sikerler öyle işi dedim ben de amk

kaldıgım motele döndüm. pılımı pırtımı topladım. elimin degdigi heryeri sildim. niye sildiysem dıbına koyum, sanki fbi pesimde anasını gibiyim. kafam o kadar dalgın ki ne yaptıgımı bilmiyorum.

ne yapacagım hakkında bi fikrim yok ama gözümü kararttım artık, tak yoluna gitmeye niyetli degilim, ya da en azından gidersem zütürebildigim kadarını da yanımda zütürcem. ama insan yasayınca anlıyor ki filmlerdeki gibi degil, girip mekana elde silahla vura vura ilerlenmiyor, tek bi kişi peşinde oldugunda bile adrenalin tavan yapıyor, beldeki silahı cıkartacak cesaret bile kalmıyor.

neden atarlandı lan bu bin şimdi. huur çocugu sen bulaştırmadın mı beni bu işe, ne artist artist konusuyorsun bana. ama diyecek birşey yok özür dileyip cıktım anasını gibtigimin odasından. ofke içindeyim, gidip bara sarhos olasım var ama kovulurum diye korkuyorum. madem bunlar bana inanmadı bende kendi çözümümü bulurum.

çakı falan taşıyorum ama gözüm korktu bi kere. iyi kötü bi tabanca alabilsem gidip gelirken içim rahat olcak. zaten arabayla gidip geliyorum ama yine de inerken binerken huzursuz oluyorum. şu guvenlik elemanı bine bi sorucam, ruhsatsız silah nerden temin edilebilir diye, sakatlık çıkmasın.

hızlı yaz gavat

bana bi oda gosterdi yatmam icin. adamın da uykusuzluktan ebesi gibiliyor zaten, gitti yattı hemen. ben de gosterdigi odada iki üc dakika oyalandım sonra cıktım kapı deliginden baktım, evimin kapısı aralıktı, demekki içeri girmiş bakıyor. içeride kimligimi ele verecek hicbirsey yoktu.

15 dakika kadar içeride kaldı. sonra cıktı. gozlerimle iyice süzdüm adamı, bir daha unutmayacaktım. pencereden arabaya binip gidisini izledim, o sahne aklıma kazınmıstı resmen

ulan bin kurusu şimdi 6. sayfadayım.
size yetişene kadar hikayeyi bi şekilde anal sexe bağla, ha olurda bu hikayede gibiş yoksa bile ben kalanı okuyana kadar eve bi karı çağır zütten gib, yoksa ben seni dessert eagle a giberim bilmiş ol.

zaman geciyor ama burdaki olay benim torbacılık yapmamdan öte birsey. nasıl anlatsam. sanki ailedeki evlatlık çocuk gibiyim. belki de kuruntu yapıyorum ama benle bi alakalı sorun varmıs gibi. kesinlikle birilerinin birsey gizledigini dusunuyorum. basıma birsey gelicegine inanmıs vaziyetteyim. umarım bos endiselerdir bunlar

ben tedarikci, patronla metini gibtik, entrylerinden ip ni bulduk seni oldurup zeynebi gotunden gibecem.. bekle beni pic kurusu

"patron bu cocugun sadece basit bir torbacılık degil, işin tüm ticari boyutunu yönetmesini istiyordu. bu yüzden malların alımında bikac kere olayı ögrenmek için bunu da yanına aldı. ilerleyen günlerde satıcıların bu cocugu alıcı olarak tanımaları için, kendi gitmedi, bu çocukla adamlarını görevlendirdi, onlar alımı yaptılar. ilk seferinde başarılı geçti ancak ikinci kez malları alırken, satıcı bunu çocuk görmüş, ters konusmus. bu da sinirlenince çekmiş vurmuş adamı. dagıtmışlar velhasıl orayı. iş öyle olunca, o satıcının patronu atarlanmış haliyle ama bizim patronla arkadas sayılırlar. patron girdi araya sakinlestirdi karsıyı. onlar da zarar etmek istemedikleri için seslerini çıkarmadılar ve anlasma sürdü. ama patron yigeninin suikast riski içinde oldugunu biliyordu. yurtdısına gönderdi yigenini. zaten sima olarak onu tanıyan adamların hepsi ölmüştü. ve büyük süprizi açıklayayım, yegeninin ismi okan'dı"

cektim parayı, koydum zarfa, geri donuyorum ama o bin arkamda biliyorum. zütüm titriyor korkudan ama çaktırmıyorum. beni getiren eleman koruma sonucta biliyor silah falan kullanmasını, tehlikeli sayılabilecek biri. amacım adamın beni takip etmesini saglayıp, bizim elemana kadar zütürmek sonra da adamı yakalatmak.

adımları hızlandırdım, ara sokaklardan gecip beni bekledikleri yere dogru yöneldim. sonra kosup, herife "arkamda beni takip eden biri var simdi surdan dönucek onu yakalaman lazım" dedim.

içimden uzun bir "hasgibtiiiir" çektim. adamın haberi vardı olan bitenden. "peki" dedim "neden beni bulmak için bu kadar uğraştınız?" ağlar gibi. "çünkü o huur cocuguna tezgah nasıl kurulurmuş göstericem" dedi.

