1-) BAŞLANGIÇ

Saat 04:00 ı gösteriyordu ve yataktan fırlamıştım kulak tırmalayan sire sesi belediye hoparlöründen tüm mahalleye dağılıyor adeta ruhumun derinliklerine işliyordu

Etraf kapkaranlık bir şekilde yürümüye başladım . Sinirle seslendim.

- Anne Baba... (Korkuç bir sessizlik... ) Bunun üzerine
Telefonumun flaş ışığını açıp uzun holümüzde seyre çıktım.

Hay amk mobil verim açık kalmış şarjım yarı yarıya azalmıştı.
Hemen sözlüğe girdim yeniler e tııkladım.
Son başlık 1 saat önce açılmıştı. oğlum çok garip şeyler oluyorlan
Bu da neydi amk serkan sözlüğü satıp hawaiye gitmiş olamazdı.

Siren susmayasıca çalıyordu. Annem babam ve veled kardeşim saatin dördünde evde yoklardı .
Merdivenlerden aşağı indiğimde evin kapısı sonuna kadar açıktı. Flaşım sadece görüş alanımı aydınlatıyor başka yeri göremiyordum .

Tekrardan seslendim bu sefer sesim titredi.
-Anne ,Baba... (sessizlik..)

Apartmanı keşfe koyuldum merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Amacım ne olup bittiğini öğrenmekti.

ilk adımların alt kata ulaştığında flaşı daire kapısına yönlendirdim . Sonuna kadar açıktı...
Hızlı adımlarla aşağı kata indim her baktığım kapı açık çıkıyordu.

Ne oluyordu amk herkes nerdeydi ...

Edit: Hikaye bitmiştir.
hikayeye yeni başlayan arkadaşlar https://youtu.be/m_NOgnliHqI bu müzikle dinlerse daha çok keyif alırlar

Edit 2: 2 si için rez alın beyler bayanlar (varsa)

Çok yakındaa...

Edit 3: Beyler 00:00 da başlıyorum. O zaman başlığa gelin trendin tepesine vurduralım

Edit 4 : Beyler saati öne çekmek zorudayım işim çıktı. Maçta var saat 10 da başlasam olur mu
Olur veya olmaz yazın

Edit 5: 2.ye başlıyorum pampalarım buyrun link http://www.incisozluk.com...F%C4%B1nda-uyuyordumm/16/

Hızlıca karanlık sokağa çıktım. gökyüzünde yıldızlar huşu içinde dans ediyordu. Bir 5 saniyelik kitlenmeden sonra flaşıma evimizin sağ tarafından bulunan ve 3 yolun kesiştiği parka yönlendirdim .

Bunlar benim bildiğim ölümcül deney veya ben efsaneyim sahnelerine benziyordu. Garip olan şey ortalıkta zombi değil canlı köpek veya hayvan dahi yoktu.

Bu düşüncelerle kafamı yorarken sirenler aniden sustu. Ne oluyor amk diyerek içime doğan ürperti ve korkuyla cılız bir şekilde bağırdım.

-Kimse var mı (... )

Doğru eve koştum ne oluyor ne bitiyor derken evime koşup kendimi bana güven veren yatağa attım

Şarjım bitmek üzere bir şekilde sabah olmasını bekleyecektim.

Ortalık çarpışan araba pisti gibiydi. Arabaların çoğu ilerdeki keskin virajı alamadıkları için karşıdaki apartmana çarpıp onu yıkmışlardı.

Hemen karşima çıkan ön burnu yamulmuş arabaya doğru koştum.

- Kimse var mı (... )

Sürücü koltuğu bomboştu. ilerdeki arabada öyleydi. Sonraki sonraki ve sonraki de.
Bütün bu insanlar aniden nereye kaybolmuş olabilirlerdi.
Ana yoldan tırsak tırsak uzaklaşarak yan caddeye geçtim. Dedemlerin evi bize 200 metre uzaklıktaydı. Ayaklarım zütüme vura vura oraya koşturuyordum şimdi.

