entry link

http://www.incisozluk.com...h-ettim-anlat%C4%B1yorum/

12 den sonra tam gaz devam

Patron için feda olsun her şey

Tam ağlamaya ihtiyacım olduğu zaman da geri dönüyor...

Up up up up.

Hazırlıklar başlamıştı annem babam umrumda değildi onları arkada bırakma korkusu yoktu sadece kendimi düşünüyordum bi tek kardeşim o vardı aklımda onun yanında destekçisi olamayacaktım

Yaz tatili bitiyor herkes den bol bol nasihatlar alıyordum daha doğrusu alıyormuş gibi yapıyordum, bavullarımı koydum kenara biletimi aldım. ilk defa uçağa binecektim bakma korkuyordum aslında ama her şeyin bir ilki vardir ya hemen gelir hemen gider hiç kalmaz o hissettiğin şeyler yok olur bi anda...

izmire gelmiştim havaalanın kapısına bakan tren istasyonuna doğru yöneldim, çok yabancıydım buralara ama sanki tatilden dönen izmirli gibi de özgüvenliyimdim

ren garının içindeki gişe den kentkartımı almıştım önceden araştırdığım yerde inip doğruca yurduma yerleşmeyi planlıyordum, izmir e gelmeden önce kızların güzel olduğunu duymuştum ama abartıdan ibaret olduğunu düşünüyordum hep

Oysa ilk indiğimden itibaren gözlerimi alamıyordum onlardan yinede pek bakmamaya çalışıyordum x)))

Yurduma yerleşmiştim her şey beklediğim gibiydi oda da bi tane üst dönemden lavuk vardı geçici olarak kalıyormuş baya kafa kıyak bir eleman çay içer misin dediğim ot varsa ot içerim diyen cinsten...

Ne olacaktı benim burdaki yaşantım ailemi gururlandıran bir evlat mı yoksa arzularına kendini kaptıran bir canavar mı

Devlet yurdunda kalıyorum çünkü aileme yük olmak istemedim arkada tek dert bile kalsın istemedim önüme bakmalıyım, isteklerime ulaşmam gerekiyor...

Nasıl ama zütü başı dağıtarak mı yoksa bir kıza peşinden sürüklenerek mi?

Hayır hiçbiri olmamalıydı

Odaya geçtiğimde otçu oda arkadaşım abdullah dikkatimi çekmişti ilk zamanlar görmezden gelmek en iyisiydi belkide ama biraz toparlanması gerekiyor du zira otçu Apo odayı ahırdan halliceye çevirmişti

Üniversitenin başlamasına 1 hafta kalmıştı epey heyecanlıydım o zamandan istifade izmiri öğrenme planını kafaya koymuştum taa ki başıma gelecekleri bilmeyerek...

REZERVED

Eylül ayının ortalarıydı ingilizce sınavlarını veremediğim için bir de hazırlık okumak zorundayım, başıma belayı almıştım aslında belaları çekmek gibi de bir lanetim vardı ama yüzleşmem gerekiyordu korkumlarımla, geleceğimle...

izmire baktığımda garip bir yerdi büyük şehir den geliyordum belki ama insanların yardımcı olmasına, dayanışma halinde olmasına pek de alışkın değilim

ilk günler güzel geçmişti, her şey tıkırında gayet yatağa yatılıp gözleri kapatılıp hayal etme modundaydı, pek de beceremezdim hayal etmeyi nasıl sa hep orada kalacak neden kandırayım ki kendime..

Odamız 4 kişilik şartları iyi olan bir yurttu, bir gün yurda geldiğimde yeni birinin yerleştiğini gördüm, yayılmış yatağına bilgisayarını koymuş göbeğine ferre izler gibi hali vardı, selam verdim ama o 3 saniye de otçu abdullah gibi çıkmamasını ümit ettim zira 2. bir manyağa kaldıracak taakatim kalmamıştı.

Adı erdinç miş oda benim gibi istanbul dan geliyor ve biraz soğuk gibi de dursa aslında iyi biri, onunda hazırlık okuyacağını öğrendim bu beni epey mutlu etti

Bakalım içimde bir his var Erdinç le iyi dost olacağız gibi...

Akşam öğrencisiydik biz diğer adıyla ikinci öğretim dersimiz 5 de başlar 10 da biterdi, bundan hem memnundum hemde endişeli, akşam vakti üniversite hayatının ölü olacağı korkusu vardı içimde hep

Öğlen gibi kalktık, kıyafetler ütülendi hazırlandık kızlar gibi, saçlar yapıldı parfümler sıkıldı..

