ise insani bir dürtü.

-Bay Nameless

• Bu satırlar ile son bulan bir günlük buldum bu akşamüstü.
kapağı siyah deriden yapılmış, yıpranmış sarı sayfaları olan, bir parça gotik ve dahi kaotik bir günlük.

• bu günlük, genç pgibiyatrist Ela Sürmene'ye ait ve 1 yıldan fazladır kendisi kayıp. günlüğü, aslına sadık kalarak aktarıyorum.

---

27 mayıs 2012.

Ben doktor Ela, bu akşam son hastamı da aldıktan sonra,
çıkmak için hazırlanıyordum ki, yardımcım bana söylemeyi unuttuğu
bir seansım olduğundan bahsetti.

sıkılgan bir şekilde karşıladım bunu. çünkü bu ülkede ruh doktoru olmak demek, kocasının kendisine neden çicek almadığını sorgulayan orta yaşlı kokoş kadınları istemsizce dinlerken, bir sonraki seansta uyuşturucu bağımlısı keş ergenlerin dertlerine ortak olmaktır.

sanki tüm bu sıradanlığa tepki olurmuşcasına odaya günün son seansı olan O adam, girdi.
ilk izlenim olarak; genç, kumral, iyi görünüşlü ve nazik bir adamdı.
üzerinde siyah bir takım elbise, gözlerinde ise anlam veremediğim bir ürperti vardı. kanım çekiliyor gibi hissetim o an.

bozuntuya veremezdim ve hasta koltuğuna buyur ettim kendisini.
hasta koltuğunun yanındaki sandalyeyi alarak masamın çaprazına çekip oturdu. ve 'teşekkür ederim' dedi ufak bir gülümseme ile.
açıkcası biraz gerilmiştim.

buyrun başlayalım, diyerek tebessüm ettim.