Dedem oldukça yaşlıydı ve her hafta bir teyzem sırayla dedemi bakardı. Bu yüzden dedem evden çıkmaz onlarda mutlaka birileri olurdu.
Eve geldiğimde nefes nefese kalmıştım apartman kapısı sonuna kadar açıktı.
Dedemlerin ev ilk kattır beyler. ikişer üçer çıktım hasgibtir ev kapısı da açıktı. evin içine ayakkabılarla daldım.
Ev de kimse yoktu. çaresizce caddeye indim.

Herkes nerdeydi amk derken karşı caddeden kahkaha sesi geldi...

Tüm duaları okumaya başladım. Fatiha sübahneke ayet el kürsi.
150 bin nüfusluk bir şehri de cinler kaçırmış olamazdı ya amk

Dedemin evine tekrar geri döndüm. Dedem gibi titiz bir adımın mutlaka acil yardım dolabı olurdu. Elimi boydan boya sargıyla sardım sanırım dikiş gerekecekti ama amk soktuğumunu ilçesinde doktor değil köpek kedi bile yoktu.

Güneş tepeye yaklaşmıştı . Her zaman duyduğum ezan sesi yerine rüzgar ve yaprak hışırtısı vardı.
Ne derseniz diyin ama insanoğlunun gürültü olmayınca doğanın ahenkli sesi hakikaten baka bir huzur kaynağı.

Ekmek bıçağımı alıp 400 metre uzaklıktaki çarşıya yürümeye başladım.

Dükkanlara kepenk vurlu halde olması bana şu çernobildeki hayalet şehri hatırlattı amk kesin Allah beni lanetlemişti.
O threesome ferresinu izlememeliydim bunları düşünürken de bir taraftan gülüyordum.

Her apartmanı kontrol ede ede gittiğimden 3 4 saat eğlendim.

O sırada sirenler tekrar çalmaya başladı ne oluyo amk kafama giren uğultu (Uğultu: https://youtu.be/PZGmsJiGGj8 )
sirenlerin sesini bastırıyordu.

-Gözlerim aniden karardı ve bayıldım ...

+HAV HAV HAV HAVHAV... HAV HAVHAV

Kendime geldiğiminde köpek sesleri tüm şehri istila etmişti. Çöpler darmadığın edilmiş. ve karşı caddeden bana doğru gelen 5 çift göz ay ışıyla parlıyordu. Onları kaçıran her neyse şimdi tekrar geri gelmişlerdi.

Oldukça açtılar aynı zamanda karşımdaki apartmana girip kapıya kapattığım anda kapının önüne üşüştüler .
Sayıları 2 düzine kadar vardı. Anlaşılan geceyi burada geçirecektim .
Karanlıkta ellerimle duvarları yoklaya yoklaya doğru adımı atabilmek için adeta sürünüyordum .
Kapılar sonuna kadar açı olduğundan daireyi girmem kolay oldu.
Kendimi koltuk sandığım şeyin üstüne attım. Hemen uyumuşum .

Saatler sonra apartmanın bodrumundan gelen çığlıkla uyandım

2-) ONLAR

Hayatımda belki dönüm noktaları olmuştu yakınlarımı kaybetmem uyuşturucuya baslamam. He ne olursa olsun insanoğlunu hayata bağlayan temel şey yaşama içgüdüysuydu.

Bana da belki etki eden temel şey buydu.
Yol boyunca yol kenarlarına devrilmiş. Hurda yığınına donmus araclar adeta bana dogal engel oluyorlardi.

Altimda audi olmasina karsin bu yollarda ibreyi sona vurdaramamakta ben kahretmiyor degildi.

ilk adım manisa izmir ve daha guneylere inmekti ordan herhangi bir insanla karşılasmassam memleketin baskentine orduya ve diger kurumlara gidecektim. 7 milyarlik insan nufusu icinde tek kalan ben olamazdim.
Elbet insana rastlayacaktim bir yandan bunları düşünürken yine o uğultu ...

El frenini istemsizce cektim .. Yine bayılmıştım

abahleyin hiç uyumamış bir şekilde yataktan kalktım
Aklımda olan deli düşünceler korkudan adrenalin salgılanmasını olağanüstü derecede arttırmıştı.

Emin olmak için tekrar seslendim.