Evet ilk intiba çok önemliydi nasıl göründüysen öyle akılda kalırdın

Otobüse atladık yolumuz biraz uzundu erdinçle ne olur ne biter diye konuşuyorduk bakma aslında ikimiz de afacan çocuklar gibi heyecanlıydık çaktırmıyorduk sadece kendimize bile hatta

Okula geldiğimizde dersin başlamasına 30 dakka gibi bir süre vardı ondan istifade hazırlık fakultemizin hemen yanındaki cafe ye oturduk birer çay içtik. ikimizin sınıfları farklıydı ama molalar da hep beraber olacaktık arka çıkacaktık birbirimize aslında bunu kararlaştırmadık sadece biliyorduk

Sınıfa geldiğimde sınıf doluydu 30 kişiydi mevcut lise sınıflarından halliceydi inek arkadaşlarımız kapmıştı ön sıraları bense orta yerin 3 arka sırasında kendime yer buldum

Heyecanlıydım hala ama ne olacak ne bitecek korkusu yüzünden diye değil nasıl insanlardı anlaşabilecek miydik? Bir sınıf olabilecek miydik?

Bunları düşüne dururken kafamı sola çevirdim, kaskatı kesildim gördüğüm manzarayla inanamadım tekrar başımı tahtaya doğru çevirmiştim ama neydi o gördüğüm nasıl bu kadar basitti...

Upupupuupu

Herkes görsün gelsin başlığa

Allah kaza bela vermez ise bu gece hasret bitiyor kaldığım yerden devam ediyorum hikayeme, herkesi beklerim

Bir ömür boyu bekleriz incirin nadide yazarını

Up up up.

Sp reyis üşüyoruz sensiz

Patron is back

Takipteyiz şuan

rez rez buralar değerlenecek

Sarışın 180 boylarında yeşil gözlü bir kız ismi buse imiş izmirliymiş evet aşık olmuştum yada öyle olduğunu düşünüyordum böyle bir şey beklemiyordum, arayışta değildim canımın sıkılmaması için takılabileceğim birileri yeterdi

O nerden çıkmıştı neden bu kadar etkilendim zütü başı dağıtmanın sırası değildi kafamda dinozorla gibişe dursun

O an için konuyu perdelemiştim eğer onu düşünürsem güçsüz duruma düşerdim..

Birer birer hocalar derslerine girdiler çıktı iki tanesi çok dikkatimi çekmişti aslında Niyazi hocaydı garip bir adamdı ama ilk dakikadan itibaren bir abi gibi gözüktü gözüme gerçekten öyle olabilir miydi dertlerimizi paylaşan bize yardımcı olabilecek cinsten

Molalarda erdinçle takıldık iyiydi havaya girmiştik o sınıfından veryansın ediyordu hep

- Abi hep kezbanlar diye

Onu yatıştırmıştım sonuçta 10 larca sınıf vardı hatta sınıfından birinden hoşlanmak en büyük hataydı belkide bu hataya ilk dakikadan düşmüş olmanın sersemliğindeydim. O gün pek bi şey olmadı sonra yurtlarıma dönmüştük

Erdinç ağzımı yokluyordu

- Sistemin patronu var mı güzel hatun
- Yok kanka yaaahaaa ne kızı

Deyip geçiştirmiştim aslında belkide onunla paylaşıp fikrini almalıydım ama önce kendimle yüzleşmeliydim..

Ortaokul ve lise dönemin de basketbol la aram iyiydi hep, 1 yıl kadar nacizane profosyonel bir spor hayatım da olmuştu, bunu üniversiteye taşımak istiyordum.

Okulun başlamasına 3-4 gün kalmıştı, her gün yaptığımız şey aynıydı erdinçle sabah kalkar biraz sağda solda takılır öğleden sonra basketbol oynardık. Bu geçen zamanda yeni insanlarlada tanışıyordum kâh 1 gün sonra bitiyordu tanışıklık kâh hâla sürüyordu. Kimi ne düşündüğünü ne istediğini kestirmek zor du ama bildiğim bir şey varsa da oda herkesin birbirine ihtiyacı olduğuydu.

Benimse sadece hedeflerim vardı...

Yalnız olmayı seviyordum hiç değilse dost kazığı yemezdim o zaman hiç değilse üzemezdi kimse beni değerli bir şeydi aslında yalnız kalmayı sorun etmemek

Günler birbirini kovaladı ve artık yarın okulum vardı heyecanlıydım kim heyecanlanmaz ki düşünsene herkes farklı yerden gelmiş kimse kimseyi neredeyse tanımıyor, yeni bir hayatın temeli burada atılabilir di

Peki ben atabilecek miydim gerçekten?

Yoksa derme çatma yaptığım inşayı yerle bir mi edecektim...

Rezerved