Devlet yurdunda kalıyorum çünkü aileme yük olmak istemedim arkada tek dert bile kalsın istemedim önüme bakmalıyım, isteklerime ulaşmam gerekiyor...

Nasıl ama zütü başı dağıtarak mı yoksa bir kıza peşinden sürüklenerek mi?

Hayır hiçbiri olmamalıydı

Odaya geçtiğimde otçu oda arkadaşım abdullah dikkatimi çekmişti ilk zamanlar görmezden gelmek en iyisiydi belkide ama biraz toparlanması gerekiyor du zira otçu Apo odayı ahırdan halliceye çevirmişti

Üniversitenin başlamasına 1 hafta kalmıştı epey heyecanlıydım o zamandan istifade izmiri öğrenme planını kafaya koymuştum taa ki başıma gelecekleri bilmeyerek...

REZERVED

Eylül ayının ortalarıydı ingilizce sınavlarını veremediğim için bir de hazırlık okumak zorundayım, başıma belayı almıştım aslında belaları çekmek gibi de bir lanetim vardı ama yüzleşmem gerekiyordu korkumlarımla, geleceğimle...

izmire baktığımda garip bir yerdi büyük şehir den geliyordum belki ama insanların yardımcı olmasına, dayanışma halinde olmasına pek de alışkın değilim

ilk günler güzel geçmişti, her şey tıkırında gayet yatağa yatılıp gözleri kapatılıp hayal etme modundaydı, pek de beceremezdim hayal etmeyi nasıl sa hep orada kalacak neden kandırayım ki kendime..

Odamız 4 kişilik şartları iyi olan bir yurttu, bir gün yurda geldiğimde yeni birinin yerleştiğini gördüm, yayılmış yatağına bilgisayarını koymuş göbeğine ferre izler gibi hali vardı, selam verdim ama o 3 saniye de otçu abdullah gibi çıkmamasını ümit ettim zira 2. bir manyağa kaldıracak taakatim kalmamıştı.

Adı erdinç miş oda benim gibi istanbul dan geliyor ve biraz soğuk gibi de dursa aslında iyi biri, onunda hazırlık okuyacağını öğrendim bu beni epey mutlu etti

Bakalım içimde bir his var Erdinç le iyi dost olacağız gibi...

Ortaokul ve lise dönemin de basketbol la aram iyiydi hep, 1 yıl kadar nacizane profosyonel bir spor hayatım da olmuştu, bunu üniversiteye taşımak istiyordum.

Okulun başlamasına 3-4 gün kalmıştı, her gün yaptığımız şey aynıydı erdinçle sabah kalkar biraz sağda solda takılır öğleden sonra basketbol oynardık. Bu geçen zamanda yeni insanlarlada tanışıyordum kâh 1 gün sonra bitiyordu tanışıklık kâh hâla sürüyordu. Kimi ne düşündüğünü ne istediğini kestirmek zor du ama bildiğim bir şey varsa da oda herkesin birbirine ihtiyacı olduğuydu.

Benimse sadece hedeflerim vardı...

Yalnız olmayı seviyordum hiç değilse dost kazığı yemezdim o zaman hiç değilse üzemezdi kimse beni değerli bir şeydi aslında yalnız kalmayı sorun etmemek

Günler birbirini kovaladı ve artık yarın okulum vardı heyecanlıydım kim heyecanlanmaz ki düşünsene herkes farklı yerden gelmiş kimse kimseyi neredeyse tanımıyor, yeni bir hayatın temeli burada atılabilir di

Peki ben atabilecek miydim gerçekten?

Yoksa derme çatma yaptığım inşayı yerle bir mi edecektim...

Akşam öğrencisiydik biz diğer adıyla ikinci öğretim dersimiz 5 de başlar 10 da biterdi, bundan hem memnundum hemde endişeli, akşam vakti üniversite hayatının ölü olacağı korkusu vardı içimde hep

Öğlen gibi kalktık, kıyafetler ütülendi hazırlandık kızlar gibi, saçlar yapıldı parfümler sıkıldı..

Evet ilk intiba çok önemliydi nasıl göründüysen öyle akılda kalırdın

Otobüse atladık yolumuz biraz uzundu erdinçle ne olur ne biter diye konuşuyorduk bakma aslında ikimiz de afacan çocuklar gibi heyecanlıydık çaktırmıyorduk sadece kendimize bile hatta

Okula geldiğimizde dersin başlamasına 30 dakka gibi bir süre vardı ondan istifade hazırlık fakultemizin hemen yanındaki cafe ye oturduk birer çay içtik. ikimizin sınıfları farklıydı ama molalar da hep beraber olacaktık arka çıkacaktık birbirimize aslında bunu kararlaştırmadık sadece biliyorduk

Sınıfa geldiğimde sınıf doluydu 30 kişiydi mevcut lise sınıflarından halliceydi inek arkadaşlarımız kapmıştı ön sıraları bense orta yerin 3 arka sırasında kendime yer buldum

Heyecanlıydım hala ama ne olacak ne bitecek korkusu yüzünden diye değil nasıl insanlardı anlaşabilecek miydik? Bir sınıf olabilecek miydik?

Bunları düşüne dururken kafamı sola çevirdim, kaskatı kesildim gördüğüm manzarayla inanamadım tekrar başımı tahtaya doğru çevirmiştim ama neydi o gördüğüm nasıl bu kadar basitti...

Sarışın 180 boylarında yeşil gözlü bir kız ismi buse imiş izmirliymiş evet aşık olmuştum yada öyle olduğunu düşünüyordum böyle bir şey beklemiyordum, arayışta değildim canımın sıkılmaması için takılabileceğim birileri yeterdi

O nerden çıkmıştı neden bu kadar etkilendim zütü başı dağıtmanın sırası değildi kafamda dinozorla gibişe dursun

O an için konuyu perdelemiştim eğer onu düşünürsem güçsüz duruma düşerdim..

Birer birer hocalar derslerine girdiler çıktı iki tanesi çok dikkatimi çekmişti aslında Niyazi hocaydı garip bir adamdı ama ilk dakikadan itibaren bir abi gibi gözüktü gözüme gerçekten öyle olabilir miydi dertlerimizi paylaşan bize yardımcı olabilecek cinsten

Molalarda erdinçle takıldık iyiydi havaya girmiştik o sınıfından veryansın ediyordu hep

- Abi hep kezbanlar diye

Onu yatıştırmıştım sonuçta 10 larca sınıf vardı hatta sınıfından birinden hoşlanmak en büyük hataydı belkide bu hataya ilk dakikadan düşmüş olmanın sersemliğindeydim. O gün pek bi şey olmadı sonra yurtlarıma dönmüştük

Erdinç ağzımı yokluyordu

- Sistemin patronu var mı güzel hatun
- Yok kanka yaaahaaa ne kızı

Deyip geçiştirmiştim aslında belkide onunla paylaşıp fikrini almalıydım ama önce kendimle yüzleşmeliydim..

Upuououupuoo

rez rez buralar değerlenecek

Hoşgeldin patron.