-Anne , Baba (... )

Aşağıya inip kendime buzdolabından güzel kahvaltılık şeyler hazırladım. Bir güzel karnımı doyurdum.
yaşadığım şehir manisanın ücra bir ilçesiydi. Medeniyet kaybolduğundan beri ortada ne elektrik ne de internet vardı .

Emin olmak tekrar inciye girmek istedim şarjım bitmişti.

Sıra şehirde güzel bir atmaya gelmişti. insanlar zombiye dönüşmüşse ki bu olası bir tahmindi. Bu yaraklara oturduğumun güzel bir açıklamasıydı.

Yanıma ne olur olmaz amk bıçak filan aldım. Zombilerin sağı solu belli olmaz sonuçta.

Tekrar sokağa indim. Arabalar yerinden kıpırdamamıştı. Evimize yakın olan 50 metrelik ana yola çıktığımdaysa...

O anki sinir ve öfkeyle gülen karaltıya doğru hızlı depar attım.
Karaltı koşmaya başladı o önden ben arkadan. Aşağı caddedeki parka kadar koşturduk.

Mahallenin delisi atillayı yakalamıştım amk. Koskaca şehirde kala kala bir deli kalmıştı

-Herkes nerede ne oldu şehirde (omuzlarından sarsıyordum)

+Hahahah herkes için geldiler onları yakaldılar ve zütürdüler onlardan kaçamazsın küçük adam çünkü onlar her yerdelerr.

-Kim onlar onşar kim (var gücümle sıkıyordum adamı)

+ Allaha sığın küçük adam o bizi test ediyor o bizi sınıyor işte orda yukarda..

masmavi gök parlıyordu başımı aşağı indirdiğimde ellerimden kan akıyordu. Elimde cam parçası avuç içimi boydan boya kesmişti. Peki daha demin konuştuğum adam ...
O nerdeydi

- Atilla ... (... )

ooo gene zombili hikaye herkes resident evil zaten amk ninjajları

ilçeyi terk edin

Bu afiş beynimde kıvılcımların çakmasına neden oldu. Hemen karakolun içine daldım silah bölümü nerdedir bu silah bölümü.
Amk koysa koysa bodruma koyarlardı ne arıyordum ki ben

Hemen bodruma indim karanlıktı. Yoklayarak silahta aranmazdı.
Marketten aldığım el fenerini çıkarıp yaktım.
Eh oğlum modernturk şmdi yaraklara yan bastın.
Silah dolabı kitliydi. Kilidi kırmak için balyoz buldum.
Her vuruşumda keskin bir parlama oluyordu.
Yarım saat uğraştıktan sonra kilidi kırdım fakat ben kenimden geçmiştim

Yattığım yatak kurumuş kanla kaplıydı. Halılar yerle masa...
Her yer kıpkırmızıydı.

Dışarı koşturarak çıktım .

Ortalıkta ne köpekler ne de diğre canlı hayvanlardan eser vardı.
Bu hayvanlar eyen kaçıyor ve neden geri geliyorlardı.
Bulmam belki zor olacaktı ama eninde sonunda bulacaktım.

Hızlı adımlarla çarşıya indim ilk marketin kapısını yerden taş atarak tuz buz ettim.
Hemen suyu mideme indirdim deli gibi susamıştım.

Kendimi kalori de ağır yükte hafif ne varsa aldım sıradaki durağım gerek köpekler gerekse diğer şeylerden korunmak için silah ve öteberi bulmaktı.

Semtimizddeki karakol çarşının içindeydi. pek uzak sayılmazdı .
Hükümet binasıyla yan yanaydı.
Karakola vardığımda büyük bir afiş beni karşıladı.

1 saat sonra odadan çıktım . Askerler bana eşlik eder şekilde uzun ve geniş bir koridordan geçtik burası her neresiyse toprağa ya da başka bir yere gömülü şekildeydi.

1 metre kalınlığında çelik kapılardan geçtik. 200 300 metre yürüdükten sonra konferans salonu gibi olann bir yere geldik .

Odama gelen komutan ve her halinden delilik akan beyaz önlüklü bir adam beni karşıladı.

