sikerler öyle işi dedim ben de amk

işler çok riskli, hem zeynebi hem bekiri hem de kendimi kurtarırken bir de planı tak etmemem lazım. yoksa kimvurduya gitmem çok kolay. önceden hazırlık yapmak da mümkün değil, çünkü plan hakkında bi tak bilmiyorum. yarın doğaçlama girecem artık.

kulaklığı bıraktı. çalışma mesafesi ne kadar acaba? mesela 50 km den emir verebilir mi? yoksa o da olayın direk içinde mi olacak? kendi adamı olan 3 güvenlikciyle de koordinasyon halinde olacagım galiba.

kuaklıgı taktım kulube gittim. silahı kaybetmeseydim keşke. neyse bakacaz durumlara. kulube girdim her zamanki gibi. kulaklıktaki sesleri takip ediyorum. "haber almadan hareket yapmayın" he amk sen solemesen biz birbirimize gircektik sanki. saat 12.27.

"kapının önüne bir minibüs gelicek ve içindeki adamlar mekanı tarayıp kaçıcak. o kargasada sakın vurulmayın. güvenlikciler siz o kargasada diger güvenlik görevlilerine bagırıp bu taraftalar diye hepsini kapıya koştururken, iki taneniz hemen perdeli bölmeye girip o bini ve metini çıkarın. saldırıya uğradık kaçmamız lazım diyin, hemen arka kapıdan dışarı çıkarın. barmen sen emir bekle benden"

herşey bi anda gerçekleşiyordu. siyah bir minübüs kapının önüne geldi, kapısı açıldı, içindeki 3 tane adam otomatik silahlarla ateş etmeye başladılar içeri. camlar çatır çatır aşagı indi. bağrış çağırış, kan revan. tüm güvenlik görevlileri kapıya dogru koşup karşılık vermek için silahlarını çıkardılar.

planlandığı gibi2 güvenlikçi içeri koştu patronla metin binini çıkardı, arka kapıya doğru zütürürken bana kulaklıktan emir geldi "patronun odasına koş".

düşünmeden denileni yaptım. odaya koştum. "kasayı aç, şifre 548892." kasayı açtım. "parayı çantalara doldur, ordan çık". 3-4 tane siyah çanta vardı. birine doldurdum paraları. tam çıkarken bi anda şimşekler çaktı. bir tane de boş çanta aldım, koşa koşa dışarı çıktım. çatışma devam edyordu. "arka kapıdan çık, garajdaki siyah bmw ye bin, anahtar arabanın üstünde, arabada gps var senin yerine bakıp hangi yollardan bizimle buluşacağını haber vereceğiz"

patronu ve metini yakalamışlardı. büyük ihtimalle işkence edip oldureceklerdi. ben de verilen adrese gidince öldürülebilirdim ama o arabaya binmezsem yine ölürdüm. elimde 2 tane çantayla bar bölümüne koştum, yere yatmış durumdaki bekir'e "beni takip et" dedim. arka kapıya kostuk.

bazıları bu bolumde yaptıgımı serefsizlik olarak yorumlayabilir ama eger bekirin hayatı ile kendi hayatım arasında secim yapmam gerekiyorsa tabiki kendiminkini secerim

arka kapıdan koşa koşa çıktık. bekire boş çantayı verdim, "al bu arabayı kaç" dedim. arabayı aldı kaçacakken "sen?" diyince "benim yapacak işlerim var" dedim. bendeki çantanın içinde yüzbinlerce lira vardı. o arabayı alıp çıktı, bense yaya olarak elimde çantayla kaçıp ilk taksiyi çevirdim. kulagımdaki kulaklıktan "sağa" falan gibi bikaç ses geldi "nereye gidiyorsun huur cocugu" falan diye bagırmaya başladı ses. ben ise çoktan zeynebin evine varmıstım. kapıyı tekmelercesine çaldım, uykulu vaziyette açtı kapıyı, "hadi açıklayacak zaman yok tehlikedesin" dedim. ne oldugunu anlayamamıştı ama direk beni takip etti, taksiye atladık. kulagımdaki kulaklıkta tedarikçi çıldırmış küfürler savuruyordu.

zeynep ve bir çanta dolusu parayla sefalet içinde yaşadığım bu şehre veda ediyordum.

--- the end ---

edit: anlayamayanlar için açıklama

arabada gps vardı. arabadaki gps sayesinde tedarikçi arabayı takip ettiriyordu. ama arabada bekir oldugu için aslında bekiri takip ettigini bilmiyordu. ben de taksiyle mekandan kaçmıştım.

@451 aciklamis bak anlamayanlar icin