Bir gün Sirkan bin inciye adlı hanım kızımız evden dışarı ekmeg almaya çıkmış. Tek başına gidiyor imiş lakin bakgala doğru yürür iken yolda kimsenin var olmadığını görmüş. Ve demiş ki; "Ey inciye sen bu yolda baban ile gidseydin herkez olurdu ama teg gidince kimse yok bak ne namuslu adamlar var senin geleceğini görünce sapıglık olmasın diye dışarı bile çıgmadılar" demiş. Bir kac adım atdıgdan sonra eline aynasını almış ve o nur yüzlü suradına bakmış ve işte o an olduğunu bile hissedmediği bir olay olmuş mahallenin bütün laikci cehapeli sapıgları inciyeye tıren yabmış ve bunu gören inciye dayanamamış kelime i şehadet getirip folloş olmuş zütünün aşırı kanamasından geberip gitmiş.
Edit: Beşinci boyud müziği ile dinleyerek okumanızı tavsiye ederim