+Hoşgeldiniz biz de seni bekliyorduk . (arkasına dönerek)Bu sayın profesör aradığımız kişi.
(-p profesör)

p- Haaaa. Bu kadar genç olduğunu tahmin etmiyordum.
(Bana doğru dönerek)

p-Kim olduğunu hatırlıyor musun

-b tabi ki hatırlıyorum asıl siz kimsiniz neden beni arıyorsunuz (-b ,ben)

profesörle altay birbirlerine baktılar profesör konuşmaya başladı.

-p Ben kuramsal fizikçi alper demir . ilk önce konuya şöyle bir giriş yapıyım..
...

Uyandığımda yine alacakaranlık...

ilginctir ki ne ruzgar ne doğanın sesi. Sanki dünya susmuşta başka bir şey konusuyordu.

Audiyi tekrara çalıştırdım. Dikiz aynasından o korkunc alevleri gördüm.
Manisa alev alev yanıyordu. insanoğlu olmayınca bizim icin calisan fabrikalar, elektrik santralleri potansiyel bombaya dönüşüyordu.

Önumdeki tablodan etkilenmemek elde değildi.
Dumanlar yildizlari kaplamis ortama kasvet cokturmustu. Kilometrelerce ötedeki yangın tarafından esen rüzgar, siren sesi ve o sıcaklığı yanınıza getiriyordu

-p: SADECE 30 SANiYE AÇIK UNUTMA FIRLA HADi...

Uğultu gittikçe artıyordu. Sığınağın duvarları hayatımda daha önce hiç görmediğim karanlık tarafından yutuldu.

insanlık tarihin belki de en hızlı koşusunu yapıp yaklaşık 2 metre uzunluğundaki ve 1 metre genişliğindeki kapıdan içeri kendimi attım.

Bembeyaz ışık yağmuruyla yıkanmış gözlerimi tam geriye çevirdiğimde...

O korkunç karanlığı gördüm. Hayatımda tanıdığım son insanları da acımasız bir şekilde yutuyor ve ışığı büküp gerçekliği alt üst ediyordu.

Proföser yüzündeki gülümsemeyle karanlık tarafından yutulmadan önce bana son kez baktı...

...

Yer gök depremin sesiyle inliyordu. Arabanın içindeki ben oyuncaklar gibi bir sağa bir sola gidiyordum.

Benzinlik saniyeler içinde gözümün önünde yıkılırken benzin tankına girmiş olan bir kıvılcım. O ana kadar yaşamadığım bir infilaka sebep oldu.

Büyük kırmızı ateş topu benzinlikten arabayı arkasına alacak şekilde genişlemiş sonra da içine çöküp yanan harabeyi göz önğne çıkarmıştı.

Araba çalıştırmaya çalıştığımda guruldayan mideme benzer ses çıkardı. Benzin bitmişti...

Çaresizlikle umutsuzluğa sürüklenişimi hatırlıyorum. Çökmüş ruh halimi biraz olsun dindirebilmek için temel yaşama iç güdüme sarıldım

+Sesimi duyan var mı ? Orada kimse var mı ? Hayatta kalanları arıyoruz ... (radyo)

Günler sonunda ilk kez bir insanla konuşacaktım.

Karşımdaki manzara ve kızıla boyanan gökyüzüne rağmen sabah olmasını bekleyecektim. EE sonuçta gece işi böce işi dimi panpalarım.

Sabaha kadar dinlenip yoluma devam edecektim. Tabi sabahı görebilirsem...

Sabah ilk ışıklarıyla aydınlanan gökyüzü yine doğanın kasvetini gözler önüne sunuyordu. Vakit kaybetmeden çaldığım audiye atladım. Şehir odun parçası gibi için için yanıyordu. Çevre yolunu
kullanıp şehri arkama aldım.

Benzin alarm veriyordu. E ye yaklaşmıştı büyük kırmızı ibre ...

Yol kenarında sürekli her yolda olan opet benzinliğine girdim. Zaten bilenler bilir hepsi birbirine benzer.

Ortalıkta hiçbir şey yoktu . Benzinliğin girişindeki bizi karşılayan fiyat tabelası da sağa devrilmişti.

Sarsıntı benzinliğe girmeden başladı...

