Arsa alalim surdan hikaye hoş gidiyor az hızlı yazsan panpam be o zaman efsane olacak hikaye rezzz

takipteyiz seri gelsin lütfen

Rezervasyon

Ela hanım keşke bir sosyopata bu kadar kısa sürede uyum sağlayamasaydı, belki hikaye daha gerçekçi gelebilirdi. Yinede okurken zevk alıyorum, sürükleyen bir anlatımın var. Her şey iyi güzel de şuku almak için saatlerce bizi bekletmenin manası yok be alan.

Rezervasyon

Her ne kadar betimlemeleri fazla önemsemiyor olsan da anlatımın etkileyici. Yazı tipin bana birini çağrıştırıyor ama hayırlısı. Ona da söylemiştim betimlemelere açık ol diye.

Hikayeye gelirsek, pgibolojiden anlamayan bir pgiboloğumuz var. Normaldir. Türkiye şartlarında yadırgamıyorum.
Hikaye seni nereye savuruyorsa oraya gidiyorsun bu da hikayenin önceden detaylarıyla planlanmadığını gösteriyor ama bunu da yadırgamıyorum çünkü edebiyatçılar arasında yüzyıllardır tartışılan bir konudur hikaye önceden mi planlanıp yazılmalı? Yoksa anlık mı yazılmalı? Hangisini gerçek sanatı yansıtır? Vesaire.

başka da söylenecek bişey yok diye tahmin ediyorum. Umarım hikayeyi yarıda bırakmazsın (:

Rezervasyon

Rez alalım bakalım eheheh

Hadi artık aq

Rezervasyon amk rezervasyon

Devam bekliyoruz

--spoiler--
devam ediyoruz 10 dakikaya
--spoiler--

Seri seri

arabanın bagajındaki ceset ile tekrar evinin yoluna koyulduk.
bu defa dönüş yolunu daha dikkatli izledim.
şile'de, ormanların arkasında bir dağ eviydi bu.

ne olduysa bana dönerek sana bir şey göstermek istiyorum dedi.
milyarlarca sorum vardı aklımda, neden bunları yapıyorsun, neden dünyayı istiyorsun,
neden insanlıktan nefret ediyorsun, neden ve neden... ama hiçbirini soramadım.
belli ki, anlatacağı her şeyin bir zamanı vardı.

bana göstermek istediği şey için, patikanın çatalından, sol tarafta olana girdik.
toprak yol arabayı titretiyor, uzun farlar, karşıdaki engin ağaçları olduğundan daha heybetli gösteriyordu.

yıkık dökük bir yapıya geldik ormanın içinde.
burası taştan bir evdi, ama duvarlarının yarısı yoktu.

+buraya neden geldik?
-göstereceğim şey burada.

bir süre önümden adımladı, o'nu takip ettim.
yer yer bastığım yeri kontrol etsem de, ayaklarımın altında kırılan kopmuş ağaç parçaları
beni tedirgin ediyordu.

daha sonra önümde durdu ve yerdeki ağaç parçalarını sağa sola kaldırdı.
ardından yerden demir bir tutacağı kavradı ve kaldırdı.
aşağı doğru inen ufak bir tünel açıldı.

daha ne kadar şaşırabilirdim bilmiyordum.
yutkundum. ve soğuktan üşümüş kollarımı ovuşturarak onun arkasından merdivenden
yerin altındaki bu tünele indim.

etraftaki mumları yaktı.
bir süre etrafı inceledim. korkutucu bir mağaraydı. bu canavarın mağarası.
plağı taktı ve bu çalmaya başladı.

https://youtu.be/Zi8vJ_lMxQI?t=60

kafamı sola çevirdiğimde ise hayatımın en korkutucu anını yaşadım.

gördüğüm şeyi nasıl tarif edebilirim bilmiyordum.
onlarca ceset vardı, onlarca... hepsi 5 adet masaya ve sandalyelere dikilmişti.
çoğunun yüzünde öldürüldüğü anın dehşet dolu ifadesi vardı,
bazılarını ise yine yüzlerini gerdirerek gülümsetmişti.

uzaktan bakıldığında bu ölülerin oturduğu bir cafeydi.
kimisinin eline kahve bardağı dikmişti.
kimisinin elinde sandviç vardı.

kendi dünyasını dizayn etmişti burada. ölülerden kurulmuş bir cafe.
çığlıklar içinde kaçmaya çalıştım. ama kapı kapalıydı.
evet bir seri katilden fazlasıydı. tamamıyla bir pure evil yani safiyane kötülük durumu vardı.

çığlıklarım 5 ya da 6 dakika sürdü. tansiyonum düşer gibi oldu.
o ise ihtiyarı o arada gidip bagajdan alıp getirdi.
onu da çırıl çıplak soyarak masadaki tek boş sandalyeye dikti.

ihtiyarın yüzüne ifade vermeedi. o ifadeyi sevmişti anlaşılan.

sonra bana dönerek ilk defa bilgi birikimini açarçasına bir konuşma yaptı.

https://www.youtube.com/watch?v=Zl9FTlKK1e0

yanıma kadar adımladı ve soğuk elleriyle yüzümü tuttu.
sakinleş dedi.
gözlerinde taklit edilemeyecek bir şefkat vardı.
sakinleştim dakikalar sonra.

titreyen bir sesle neden yapıyorsun bunları dedim. bana dönerek o konuşmayı yaptı.

neden mi? evrendeki her şey nedensellik üzerinedir. ben insanlıktan hep nefret ettim.
pragmatist, çıkarcı ve yalancı ademoğulları, nezaketten uzak, saygısız yaşayan siz.
sanata dair hemen hiçbir şey bilmeyen, dünyaya hiçbir şey vermeden dünyanın her şeyini alan, bu ihtiyar gezegeni sömüren siz... çoğunuz için hiç umut yok.

kimsin sen diyebildim sesim titrerken.

''kimim? ben boticelli'Nin ateşsiz cehennem tablosundaki ateşim. ben mona lisa'nın belindeki el,
picasso'nun asimetrik resimlerindeki simetriyim, ben iskender'in tek dünya hayaliyim,
ben wilde'ın aforizmaları, nietzche'Nin beynini kemiren cevabım. ben insanoğlunun hakettiği şeyleri onlara verirken bunlardan haz alanım

-sen şeytansın dedim korkuyla.
+hayır... ben tanrıyım

diye cevapladı. tüm bu narsistliği hak ediyor gibiydi ama yine de sinir bozucu bir narsistlikti.

buna istinaden.sen tanrı değilsin, sadece bir yamyamsındedim.

yamyamlık, bir türün kendi türünü yemesi sonucu yapılacak bir çıkarımdır. henüz hiç insan yemedim'' dedi.

espri yaptı ama durum tespiti olması beni ürperti.
artık sadece uzaklaşmak istiyordum.

tekrar nameless'ın evine döndük.

Şruraya bir rezimi alayım

1 saat 9 dakika olmus hadi lan

pampa devam et okuyoruz

2 gün olmuş baya geç kalmışım aq