Varmı dünyada günah işlemeyen söyle
Yaşanırmı hiç günah işlemeden söyle
Bana kötü deyip kötülük edeceksen
Yüce Tanrı ne farkın kalır benden söyle

+isminiz nedir? yardımcım kendinizi nameless olarak kayıt ettirdiğinizi
söyledi. (buna cevap vermedi, tebessüm etti)

+peki, isminizi söylemek istemiyorsanız size nameless diye hitap edeceğim dedim. uygundur dedi ve sandalyesine daha bir yerleşti.

+neden buradasınız, yani pgibolojinizde sizi mutsuz eden şey nedir?
-sadece merak.
+nasıl yani?
-bir kaç makalenizi okudum. sosyopatlarla ilgili olan. bana beni anlatabileceğinizi düşündüm. kendimi bildiğim halde.

bu soğuk ve zarif adam karşımda bir sosyopat olduğunu öylece
söyleyiverdi. etkilenmem ise artık tedirginliğe dönmüştü.
bir bardak su içerek bozuntuya vermeden tekrar konuya döndüm.

+size hangi konuda yardımcı olmamı istiyorsunuz? dedim.
-kötü şeyler yaptım. çok kötü şeyler.
+arınmak istiyorsanız camiye, kiliseye gidin burada günah çıkarmıyoruz. dedim. (ifadesiz bir şekilde çene kemikleri birazcı sıkılaştı, buna öfkelendi, ben ise soğuk soğuk terledim. sonra gözlerime baktı ve

-Ela hanım, dünyadaki en nadide şey nedir?
+aile?
-hayır değil.
+sevgi, güç...
-hayır hiçbiri değil. dünyadaki en nadide şey 'anlaşılmaktır' çünkü
anlaşılmak karşı tarafı anlamktan fazlasıdır. inanın bana... dedi. ve devam etti cümlesine. doktor hasta gizliliğine inanarak size kendimi burada açıyorum. ben bir canavarım ötesi bir katilim.

gözlerim yuvalarından çıkar gibi oldu, kalbim hızlıca attı ve boğazım
o an bir çöl kadar kurudu. camdan yardımcıma baktım. yerinde yoktu.
bir an için kaçmayı dahi düşündüm. parmaklarım istemsizce masamda tempo tutmuş gözlerim ise buhulanmıştı. o ise sadece benim bu korkumu izledi sakince. sonra tekrar cümleye girdi.

-benden korkmanıza gerek yok, size zarar vereyeceğim.

titremem biraz geçtikten sonra toparlanarak yanıtladım.

+buradan çıktıktan sonra polise gitmemi göze alıyorsunuz yani.
-buradan çıkınca polise gitmeyeceksiniz.
+bu bir tehdit mi?
-hayır öngörü.
+neden gitmeyeceğim?
-çünkü bu odadan çıktığımızda, bana olan merakınız, toplumsal ahlak kurallarınızın önüne geçecek.

--spoiler--
sigara sonrası devam edecek
--spoiler--

rezerve

efsane yazarın efsane hikayelerinden biri olmasını diliyorum..

https://www.youtube.com/watch?v=zPXinFjtIyg

nameless'ın bu tavrı karşısında sakinliğimi koruyama karar verdim.
derin bir nefes vererek toparlandım ve tekrar sorularıma geçtim.

+bana kendinizden bahseder misiniz dedim.
-anlatmayı bilen hiçbir insan kendisinden bir süre zarfında bahsedemez.bu yıllar alır. siz neleri
merak ediyorsunuz?

- hobileriniz var mı?
+piyano çalmayı ve yemek yapmayı seviyorum.
- piyano demek, güzel enstrüman.
+piyano müziğin kendisidir, geri kalanlar enstrümandır.
-peki. gerçekten bir katil misiniz?
+sizce?

o an tekrar sakinliğimi kaybettim ve kalbim tekrar korkuyla doldu.
yardımcım ortalarda gözükmüyordu ve dairede tek olduğumu hissediyordum.

-neden bana geldiniz, sadece sosyopati ile yazdığım makaleler mi sebep oldu buna, bir çok
ruh doktoru var, neden buradasınız?
+beni siz davet ettiniz. bilmeden. diye cevapladı.
-seans burada bitmiştir, rica ediyorum gidin. ben bu kadarını kaldıramıyorum. (deyip ayaklandım)

pekala şeklinde yanıtladı. benim doktor kartlarımdan birini masamdan aldı ve arkasına
telefon numarasını bıraktı. geldiği büyük nezaketle teşekkür ederek çıktı.

ardından toparlanıp kendimi otoparktaki araba attım. hızla sürdüm.
biraz sakinleşince arabayı bir yere çekerek inip yağmurda yürüdüm.
kalbimin atışı hala korku doluydu. ama enteresan bir şekilde o'nu bir daha görmek istiyordum.
yağmur ve soğuk altında bir süre yürüyüp evime döndüm.

evime girer girmez ön kapıyı ve bahçe kapısını kilitledim.
panik atağa yakın bir hissiyatla mutfağa kahve makinasının başına adımladım.
ıslak ve üşümüş vücudumda anlamlandıramadığım bir gariplik vardı.
tüm atomlarım benden çekiliyordu sanki.

sonunda elim garip bir şekilde çantama gitti ve numarasını yazıp bıraktığı kartı aldım.
saat gece 01'27'de kendime anlam veremesem de o mesajı attım.

iyi geceler, ben doktor ela, müsait olduğunuzda dönün mesajıma
mesajı yazıp telefonu bıraktığım an, telefon çaldı.
nabzımın yüksekliği alt kattan duyulabilecek şekildeydi.
telefonu bu kaotik tuh hali içinde açtım.

+mesajınızı aldım ela hanım.
-öyle mi, yalnız geç bir saat oldu. mesajla dönmenizi tercih ederim.
+kapıyı açın ela hanım.

telefon elimden düştü. panikleyerek zaten kitli olan kapımı bir daha kilitlemeye çalıştım.
20 dakika kadar aramadı ve mesaj atmadı. sanırım sakinleşmemi bekledi.
daha sonra otomatiğe basarak binaya girmesini sağladım.

Rezzzzzz

adımları apartmanda yankılandıkça gerilimim artıyordu.
neden o mesajı attığımıı en ufak bir nedene dayandıramıyordum.
sonunda karşımda belirdi.

+iyi geceler ela hanım. girebilir miyim?

korkumu saklayan ama merağımı kapatamayan bir gülümsemeyle 'tabii' dedim.
sanki her şey planı dahilindeydi, sanki onun dünyasında engeller arasında yorulan
ufak deney fareleriydi insanlık. tüm o nezaketinin altında sakladığı canavar yalnızca
öfkelendiğinde dudak kenarlarından ve sıktığı çene kemiklerinden kendini belli ediyordu.
ama genel anlamda kusursuz bir duygu durum saklayıcısıydı.

salonuma geçerek oturduk. kendisine o arada kahve isteyip istemediğini sordum.
8'de 1'ü sütlü bir kahve istedi. böyle ufak detayları belli ki seviyordu.
neyse ki sonunda biraz sakinleşmiştim.

yer yer, şu an evimde sosyopat bir seri katil var deyip ürpersem de, bana zarar vermeyeceğini
bir şekilde hissettirmişti.

27 Mayıs a şuku

Okurum rezz

Guzel devam

Reserved

Sensen okurum kanka

Gfhhgfdk

Rez bir ara okurum.

REZZZZZZZZZZZZZZZZ

Reziiiş

alan garrner mı devam hocam bu adam işini biliyor