Edit: Beyler yaşadığım yerde elektrik kesildi erken başlıyorum

- RAP RAP RAP RAP

Helikopterin pervane sesiyle yerimden fırlamıştım . Yüzüme güçlü lambanın ışığı çarpıyorum. Burdayım diye bağımaya çalışsam da ilk seferlik sesim kısık çıkmıştı.

- Burdayım ...

iki tane asker kollarımdan tutup beni helikoptere zütürdü. O güne dair hatırladığım son şey buydu.

...

Odayı aydınlatan bembeyaz lamba .. Odanın dışından gelen sesler... Hayal meyal bunları hatırlayarak kalktım. Yattığım beyaz çarşaflı yataktan.
Askeri üniformalı bir adam odaya girdi.

+ Merhaba bay modernturk sonunda uyandınız. Ben üs komutanı altay kendinizi hazır hissediyorsanız. Sizinle konuşmamız gereken konular var.

- Benle mi... (gülerek) , bir dakika ismimi nerden biliyorsunuz.

+ Bunları ayağa kalkınca konuşuruz. 1 saat sonra toplantı odasında her şeyi öğreneceksiniz...

Odadan sert adımlarla çıktı . Bu adam kimdi bu üs neresiydi. Hay amk bunları düşünürken kafam çatlarcasına ağrıyordu
...

Oldukça yorucu işin sonucunda sıra ödülümü almaktaydı.
Pompalıyı tabancayı ve magnumu çekip aldım. Süpermarketten aldığım çantanın içine koydum.

Sıra şehri terk etmeye gelmişti. Neyse ki araba kullanmayı biliyordum. insanlarda olmadığına göre bol bir benzin kaynağım olacaktı.
Hayatım artık normal değildi. Zaten bende hiçbir zaman normal olmamıştım şimdi sıra tek başına hayatta kalmadaydı.
Aklımdaki soruların cevaplarını er yada geç bulacaktım.
Pilli yayın yapan radyomu da aldıktan sonra tekrar siren yakalanmamak için senelerdir bağlı olduğum bu küçük ilçeye veda ettim

Batan güneşin altında çaldığım arabayı batıya sürdüm.
Sigaramı tüttürerek.
insan medeniyeti hiçbir iz kalmaksızın ortadan kaybolmuştu...

-b: Ne !! Ben mi ... Hayatımda böyle bir saçmalık duymadım.

-p: Biz de ilkten saçmalık olduğuna kanaat getirdik.
Fakat sonra bilim adamları başka bir yol olduğuna kanaat getirdiler..

Bu sefer söze bana kendini altay olarak tanıtan komutan girmişti.

-k: Yaşadığımız evrenin simulasyon olduğuna

Profesör tekrar konuşmaya başladı.

-p: Felsefe ve fizikçiler hep gerçeğin ne olduğunu aramaya çalıştı.
Yıllar yılı bununla uğraştılar...
insanoğlu temelde 5 duyu organına sahip. Bu senin kokladığın gördüğün şeyin gerçek olduğu anldıbına gelmiyor.

-p: Senin gördüğün tattığın kokladığın gerçek olduğu anldıbına gelmez. Sonuçta bunların hepsi duyu organlarının gönderdiği elektriksel etkiyi beynin yorumlaması..

-p: Ama kesinlikle gerçek olan ve yok olmayan şey bilinçliliğimiz.

...

Oturduğum koltukta için için erimeye başlamıştım.
Vay mk neymişiz haberimiz yokmuş dedim. Kendi kendime .

O sırada profesör yarım saattir konuşmasına rağmen şevkine hiç kaybetmeden tekrar anlatmaya başladı...

-p: Bu fizyolojik yapıya uyuşan herkesi tüm dünya insanlarını aramaya başladık. Bunun için tüm dünya bilim adamları çalıştı.
Sonunda uyuşturucu sabıkandan dolayı seni buldul

Sen uyuşmuyordun sen oydun. Bunu öğrendiğimizde tüm bilim dünyasında hararetli tartışmalar meydana geldi.

Facia dan sonra yok olmayıpta kalanlar seni bulmak yaşadığın şehre ilçeyi terk et diye pankart astık.

Seni ararken uğultuyu yakalanmak istemezdik.

...