"ve sen, ölmemek istiyorsan ne dersem yapıcaksın, yoksa hayatın iki dudagım arasında" dedi. kesin öldüm gözüyle bakarken yeni bir umut ışığı doğmuştu. yavaş yavaş büyük fotografı görmeye başlıyordum. işin içinde iş, tezgahın içinde tezgahlar planlanmıştı.

metin denen bin aradı yine. benim haftada üç gün işini hafta içi her gün yapmak istiyorlarmış. olabilir aslında, sanki eve gitsem ne yapıcam dıbına koyum. "bakarız" gibi yarım yamalak bi cevap verdim. guldu pic "sen gel anlasırız merak etme" dedi.

gittim ikna etti beni, aylıgı da artırdık baya baya rahatım, üniversiteyi bırakabilirim aslında, kendi gibimsonik bolumumden mezun olunca da iş bulamicam ki, sırf diploma diye okuyorum

adam yolda gördüğü herifi elektrocu olarak çagırmaz heralde

rezerved gercek degıl ama can sıkıntısı kıtap okucagıma bnu okurum

olm malmisiniz, ortadan kaybolan bir adam bu, bekir metin ve patrona ne oldugunu nerden bilsin adam kaciyo amk tedarikcinin bu mali telefonla arayip "metinle patronu ust uste koyup gibiyorum" dicek hali yok dime.

beynimde şimşekler çaktı bi anda. demekki sahte isim olayı tamamen düzmeceydi. sadece olayı benim üstüme yıkmak için kurulmuş bir tezgahtı. tetigi ben çekmişim gibi duyması gereken yerlere gizli haberler uçurulmuştu, suikasta kurban gidicektim, intikam alınmış olacaktı ve yegeni güven icinde yurtdışında olayın unutulmasını bekleyecekti.

demekki beni o taktan halimden cekip cıkarmasının nedeni de buydu. beni kimsesiz görmüstü, kolay harcanabilecek biriydim. kız arkadasıma yolladıgım notun da hiçbir hükmü yoktu çünkü olayın arkasında metin yoktu

beni takip eden adam satıcının adamıydı, metinin degil. barda gelip "okan sen misin?" diye sorduktan sonra "evet" diye cevap vermem üzerine beni iyice süzdükten sonra kayıplara karısan adam satıcının adamıydı. ben sadece yemdim.

ne diyecegimi bilemiyordum. ne yapacagımı bilmiyordum. o an nasıl bi takun içinde oldugumu idrak edebilmiştim ancak.

aklıma takıldı kaç gündür düşünüyorum, madem burdan çıkış olmuyordu, benden önceki barmen nerde o zaman dıbına koyum? ne oldu da gidebildi burdan, bu herif niye beni çaresizken işe aldı? bekir'e sordum, cevap vermedi, elindeki bardagı silerken önüne baktı, hiçbirşey demedi.

birşeyler döndügünü biliyordum bu zamana kadar ama hep kuruntu yaptıgımı zannediyordum. gece tipitip bi eleman gelip "okan sen misin birader?" diye sordu, evet dedim, bi bardak bişey içip kayboldu. dur dıbına koyum ben de bos durmam.

birsürü seçenek var.

-> baretta storm, 45 kalibre, 10+1 saglam italyan malı - 12.000 tl - biraz daha basit gözüküyor
-> baretta inoxs 9 mm, 15+1, 970 gram, italyan - 14 000 tl - hafif ele uygun
-> desert eagle 357 magnum, 1766 gram, israil malı - 23 000 tl - en etkili olanı, ağır, güven veriyor
-> glock 19 gen 4, 15+1, 9mm -12.000 tl - kullanılır birsey daha saklamaya müsait
-> sig elite P226 X-5 40 CALL, 15+1, 9 mm, 1525 gram- 22 000 tl - aralarında en begendigimdi.

daha da bi 5 tane daha gösterdi de çok küçük kadın tabancaları gibiydi. heralde yani. anlamam ki ben dıbına koyum.

telefonu korka korka açtım. "yarın iş biticek hazır ol, sabaha karşı seni takip eden eleman senle konuşcak" dedi ve direk kapattı. az cok rahatladım, hala biraz olsun vakit vardı.

bardan çıktım arabama binip evime gittim. tam arabadan inerken beni takip eden bin geldi arkamdan, benle birlikte yukarı çıktı. direk mevzuya girdi. "yarın akşam işe giderken sana verecegim kulak içi wireless kulaklıgı takacaksın ve gelen komutları yapacaksın, ufak bir hata bile tüm planı riske sokar ve sen ölürsün. ama sadece senin ölecegini de zannetme, sonra da gider o zeynep denen huuryu bulur onu vururuz, sen bilirsin"

acıdı halime bin. "bak dostum, eger sana kurulan tezgahı anlatırsam beni barındırmazlar basım buyuk belaya girer, sana dedigim gibi pılını pırtını topla kayıplara karıs, bir süre sonra seni aramayı bırakmaları için dua et" dedi. "peki en azından sunu soyle, pesimdeki adam metin denen huur cocugunun adamı mı?"

"hayır" dedi sadece. konusacak birsey kalmadı, ısrar da edemiyorum bunun bası belaya girmesin diye. ama daha cok sey duymaya ihtiyacım var. dusununce aklıma bir cıkıs yolu geldi